Ο ΠΑΟΚ έχασε, αλλά δεν έχασε. Δεν ήθελε τον Ολυμπιακό στο CAS, αλλά τον... ήθελε! Δεν παράγει άλλοθι, αλλά παράγει!

Νίκος Κώτσης 19.05.2020-15:30

Τα επικοινωνιακά επιχειρήματα του ΠΑΟΚ μετά το πρώτο «άκυρο» από το CAS και ο Θωμάς Μάτσιος που φουσκώσει από περηφάνια για τους άξιους συνεχιστές του.

Ο εκρηκτικός συνδυασμός «νομικό επιτελείο ΠΑΟΚ – επικοινωνιακός μηχανισμός ΠΑΟΚ» δεν αφήνει σε ησυχία την κοινή λογική. Τη βιάζει διαρκώς. Την ισοπεδώνει. Με κάθε τρόπο. Ακόμη και στα προφανή. Ακόμη και σε υποθέσεις που το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σιωπήσεις, ο συνδυασμός… αντεπιτίθεται. Και προφανώς προκαλεί σπουδαίες στιγμές επικοινωνιακής πολιτικής. Σχεδόν ιστορικές για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Μέχρι και τη Δευτέρα, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ, ο Μπαλτάκος και συνολικά ο μηχανισμός του Ιβάν Σαββίδη, επέμεναν, υποστήριζαν σθεναρά ότι ήθελαν/έπρεπε να παρίσταται ο Ολυμπιακός στην εκδίκαση της επιβεβαιωμένης πολυϊδιοκτησίας στο CAS. Επιπλέον, ο ΠΑΟΚ αρνήθηκε τη συνεκδίκαση της υπόθεσης, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να μην συμμετέχει ο Ολυμπιακός και στη δική του δίκη.

Αλλά σύμφωνα με την επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΟΚ, μετά την επίσημη ενημέρωση από το CAS ότι θα γίνει συνεκδίκαση των υποθέσεων (κάτι που είχε αρνηθεί σθεναρά ο Δικέφαλος), ουσιαστικά οι Θεσσαλονικείς υποστήριξαν ΕΠΙΣΗΜΑ, με ΕΠΙΣΗΜΗ διαρροή τους πως… νίκησαν. Πως ο Ολυμπιακός ήθελε να κάνει καθυστερήσεις. Και πως ο ΠΑΟΚ πέτυχε αυτό που ήθελε!

Ναι, αυτό ισχυρίζεται ο ΠΑΟΚ. Ισχυρίζεται ότι όλο αυτό το παιχνίδι των καθυστερήσεων και της προσπάθειας να μείνουν εκτός κάδρου οι Πειραιώτες, το έκανε… επίτηδες. Για να την… πατήσει ο Ολυμπιακός και να ζητήσει συνεκδίκαση. Δηλαδή του έκαναν ντρίπλα, για να ζητήσει ο Ολυμπιακός αυτό που ζήτησε πρώτος και αυτοί που πήγαν μετά δεν το ήθελαν! Καταπληκτικές στιγμές εμπορίας επικοινωνιακού τίποτα. Επιβεβαίωση, ότι ο Κυριάκος Κυριάκος επέστρεψε στο πόστο του δριμύτερος. Και πιο εμπνευσμένος από ποτέ.

Επιχειρήματα επιπέδου αντιπροέδρου Εδεσσαϊκού. Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, ούτε ο γίγαντας της ποδοσφαιρικής παραγοντικής τέχνης και της ρητορικής, Θωμάς Μάτσιος, δεν θα τα έλεγε τόσο καλά.

Ο ΠΑΟΚ ακροβατεί διαρκώς επικοινωνιακά. Ακόμη και τις κραυγαλέες ήττες του προσπαθεί να τις καλύψει με τη δύναμη των media ή την επιθετική επικοινωνιακή πολιτική. Δεν είναι κάτι που ξενίζει, βέβαια. Είναι συνηθισμένο. Και ειδικά από τη στιγμή που είναι το μοναδικό πεδίο στο οποίο μπορεί να «παίξει μπάλα», εκεί έχει πέσει όλο το βάρος. Είτε αυτό έχει να κάνει με διάφορες περίεργες και… προαναγγελμένες εισηγήσεις, είτε με πληρωμένες μεταφράσεις και προωθήσεις αφηγημάτων. Συμβαίνουν αυτά.

Στο CAS, ωστόσο, ο ΠΑΟΚ θα πάθει αυτό που προσπαθούσε να αποφύγει. Θα έχει πάλι απέναντί του τον Ολυμπιακό. Και αυτό ξέρουμε τι σημαίνει. Ακόμη κι αν συμβεί η ακρότητα, το πρωτοφανές στα χρονικά του ποδοσφαίρου αίσχος της «αβάντας» από την ΕΠΟ, ο Ολυμπιακός θα είναι εκεί. Για να αναδείξει το σκάνδαλο που επιτελέστηκε για να μείνει στην κατηγορία ο Δικέφαλος και η Ξάνθη, με κρατική παρέμβαση. Με αλλαγή του Νόμου, σε μία ημέρα. Ετσιθελικά.

Και κάτι τελευταίο. Μια από τις πιο ανόητες τοποθετήσεις των ανθρώπων του ΠΑΟΚ, για την εικόνα της ομάδας τους τη φετινή σεζόν, αναφέρει ότι «επηρεάστηκαν από την υπόθεση της πολυϊδιοκτησίας». Για αυτό δεν μπορούσε ο ΠΑΟΚ να νικήσει ούτε τον Βόλο στην Τούμπα, χωρίς να κάνει πέναλτι ο… δανεικός του. Όλα αυτά τα χρόνια που ο Ολυμπιακός σέρνεται από διάφορους απίθανους σε υποθέσεις που καταλήγουν εκεί που ανήκουν (στο απόλυτο τίποτα), δεν χρησιμοποίησε ποτέ αστείες δικαιολογίες, δεν προχώρησε σε παραγωγή άλλοθι για να εξηγήσει την αγωνιστική αποτυχία του.

Ακόμη και φέτος, που το σύστημα τον κυνήγησε μανιωδώς με τους διάφορους «εκτελεστές», που ανάγκασαν έως και τις FIFA, UEFA να παρέμβουν, ο Ολυμπιακός ισοπέδωσε ποδοσφαιρικά τον ΠΑΟΚ. Πήρε διαφορά στη βαθμολογία, ήταν εμφανώς η καλύτερη ομάδα. Και φυσικά αμέσως το παρασκήνιο άρχισε να δουλεύει. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Εισηγήσεις με… πιθανολογήσεις, επικοινωνιακό «ντου», νέες συμμαχίες. Και πάμε πάλι από την αρχή. Διότι τι να το κάνεις το ποδόσφαιρο, όταν είσαι πρωταθλητής στην παραποίηση της παραγματικότητας;