ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός: Το ποδόσφαιρο ποτέ δεν λέει ψέματα, στο τέλος πάντα αποδίδει δικαιοσύνη

Σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε to10.gr είχε καταγράψει όλα όσα γίνονταν στο Ρέντη. Ολα όσα γίνονταν στις προπονήσεις. Ολα όσα ζητούσε ο Πέδρο Μαρτίνς. Τις ομιλίες, τις υποδείξεις στο βίντεο, την τακτική, τα διπλά. Ολα. Ολα όσα είδαμε να συμβαίνουν το βράδυ της Κυριακής στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας. Ολα εκείνα που ανέδειξαν και πάλι τον Ολυμπιακό ως την κυρίαρχη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ως τον αδιαμφισβήτητο πρωταθλητή. Την καλύτερη ομάδα της χώρας.

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Τούμπα όντας σε «αποστολή». Σε αποστολή να δείξει για ακόμη μία φορά στον αντίπαλό του ότι είναι ανώτερός του. Οτι δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Να δείξει γιατί ο ίδιος ήθελε να συνεχιστεί το ποδόσφαιρο, την ώρα που ο ΠΑΟΚ επένδυε σε παύλες, σε διακοπή, σε παύση της κανονικότητας. Με κάθε τρόπο. Μόνο και μόνο για να μην χάσει αυτό που δεν άξιζε να πάρει. Επιμένοντας στο ανεδαφικό «ή εμείς ή κανείς» του Γιώργου Σαββίδη, που ακολουθεί τον Δικέφαλο ως λογική τα τελευταία χρόνια της παρασκηνιακής κυριαρχίας του.

Ο Ολυμπιακός μπήκε στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο. Για να δείξει την ανωτερότητά του. Για να αναδείξει τη διαφορά επιπέδου και ποιότητας των δύο αντιπάλων. Ηταν συγκεντρωμένος, έτοιμος, σωστά τοποθετημένος, προετοιμασμένος, ψυχολογικά και σωματικά, να αντεπεξέλθει. Και πνευματικά δυνατός, ώστε να μην ασχοληθεί με οτιδήποτε εκτός ποδοσφαίρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μόνη στιγμή του αγώνα που οι Ερυθρόλευκοι διαμαρτυρήθηκαν ήταν ένα κραυγαλέο κόρνερ στο δεύτερο ημίρχρονο, που ο Παπαπέτρου μετέτρεψε αρχικά σε άουτ, αλλά τελικά, μετά τις διαμαρτυρίες, διόρθωσε την απόφασή του. Ούτε καν στο γκολ δεν υπήρξε ίχνος διαμαρτυρίας. Μάλιστα, αντί η ακύρωση να λειτουργήσει… κατευναστικά και να απογοητεύσει τους παίκτες του Μαρτίνς, του έκανε ακόμη πιο επιθετικούς, ακόμη πιο αποφασιστικούς. Με το κλέψιμο του Βαλμπουενά και το γκολ του Ελ Αρ Αραμπί να επιβεβαιώνουν το προφανές: Την πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Διαφορά εμφανής, σε όλα τα επίπεδα.

Ο Μαρτίνς είχε προετοιμάσει τα πάντα. Είχε ασχοληθεί με όλες τις λεπτομέρειες. Δεν άφησε τίποτε στην τύχη. Μάλιστα, όπως είπε και στην κάμερα του MEGA, ήξερε από τη 2^η ημέρα των ομαδικών προπονήσεων ότι το έργο του θα ήταν εύκολο. Διότι οι ποδοσφαιριστές του επέστρεψαν έτοιμοι. Επέστρεψαν στην κατάσταση που έπρεπε. Και η δουλειά που έπρεπε να γίνει, ήταν κυρίως ποδοσφαιρική. Και σε ό,τι έχει να κάνει με ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός υπερτερεί. Εναντι όλων.

Επί της ουσίας αυτό που είπε ο Μαρτίνς είναι ότι ο Ολυμπιακός χρειάστηκε απλά να κάνει μια επανάληψη των βασικών. Οι παίκτες μπορεί να βίωσαν καραντίνα και «social distancing», αλλά η χημεία που έχει δημιουργηθεί στο δυναμικό των Πειραιωτών, είναι τόσο καλή, που λίγες προπονήσεις χρειάστηκαν ώστε το ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού να επιστρέψει. Η συνοχή επέστρεψε αμέσως. Και όταν αυτό συμβαίνει σε ντέρμπι, τρεις μήνες μετά το τελευταίο σου επίσημο παιχνίδι, δείχνει ότι, αν μη τι άλλο, κάτι έχεις κάνει καλά…

Μετά το τέλος του αγώνα της Τούμπας, ο Μαρτίνς ήταν πανευτυχής. Και όχι άδικα. Συνεχάρη άπαντες. Χωρίς… εκπτώσεις στα καλά λόγια και χωρίς εξαιρέσεις. Αλλά παράλληλα έστειλε και το μήνυμα της συνέχειας. Μήνυμα σαφές και χωρίς περιστροφές: «Μπράβο σε όλους. Πετύχαμε μια πολύ σημαντική νίκη. Συγχαρητήρια σε όλους για την προσπάθεια. Συνεχίζουμε έτσι και στα επόμενα παιχνίδια. Να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα και μαθηματικά και να πάμε με νίκες έως το τέλος του πρωταθλήματος».

Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε από το βράδυ της Κυριακής. Η… ρουτίνα επέστρεψε. Ματς με το ματς, παιχνίδι το παιχνίδι. Ενας προς ένα. Χωρίς βιασύνες. Χωρίς υπερβολές. Χωρίς μεγαλοστομίες. Με πίστη στο ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού. Πίστη στη δουλειά που γίνεται στο Ρέντη. Πίστη στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών, στη χημεία, στο εξαιρετικό κλίμα. Πίστη ότι η φετινή χρονιά μπορεί να είναι ιστορικής σημασίας. Όχι επειδή ο Ολυμπιακός κατακτά το 45^ο πρωτάθλημα τόσο αποστομωτικά, κόντρα σε ένα βρόμικο και εχθρικό περιβάλλον. Αλλά διότι ακόμη δεν έχει τελειώσει…

Εξάλλου, το ποδόσφαιρο μπορεί να μην είναι πάντα δίκαιο. Αλλά ποτέ δεν λέει «ψέματα». Στο τέλος της ημέρας, αποδίδει δικαιοσύνη. Δικαιώνει εκείνον που το σέβεται, που επενδύει σε αυτό. Και ο Ολυμπιακός της τελευταίας διετίας αναβλύζει ποδόσφαιρο. Κόντρα σε ό,τι συμβαίνει γύρω του, έχει στεγανοποιήσει το ποδοσφαιρικό του τμήμα. Το έχει θωρακίσει τόσο καλά και «ποδοσφαιρικά», που δεν γινόταν να μην δικαιωθεί.