Παναθηναϊκός : Ο πράσινος φτωχός συγγενής του πρωταθλήματος

Σαφέστατα η διαπίστωση που προκύπτει από τον σημερινό τίτλο δεν προέκυψε ξαφνικά χθες μετά την επανέναρξη της Superleague. Ούτε είναι αποτέλεσμα της μεταγραφικής ανομβρίας στο πράσινο στρατόπεδο την ίδια στιγμή, που οι υπόλοιποι προχωρούν σε ηχηρές μεταγραφές. Αν είσαι όμως φίλαθλος του Παναθηναϊκού και βλέπεις την φετινή ποδοσφαιρική πραγματικότητα στην Ελλάδα η αλήθεια είναι πως μια κατάθλιψη σε πιάνει. Στο πιο αμφίρροπο πρωτάθλημα της τελευταίας και βάλε δεκαετίας ο δεύτερος, σε τίτλους, απουσιάζει από την κούρσα.

Μάλιστα δεν είναι ότι απουσιάζει απλώς, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί και έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν, εξαιτίας μιας κακής σεζόν, αλλά βιώνει τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του, πανηγυρίζοντας τρίποντα σωτηρίας σαν το χθεσινό και γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκάσει το κανόνι των προσφυγών και να βρεθεί οριστικά πεσμένος στο καναβάτσο.

Τι είδαμε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε; Τρεις ομάδες, που μπορεί να γίνουν πάλι τέσσερις αν σήμερα ο Ατρόμητος δείξει την ίδια συνέπεια με το πρώτο μισό, να συνεχίζουν το σφιχταγκάλιασμα στην κορυφή. Μεγάλες νίκες και από τους τρεις, δύο εκτός και μια εντός κόντρα σε ομάδα που μέχρι πρότινος δεν έδειχνε εύκολη στο να φάει τόσα γκολ, ενίσχυση του ρόστερ με παίκτες χρήσιμους και σε ορισμένες περιπτώσεις μεγάλης αξίας. Ο Ολυμπιακός άλλαξε προπονητή, δίχασε τον κόσμο του, φρόντισε όμως να τον γλυκάνει κάνοντας πράξη το μεγαλύτερο θέλω των οπαδών του, την επιστροφή του Μιραλάς. Κίνηση αν μη τι άλλο εντυπωσιασμού, αλλά και ουσίας. Ο Βέλγος είναι παίκτης που κάνει τη διαφορά σε πρωταθλήματα σαν το δικό μας.

Η ΑΕΚ πήρε δύο παίκτες για να καλύψει τα κενά που προέκυψαν στο ρόστερ της από τους τραυματισμούς Μάνταλου και Γιόχανσον και ψάχνει και για το κάτι παραπάνω. Πέρασε με πολύ άνεση, για δεύτερη φορά κολλητή μάλιστα, από το Αγρίνιο και έδειξε ότι θα κυνηγήσει μέχρι τέλους τις πιθανότητες της για τον τίτλο.

Τέλος, ο ΠΑΟΚ άνοιξε το χορό πρώτος και συνέχισε να διατηρεί χωρίς απώλειες την έδρα του. Αν μπορέσει να πετύχει μια καλή παρουσία και εκτός θα γίνει το πρώτο φαβορί, αφού υποδέχεται στην καυτή Τούμπα τους άλλους δύο. Μεταγραφικά είναι λίγο θολά ακόμα τα πράγματα, αλλά τα ονόματα που ακούγονται μόνο μικρά δεν είναι. Από τον γνωστό μας Μολέδο μέχρι την παικτούρα τον Χατσερίντι ή Χατσερίδη επί το ελληνικότερον.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Μέσα σε όλα αυτά ο φετινός Παναθηναϊκός μοιάζει σαν τον φτωχό συγγενή. Αναζητά όχι νίκες πρωτιάς, αλλά τρίποντα σωτηρίας. Δεν ψάχνει παίκτες να ενισχυθεί, αλλά τρόπους να μην διαλυθεί εντελώς το ρόστερ του. Το ρεπορτάζ του σε καθημερινή βάση δεν είναι ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά πινάκιο δικαστηρίου. Οι ρεπόρτερ δεν πάνε αεροδρόμιο για να υποδεχθούν ποδοσφσιριστές και νέα μεταγραφικά αποκτήματα, αλλά πάνε στις αίθουσες για την εκδίκαση νέων υποθέσεων χρεών σε παίκτες ή προμηθευτές. Η κατάντια του Συλλόγου, πρωτοφανής στα 110 χρόνια της ιστορίας του, είναι έργο Αλαφούζου και των συνεργατών του. Ευθύνες όμως έχουν και όλοι αυτοί οι «Παναθηναϊκάρες» που βλέπουν την καταστροφή και απλά σωπαίνουν. Η ομάδα κύριοι δεν είναι μόνο για να κάνετε τη λεζάντα σας ή το πέρασμα σας από πρωτοσέλιδα. Βγείτε μπροστά και αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε οικονομικά ξεμπροστιάστε τον πραγματικό φταίχτη. Εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω αποτελεί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και η οικογένεια του που συνεχίζουν να ματώνουν οικονομικά και να διατηρούν το τμήμα μπάσκετ σε κορυφαίο επίπεδο…