ΠΑΟΚ : Σήμερα τα Φώτα κι οι Φωτισμοί, έκοψαν ταρίφα οι Βοιωτοί

Για μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ που δε λέει πως στόχος είναι το πρωτάθλημα αλλά θέλει να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία, παιχνίδια με Λεβαδειακούς στην Τούμπα, οφείλει να τα καθαρίζει με εμφατικό τρόπο. Ο τρόπος έχει να κάνει με την εμφάνιση όχι με το τελικό σκορ, που από μόνο του δε λέει κάτι. Όσο για την εμφάνιση, δεν είναι υποχρεωτικό να παραπέμπει στη Βραζιλία του Πελέ.

Για του λόγου το αληθές δε θα επικεντρωθώ στο Β’ μέρος, αλλά στα πρώτα 45 λεπτά όπου ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με το «φτωχό» 1-0 και η στατιστική δεν έδειχνε περισσότερες από 3-4 τελικές. Ήταν, όμως, όπως το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, που σχολιάζοντας, το θυμάμαι είχα αναφερθεί ακριβώς σε αυτό.

Πως ο ΠΑΟΚ έδειχνε εξ’ αρχής κυρίαρχος, ακόμα κι αν μέχρι τη ζωγραφιά του Πέλκα δεν είχε ανησυχήσει ιδιαιτέρως τον Διούδη. Ήταν ολοφάνερο ωστόσο πως με τον κυριαρχικό τρόπο παιχνιδιού του το γκολ ήταν θέμα χρόνου, πόσο δε όταν με την πάροδο των αγωνιστικών ο ΠΑΟΚ σταθεροποιείται σε υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας και δε σπαταλά πολλές ευκαιρίες πριν παστελώσει.

Κάτι που για την ιστορία, δεν το βλέπαμε πάντα πέρσι, αφού υπήρχαν αγώνες που χάναμε ένα τσουβάλι ευκαιρίες, μαζί και τους βαθμούς της νίκης. Οι λίγες τελικές συγκριτικά με τον αριθμό των γκολ μαρτυρούν καλή τακτική λειτουργία, που δίνει αυτοπεποίθηση, γιατί απλά αυτό που βλέπουμε εμείς από την κερκίδα, οι παίκτες που είναι μια ανάσα από τις φάσεις δεν το βλέπουν απλώς καλύτερα, το νοιώθουν, το μυρίζουν.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τους αντιπάλους, όσο περισσότερη αυτοπεποίθηση αποκτούν οι μεν, τόση περισσότερη φοβία γεμίζουν οι δε. Αν υπήρχε κάτι που με ψιλοανησυχούσε για το σημερινό, ήταν η παρατεταμένη διακοπή του πρωταθλήματος, που βγάζει τους πάντες εκτός ρυθμού. Η επιστροφή είναι τόσο δύσκολη, όσο για τον καθένα που γυρίζει έπειτα από διακοπές στην εργασία του, θέλει από μερικές ώρες, μέχρι και ημέρες, αναλόγως με την περίσταση, εξ ου και το Αρχαιοελληνικό «αργία μήτηρ πάσης κακίας».

Το ίδιο ισχύει και για το Λεβαδειακό βεβαίως, μόνο που είναι εντελώς διαφορετικό να πρέπει να δημιουργήσεις, από το να σου αρκεί η καλή ανασταλτική λειτουργία και ο κλεφτοπόλεμος. Στο πρώτο μέρος οι φιλοξενούμενοι ήταν άψογοι καταφέρνοντας να βγάλουν εκτός παιχνιδιού τους δημιουργικούς Μάτος, Λημνιό, όπως και τον Πέλκα σε μεγάλο βαθμό και υπό τέτοιες συνθήκες, οι ατομικές εμπνεύσεις αποτελούν πανάκεια, αλλιώς δύσκολα διασπώνται οι καλά οργανωμένες άμυνες.

Όταν στα πρώτο 15 λεπτά μετράς 6-7 λάθος πάσες στο ένα μέτρο από διαφορετικούς παίκτες, είναι φανερό πως η γαλοπούλα είχε κάτσει βαριά. Στην επανάληψη και με την είσοδο του Τσίμιροτ τα πράγματα βελτιώθηκαν. Ο Βόσνιος είναι σαφώς πιο δημιουργικός από τον Κάνιας και έδωσε πνοή ξεκινώντας καλύτερα το παιχνίδι από τα μετόπισθεν.

Τούτο δε σημαίνει πως έπρεπε να παίξει από την αρχή. Υπάρχουν φορές που τα όπλα σου ή τα κρυφά σου χαρτιά αποδίδουν περισσότερο, όταν ο αντίπαλος έχει εξουθενωθεί ψυχικά.
Θέλω να αφιερώσω μερικές γραμμές στο Λεβαδειακό, που βάσει του σκορ αποτέλεσε σάκο του μποξ. Δεν ήταν ακριβώς έτσι όμως.

Τηρουμένων των αναλογιών οι Βοιωτοί στάθηκαν αξιοπρεπώς στο χορτάρι. Και καλά διαβασμένοι ήταν και ανησύχησαν τον ΠΑΟΚ, σίγουρα περισσότερο από τον Παναθηναικό, που στο πρώτο ημίχρονο δε μπορούσε να περάσει τη σέντρα.

Εκτιμώ πραγματικά τις «μικρότερες» ομάδες που αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια με ανώτερους αντιπάλους και μάλιστα εκτός έδρας, παίζοντας ποδόσφαιρο στο μέτρο που τους επιτρέπουν οι δυνατότητες τους εννοείται. Δε σημαίνει αυτό πως πάω να παίξω «κατακτητικό» ποδόσφαιρο μέσα στην Τούμπα, κυνηγώ όμως τις όποιες πιθανότητες μου.

Καμία σχέση δηλαδή με το Αρχοντίδης system κάποτε στο Γουέμπλει, που έστησε 11 στην άμυνα, κι όποτε έφτανε η μπάλα στα πόδια μας την καντηλιάζαμε σημαδεύοντας την εξέδρα.
Έκτοτε, δεν ήταν λίγες οι ομάδες που νόμιζαν πως με ποδόσφαιρο φουστανέλας θα κερδίσουν κάτι, ακόμα κι αν το κατάφερναν όμως ήταν πρόσκαιρο.

Τέτοιες ομάδες όπως ο φετινός Λεβαδειακός αξίζει να υπάρχουν στην κατηγορία ακόμα κι αν δε δίνουν χρώμα στη Λίγκα, αρκεί που δεν τη μαυρίζουν με το μίζερο τρόπο που προσπαθούν να επιβιώσουν αγωνιστικά…