«Καλός υπουργός», μόνο ο υποτακτικός…

Η ελεύθερη κριτική είναι βασικό συστατικό, προϋπόθεση δημοκρατίας. Η ελεύθερη κριτική στην πολιτική είναι απαραίτητη. Κανείς πολιτικός δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο. Οι πολιτικοί, ασχέτως κόμματος που εκπροσωπούν, πρέπει να βρίσκονται  στο επίκεντρο της κριτικής. Πρέπει να τα… ακούν. Ακόμη και χωρίς λόγο καμιά φορά. Ετσι, για να μην επαναπαύονται. Διότι δουλειά τους είναι να υπηρετούν τον πολίτη.

Κατανοώ ότι μια τέτοια άποψη είναι αιρετική. Πόσο μάλλον όταν τη διαβάζουν υποταγμένοι σε κομματικές ταυτότητες. Αλλά τι να κάνουμε, ο καθένας έχει την άποψή του, αναφορικά με το πώς πρέπει να λειτουργούν οι πολιτικοί. Για το πώς πρέπει να πορεύονται στον δημόσιο βίο τους. Για το πώς πρέπει να εξυπηρετούν την κοινωνία με τις πράξεις τους και όχι τα συμφέροντα. Τι γίνεται από αυτά είναι μια μεγάλη κουβέντα. Αλλά αν μη τι άλλο, μου προκαλεί εντύπωση, να βλέπω ανθρώπους που αναβλύζουν ιδιοτέλεια και εξαρτήσεις, να ισοπεδώνουν το Λευτέρη Αυγενάκη.

Η εξήγηση είναι πάρα πολύ απλή. Τα συμφέροντα του αφεντικού. Κι αν έχεις περισσότερα από ένα, των αφεντικών. Αυτά έχουν σημασία. Τι λέει, τι ζητάει, τι παραγγέλνει ο πληρώνων; Επίθεση; Επίθεση… επί δέκα το εργαλείο. Ετσι, για να μάθει ο κάθε Αυγενάκης να μην κάνει το χατίρι του «μεγάλου».

Οσα συμβαίνουν με τον Κρητικό υπουργό τις τελευταίες εβδομάδες έχουν εξήγηση: Δεν ελέγχεται. Δεν ακούει. Δεν κάνει όλα τα χατίρια. Δεν είναι «καλό παιδί». Καλό παιδί, καλός υπουργός, είναι ο υποτακτικός υπουργός. Αυτός που σου κάνει όλα τα χατίρια. Αυτός που καταλύει νόμους. Αυτός που «παραγγέλνει» διώξεις και στέλνει εισαγγελείς τα μεσάνυχτα στις φυλακές, για να στήσουν κατηγορίες εναντίον εκείνων που δεν μπορούν να κοντράρουν αλλιώς. Αυτός που βάζει χέρι στη δικαιοσύνη και υπογείως αλλάζει αποφάσεις και βουλεύματα. Αυτός που αναβάλλει τελικούς γιατί δεν του αρέσουν οι διαιτητές ή σταματάει πρωταθλήματα, γιατί έτσι γουστάρει. Αυτός που στήνει τελικούς με εγκληματίες και μαχαιριές.

Ο ΠΑΟΚ κατηγορεί τον Αυγενάκη ότι «μαγείρεψε» την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Μια επιτροπή που επιβεβαίωσε την πολυϊδιοκτησία με ψήφους 4-1. Με τα 2 από τα 4 «ναι», να είναι από μέλη-επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Του Κοντονή και του Βασιλειάδη. Του (κατά Μελισσανίδη) «κορυφαίου υφυπουργού αθλητισμού όλων των εποχών» η «υπουργάρα» και ενός «φυτευτού», που έκανε χόμπι του να μοιράζει εκατομμύρια μέσω της ΕΡΤ στους «φίλους» του κόμματος.

Επαναλαμβάνω, δεν έχει να κάνει με κόμματα. Η μεγαλύτερη αβάντα από τη Νέα Δημοκρατία, στον ΠΑΟΚ έγινε, με την τροπολογία-όνειδος για τη δημοκρατία, που τον διατήρησε στην κατηγορία. Για αυτό το όνομα του Γεραπετρίτη αναφέρεται μόνο σαν «επίκληση στην αυθεντία». Βλέπετε, η απόφασή του, «βόλεψε». Αρεσε. Πανηγυρίστηκε, έστω κι αν αυτό δεν έγινε φωναχτά. Κι ας μετέτρεψε σε «πταίσμα», ένα «κακούργημα». Γιατί αυτή είναι η διαφοροποίηση που προκάλεσε η αλλαγή του νόμου.

Στον Αυγενάκη ο Σαββίδης βρήκε το εξιλαστήριο θύμα για να χτίσει το αφήγημά του. Ένα αφήγημα σαθρό, που καταρρίφθηκε εκκωφαντικά σε όλα τα δικαστήρια που αποφάνθηκαν περί πολυϊδιοκτησίας. Από την πλευρά του ο Μελισσανίδης έχει λόγο που του την «πέφτει». Θέλει εκλογές στην ΕΠΟ εδώ και τώρα. Εχει επενδύσει σε εκλογές πριν φύγει το καλοκαίρι. Λογικό, «έχει» τις περισσότερες Ενώσεις, και θέλει να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ομοσπονδία.

Φταίει ο Αυγενάκης που οι εκλογές πηγαίνουν πιο πίσω; Οχι. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Και πρώτοι οι «μεγάλοι». Οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά πως στο συνυποσχετικό που υπέγραψαν ο Μητσοτάκης με τον Τσέφεριν (πρόεδρος UEFA) και Ο Γεραπετρίτης με τον Κλαρκ (αντιπρόεδρος FIFA), έχει οριστεί ότι πριν από τις εκλογές της ΕΠΟ, θα πρέπει να στείλει η UEFA την περίφημη ολιστική μελέτη για την επανεκκίνηση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μελέτη που, αφού έρθει, πρέπει να αναλυθεί από την Κυβέρνηση, την ΕΠΟ, τη Super League και γενικώς όλους τους εμπλεκόμενους, να γίνει νόμος και εν συνεχεία να μπει στο καταστατικό της ΕΠΟ.

Αυτή η μελέτη, λοιπόν, δεν έχει σταλεί ακόμη από την UEFA. Και δεν υπάρχει σαφής ορίζοντας για το πότε θα είναι έτοιμη. Και σε αυτό δεν φταίει κανείς Αυγενάκης. Ούτε καν ο Γεραπετρίτης. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει να βρεθεί κάποιος που να ανοίγει ευχάριστα την πόρτα του σε κάθε απαίτηση, να σηκώνει το τηλέφωνο απαντώντας «ναι σε όλα», πριν καν του θέσουν ερώτημα. Κι αν γίνεται, να είναι και Ολυμπιακός που στην πορεία έγινε Πανιώνιος και πηγαίνει με φόρμες και αθλητικές εμφανίσεις στη Νέα Σμύρνη, για να «αποτάξει» το Ολυμπιακό παρελθόν του.

Μάλιστα, είναι εντυπωσιακό πώς ακόμη και ο Χέρμπερτ Χούμπελ, ο επικεφαλής του «ελληνικού προβλήματος», επέλεξε να βγάλει ανακοίνωση κατά της απόφασης για εκλογές τον Σεπτέμβριο, όταν και ο ίδιος, αλλά και οι ανώτεροί του, γνωρίζουν την εκκρεμότητα που υπάρχει. Οσο για αυτό το περί αυτοδιοίκηση του ΕΠΟ, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να χρησιμοποιείται, ειδικά από τη στιγμή που η FIFA και η UEFA έχουν κάνει βασικό συνομιλητή τους το κράτος και όχι την ΕΠΟ του Γραμμένου.

Και κάτι τελευταίο. Διάβασα σήμερα ότι ο Μελισσανίδης θα κάνει δώρο μια κόκκινη ποδιά στον Αυγενάκη, επειδή η ΑΕΚ τον αποκαλεί «Φιλιππινέζα του Ολυμπιακού». Εάν ήμουν Αυγενάκης θα του την επέστρεφα ευγενικά, με ένα σημείωμα να την επιστρέψει σε εκείνους που τη στέρησε.