Μανώλης Γλέζος, η φλόγα που δεν τρέμει

Δεν είναι εύκολο να βρεις τα λόγια για να περιγράψεις το μεγαλείο του ανδρός. Ούτε μπορείς βέβαια να αποδώσεις, μέσα σε λίγες γραμμές, το μέγεθος της θλίψης του ελληνικού λαού για τον χαμό του Μανώλη Γλέζου. Ο αγωνιστής – σύμβολο δεν είναι μαζί μας από το μεσημέρι της Δευτέρας αλλά υπάρχει άραγε κανείς που να ισχυριστεί πως «έφυγες»; Ποιος τολμά να πει πως «έφυγε» ο Μανώλης;

Εσύ που ύψωσες ανάστημα κόντρα στον ναζισμό κατεβάζοντας μαζί με τον Λάκη Σάντα την χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη, δεν πρόκειται να «φύγεις» ποτέ. Η υψωμένη σου γροθιά σύμβολο αντίστασης για όλες τις γενιές Ελλήνων.

Τα «πύρινα» σου λόγια, κουβέντες δημοκρατίας και λευτεριάς αποτελούν παρακαταθήκη σε εποχές σκληρές και δύσκολες. Βλέποντας την δική σου καθημερινή μάχη για δημοκρατία, δικαιοσύνη, την δική σου μάχη για την εργατιά και το δικαίωμα του φτωχού έπαιρναν δύναμη οι κατατρεγμένοι. Στους δρόμους της αντίστασης και του κοινωνικού αγώνα βρήκαν κουράγιο χιλιάδες λαού σε κάθε γωνιά της χώρας και όχι μόνο.

Έκανες μαζί με τον Λάκη αυτό που δεν είχε διανοηθεί να πράξει κανένας στην σκλαβωμένη Ευρώπη. Ο αλύγιστος ελληνικός λαός έδειξε πως σε τούτο τον τόπο τα κεφάλια δεν σκύβουν. Οι καρδιές γέμισαν από θάρρος βλέποντας το ξημέρωμα της 31ης Μαΐου 1941, πως η χιτλερική σημαία δεν πρόσβαλε το ιερό μνημείο της λευτεριάς και της δημοκρατίας. Η χιτλερική σημαία είχε κατέβει. Το μήνυμα είχε σταλεί σε όλη την Ευρώπη.

Ο ναζισμός έπεσε στην Ελλάδα και οι Γερμανοί καταδίκασαν σε θάνατο τους δύο πατριώτες. Ο ελληνισμός οφείλει πολλά στον αγωνιστή Μανώλη Γλέζο. Κι εσύ δεν θεώρησες ποτέ τον εαυτό σου ήρωα.

Προτιμούσες πάντα να είναι μπροστάρης στους αγώνες του λαού για ένα καλύτερο μέλλον. Κι όχι μόνο την περίοδο της νιότης σου. Ήσουν πάντα παρών στους αγώνες του λαού για καλύτερο μεροκάματο ακόμα και στα βαθιά σου γεράματα. Δείχνοντας σε όλους τους νέους πως η φλόγα που δεν τρέμει είναι στην καρδιά. Γι’ αυτή την φλόγα έγραψε τα λόγια ο Μάνος Ελευθερίου. Για την δική σου ακέραια φλόγα δημοκρατίας και δικαιοσύνης.

Για αυτή την άσβεστη φλόγα που δεν έπαψε ποτέ να φωτίζει τον δρόμο στον λαό, για να μην χαθεί ο δρόμος της δικαιοσύνης για να μην επικρατήσει το σκοτάδι. Οι αγώνες του Μανώλη είναι φάρος για τον ελληνικό λαό και στο πρόσωπο του ακούραστου αγωνιστή τιμάται η Εθνική Αντίσταση. Στο βασανισμένο κορμί του Γλέζου μπορούσε να μετρήσει ο Έλληνας τις πληγές του. Από τόσα και τόσα μαρτύρια.

Σε χαρακτήρισαν τον πρώτο Παρτιζάνο της Ευρώπης και είχαν τόσο δίκιο. Όλοι είχαν να πουν για την ακούραστη καρδιά σου, για τα αποθέματα ψυχής που δεν στέρεψαν ποτέ. Εσύ εκεί, στους αγώνες για το δίκιο και με την γροθιά υψωμένη για να δίνεις το κουράγιο στους επόμενους.

Γι’ αυτό ήρθες στον κόσμο Μανώλη, για την μονάκριβη την λευτεριά. Για να βρει φωνή και δύναμη ο φτωχός και να ζητήσει το δίκιο του. Για να απαιτήσει Δημοκρατία.

Ο ελληνισμός σε κάθε γωνιά της οικουμένης σκύβει σήμερα το κεφάλι γιατί το θέλει. Τα μάτια δακρύζουν αποχαιρετώντας τον πολεμιστή της Εθνικής Αντίστασης. Και η σημαία μας Μανώλη, σήμερα στην μέση του ιστού. Για σένα.