Basket League : Ρηχό πρωτάθλημα

Ο Θαντ ΜακΦάντεν δεν είναι κι ο… ΛεΜπρον Τζέιμς. Ο 29χρονος Αμερικανός πέτυχε 35 πόντους κόντρα στον Πανιώνιο, 29 επί του Άρη, 42 απέναντι στον Κολοσσό (είχε και δυο «μέτρια» απογεύματα με 6 πόντους στο παιχνίδι με τα Τρίκαλα και 12 σε αυτό με το Ρέθυμνο.

Είναι αυτός που έχει πάρει από το χεράκι την Κύμη και την οδηγεί με ασφάλεια στην παραμονή στην κατηγορία, μετρώντας ήδη τέσσερις νίκες. Είναι αυτός που πέτυχε 40+ πόντους για πρώτη φορά μετά τις 7 Μαρτίου του 2012, όταν ο Μάικ Τέιλορ (παίκτης της Καβάλας) είχε σημειώσει 40 πόντους (σε αγώνα με τον ΚΑΟΔ).

Τελευταία φορά που είχαν σημειωθεί 42 πόντοι ήταν στην 1η Μαρτίου 2008, με δράστη τον Μπίλι Κις (ΑΕΛ), σε αγώνα με την ΑΕΚ (86-78). Ο ΜακΦάντεν, ο οποίος πρωτοσυστήθηκε πέρυσι ως παίκτης του ΠΑΟΚ στο ελληνικό κοινό, ξεπέρασε ήδη τους 300 στο πρωτάθλημά μας.

Όλα αυτά θα έπειθαν ότι ο Αμερικανός είναι… λαβράκι, αλλά δεν είναι παρά ένας συμπαθητικός (όχι σπουδαίος) παίκτης, που μπορεί να σηκώσει μια μικρομεσαία ομάδα και να γίνει ηγέτης της, αλλά δύσκολα θα έπαιζε σε υψηλότερο επίπεδο. Γι’ αυτό κι ως τώρα έχει παίξει σε πρωταθλήματα όπως αυτό των Σκοπίων (απ’ όπου μετακόμισε στην Κύμη), της Κύπρου, της Τσεχίας. Γερμανία και Γαλλία -μαζί με την Ελλάδα- είναι οι καλύτεροι σταθμοί του.

Ο ΜακΦάντεν βγάζει εξαιρετικά τίμια το ψωμί του, κάνει τις άλλες ομάδες να ψάχνουν κάποιον παίκτη σαν αυτόν, κρατά «ζωντανή» την Κύμη κι αναδεικνύει πόσο ρηχό είναι το ελληνικό πρωτάθλημα, καθώς αρκεί ένας παίκτης -που αποδεδειγμένα (επαναλαμβάνουμε) δεν είναι η περίπτωση της… περίπτωσης- για να διαφοροποιήσει την ιστορία.

Προφανώς κι ο τελευταίος που πρέπει να προβληματιστεί είναι ο ΜακΦάντεν (μαγκιά του κι ευχόμαστε να πετύχει και 50 πόντους), ο Γιάννης Καστρίτης μπορεί δικαιωματικά να περηφανεύεται για την επιλογή του στη διορθωτική κίνηση που επιχείρησε, όμως είναι καλό να μας απασχολήσει η συνολική εικόνα του πρωταθλήματός μας.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, καθώς είναι στον… αυτόματο, δεν υπάρχει η παραμικρή βελτιωτική κίνηση εκτός των τεσσάρων γραμμών, ενώ παράλληλα οι ομάδες ανακυκλώνουν παίκτες, παίζουν μπάσκετ που όχι μόνο δεν είναι σκεπτόμενο, αλλά άγεται και φέρεται από τις διαθέσεις ενός – δύο σταρ.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Οι παλιότεροι μπορούν να θυμηθούν εποχές που το ελληνικό μπάσκετ είχε άλλα ιχνοστοιχεία. Τώρα είναι στα… κέφια του «κεραυνού» της Κύμης… Και δεν έχει αλεξικέραυνο!