Κατάλαβες γαύρε, γιατί έχεις ανάγκη τον Μιραλάς;

Λευτέρης Δούκας 09.01.2018-00:10

Βρήκες το συναίσθημα που είχες χάσει και απλώς απαριθμούσες τα χαρισμένα πρωταθλήματα, με την ίδια απάθεια που ο Σκρουτζ μετρούσε τα χρυσάφια στο θησαυροφυλάκιο του.

Το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα είναι βιομηχανία παραγωγής συναισθημάτων, γι’ αυτό και συνεχίζει να μαγεύει εκατομμύρια ψυχές σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τη δημοτικότητά του ολοένα να αυξάνεται.

Συναίσθημα αναζητούμε όλοι στη ζωή μας, στο έτερον ήμισυ, στην οικογένεια, στις παρέες, στη διασκέδαση, ακόμα και σε ένα κατοικίδιο, στα ρούχα, στην εμφάνισή μας, μέχρι και στο γκάζι του αυτοκινήτου

Τα ψάχνουμε απεγνωσμένα μέχρι και στον κινηματογράφο που το σενάριο είναι προβλέψιμο, αφού στο τέλος σχεδόν πάντα οι καλοί κερδίζουν, ο έντιμος μπάτσος συλλαμβάνει τον ψυχοπαθή δολοφόνο, ο Στίβεν Σιγκάλ σαπίζει στο ξύλο όλους τους κακούς και η όμορφη νεράιδα παντρεύεται τον πρίγκηπα των ονείρων της.

Όλα τα παραπάνω ωχριούν μπροστά στο ποδόσφαιρο που οι εναλλαγές συναισθημάτων είναι συνεχείς, απρόβλεπτες και κυριαρχούν νόμοι του τύπου «δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος – όποιος χάνει πολλές ευκαιρίες στο τέλος τρώει γκολ», που δεν τους βρίσκεις σε καμία άλλη έκφανση της ζωής.

Το τελευταίο 48ωρο που έσκασε η είδηση για την επιστροφή του Μιραλάς, καταγράφεται ντελίριο ενθουσιασμού από γαύρους, για να το αντιληφθείς αρκεί ένα πρόχειρο σερφάρισμα στο διαδίκτυο.

Ντελίριο που πολλαπλασιάστηκε στο άκουσμα του Κάμπελ, μικρή σημασία έχει αν διαψεύστηκε η ουσία δεν αλλάζει, το θέμα είναι πως οι ερυθρόλευκοι οπαδοί εκστασιάστηκαν και δικαιολογημένα.

Ο καθένας στη θέση τους, με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσε.

Το ζήτημα είναι ότι δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν να επιδίδεται ο Ολυμπιακός σε τόσο θεαματικά χτυπήματα, Γενάρη μήνα.

Κι ο λόγος είναι προφανής, δεν το χρειαζόταν, δεν το είχε ανάγκη…

Τους προηγούμενους χειμώνες ο Ολυμπιακός είχε ήδη εξασφαλίσει το πρωτάθλημα, όντας σε διψήφια βαθμολογική απόσταση από τον δεύτερο.

Το ίδιο θα γινόταν και φέτος αν δεν άλλαζε η ηγεσία της ΕΠΟ, για ν’ αποφευχθούν οι γκέλες του πρώτου γύρου θα αρκούσαν μερικές βουτιές του Φορτούνη, 6-7 πονταλάκια, λοιπόν, θα τα είχε ήδη παντελονιάσει.

Την ίδια στιγμή μερικοί δολοφόνοι με στραγάλι θα περνούσαν χειρουργείο τους διώκτες, μάνι μάνι η διαφορά θα είχε σχεδόν διπλασιαστεί.

Συν τοις άλλοις, θα εγκλώβιζαν τους αντιπάλους στην εσωστρέφεια οδηγώντας τους εμμέσως σε περισσότερες απώλειες και ο Τσουκαλάς θα άρχιζε ήδη τηλεοπτικές απονομές σηκώνοντας κατσαρόλες και χύτρες!

Κατάλαβες γαύρε μου, γιατί είναι ωραίο πράγμα η εξυγίανση και η διεξαγωγή του πρωταθλήματος επί ίσοις όροις;

Γιατί σου επαναφέρει το βασικό συστατικό που είναι το συναίσθημα, αυτό που είχες χάσει τις προηγούμενες δεκαετίες και απλώς απαριθμούσες τα χαρισμένα πρωταθλήματα, με την ίδια απάθεια που ο Σκρουτζ μετρούσε τα χρυσάφια στο θησαυροφυλάκιο του.

Να ποιος είναι ο λόγος που συμπεριφερόσουν σαν τηλεκατευθυνόμενος και κατάντησες να πηγαίνεις γήπεδό περιμένοντας από τον DJ και τα μεγάφωνα να σε ξεσηκώσουν.

Σε γεγονότα αναφέρομαι, τα οποία γνωρίζω εκ των πρότερων πως ουδείς θα απαντήσει, αντ’ αυτού θα γραφτούν πάλι αναθεματισμοί κι εύπεπτα κλισέ, που δε θα έχουν σχέση με την ουσία.

Πότε έχει ξαναγίνει αυτό το πράγμα, Γενάρη μήνα λοιπόν;

Να φέρνεις Μιραλάς και να τον υποδέχεσαι στο αεροδρόμιο, να διψάς και για άλλους Μιραλάδες, να φέρνεις Όσκαρ Γκαρσία για προπονητή;

Συνήθως συνέβαινε το αντίθετο, αυτός ήταν ο μήνας που οι Μιραλάδες πωλούνταν και ο προπονητής που είχες φέρει το καλοκαίρι αποχωρούσε για να αναλάβει ο Λεμονής, αφού ούτως ή άλλως ο τίτλος ήταν τελειωμένη υπόθεση και τον Καραπαπά να έβαζες στον πάγκο, δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσεις.

Τώρα όμως χωρίς τις πλάτες της ΕΠΟ έχεις ζόρι, άγχος πίεση, ανασφάλεια, που σε αναγκάζουν να λειτουργήσεις με ποδοσφαιρική λογική και να βγάλεις συναίσθημα, να ενθουσιαστείς, να γεμίσεις αγωνίες, να οργανώσεις υποδοχές, να νοιώσεις όσα οι οπαδοί σε όλον τον πλανήτη, τα οποία είχες ξεχάσει πως είναι

Μεταγραφές ψήνουν και οι υπόλοιποι διεκδικητές στο μεταξύ, αν είχαν τις πλάτες του παρασκηνίου όπως ισχυρίζεσαι, ποιος ο λόγος να επενδύσουν για να ενισχυθούν;

Αυτή η έκρηξη συναισθημάτων έχει διπλή ανάγνωση λοιπόν , καθώς δίνει την καλύτερη απάντηση και σε αυτά που προσπαθείς να περάσεις, εξομοιώνοντας τις εποχές της δικής σου βασιλείας με το σήμερα, επιχειρώντας έτσι να κατασκευάσεις εκ των προτέρων άλλοθι, με ατεκμηρίωτες παπαγαλίες περί εχθρικής ΕΠΟ και χαρισμένων πρωταθλημάτων από τον Τσίπρα!

Αφού τον πρωταθλητή τον έχει προαποφασίσει η ΕΠΟ και το Μαξίμου, λοιπόν, γιατί πανηγυρίζεις για τον Μιραλάς, γιατί διψάς και για άλλους Μιραλάδες;

Αμφότερα δικά σου είναι, δεν τα κατασκεύασα εγώ κι αν δεν το κατάλαβες, το ένα αναιρεί το άλλο!