Ολυμπιακός : Δεν άλλαξε τον «πρώην», πιστεύει στον «επόμενο»

Οκτώ προπονητές, όχι ως πρόσωπα αλλά ως ρόλος, σε ενάμιση χρόνο. Από εκείνο το μεσημέρι που ο Μάρκο Σίλβα εμφανίστηκε στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη, όχι για την πρεμιέρα της 2016 προετοιμασίας ως όφειλε, αλλά για να ανακοινώσει ότι προσωπικοί λόγοι τον υποχρεώνουν σε παραίτηση.

Και ύστερα: Ήρθαν οι μέλισσες. Βίκτορ, Μπέντο, Βούζας, Λεμονής, Χάσι ξανά ο Λεμονής, από σήμερα ο Όσκαρ Γκαρσία. Ένα απίστευτο γαϊτανάκι που καλά κρατεί και που δεν δείχνει να έχει τελειωμό.

Από το 2010 ως εκείνο το μεσημέρι του Ιούνη, ο Ολυμπιακός του Βαγγέλη Μαρινάκη είχε χρησιμοποιήσει Βαλβέρδε, Ζαρντίμ, Μίτσελ, Περέιρα μέχρι να φτάσει στον Σίλβα. Πέντε σε έξι χρόνια. Τι άλλαξε λοιπόν και ξαφνικά μια διοίκηση που έδειχνε να παίρνει πολύ στα σοβαρά το θέμα «προπονητής», τους αντικαθιστά πια στο άψε σβήσε;
Πιθανότατα αυτό είναι και το θέμα. Ότι δεν άλλαξε τίποτε, τουλάχιστον ουσιαστικό, με όλες αυτές τις δοκιμές. Σε σημείο που οι Πειραιώτες να βρίσκονται σε μια κατάσταση μόνιμης αναζήτησης για εκείνον που θα μπορέσει να επαναφέρει την ομάδα στην κανονικότητα που την χαρακτήριζε ως τον Ιούνιο του 2016.

Αν θα είναι αυτός ο Όσκαρ Γκαρσία; Θα το δείξει η διαδρομή του. Το σίγουρο είναι πως στην Ελλάδα έρχεται ένας προπονητής που πριν από μερικούς μήνες εμφανίζονταν ανάμεσα στους υποψήφιους για τον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Κάποιος που επέλεξε ένας οργανισμός όπως η Σεντ Ετιέν, για να αντικαταστήσει τον «αιώνιο» Κριστόφ Γκαλτίε, όταν εκείνος αποφάσισε να αποχωρήσει έπειτα από 7,5 χρόνια. Έναν «μαθητή» του Γιόχαν Κρόιφ, εμφανώς επηρεασμένο από τη φιλοσοφία που η Καταλονία επέβαλλε στο ίδιο το παιχνίδι.

Δεν φτάνει στα μέρη μας, μια τυχαία περίπτωση, έστω και αν το βιογραφικό του δεν εξηγεί τόσο αναλυτικά την κατάσταση. Στην ουσία είναι η πρώτη φορά μετά τον Μάρκο Σίλβα, που ο Ολυμπιακός αποφασίζει να ρίξει μια τέτοια… ζαριά για τον πάγκο του. Νεος, με προοπτική, καλές συστάσεις, από τη «σχολή» που οι Ερυθρόλευκοι είδαν το καλύτερο ποδόσφαιρο που τους συνέβη εδώ και χρόνια. Προπονητής κανονικά και ιδιαίτερα ταλαντούχος, που μπορεί να «παρέμβει» στην εικόνα και να αλλάξει την αγωνιστική ταχύτητα της ομάδας.

Ο Βίκτορ ήρθε ως λύση ανάγκης για τη θέση που άφησε ο Σίλβα. Ο Μπέντο ως ο πρώτος διαθέσιμος για να φύγει ο Βίκτορ. Ο Βούζας από τις υποδομές γιατί δεν πήγαινε άλλο με τον Πορτογάλο. Ο Λεμονής γιατί ο Βούζας έδειξε να μην μπορεί να το διαχειριστεί. Ο Χάσι ήρθε γιατί ήξερε τα προκριματικά της Ευρώπης. Ο Λεμονής επέστρεψε γιατί ο Κοσοβάρος τα έκανε μαντάρα. Μονίμως το κεφάλι την ώρα της επιλογής ήταν στραμμένο στη λάθος κατεύθυνση. Αυτή τη φορά, το πράγμα είναι διαφορετικό, τουλάχιστον στην αποτύπωση της «πρώτης εικόνας».

Ακούστηκε και γράφτηκε χθες, εκφράστηκε με συναισθηματική φόρτιση και μάλιστα από πολλούς, ότι η απόφαση των πρωταθλητών αδικεί τον Τάκη Λεμονή. Την αδιαπραγμάτευτη προσφορά του, στον σύλλογο. Την συμμετοχή του στην «ανατροπή» της βαθμολογικής κατάστασης στο πρωτάθλημα που είναι σε εξέλιξη. Μοιάζει παράλογο να πιστέψει κάποιος ότι τόσο απλοϊκές σκέψεις δεν έγιναν και από εκείνους που πήραν την απόφαση της αντικατάστασης. Από εκείνους που σε τελική ανάλυση αποφάσισαν να τον επιστρατεύσουν για μια ακόμη φορά, στα τέλη Σεπτέμβρη όταν με τον Χάσι χάθηκε… μπάλα. Παράξενο όσο, το να θεωρήσει κάποιος ότι πρόσωπα σαν τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, τον Κριστιάν Καρεμπέ, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν πόσο μεγάλο ρίσκο είναι να αλλάζεις προπονητή 48ώρες πριν την επανέναρξη της Σούπερ Λιγκ.

Προφανώς και τα ξέρει καλά όλα αυτά ο Ολυμπιακός. Προφανώς και τα ζύγισε, πριν πάρει την απόφαση του. Φαίνεται ότι ο Όσκαρ Γκαρσία αποτελεί τόσο μεγάλο «πειρασμό» που έπεισε, για να του δοθεί ένα συμβόλαιο 1,5 χρόνου και που μαζί με τους συνεργάτες του 44άχρονου θα κοστίσει συνολικά πάνω από 2 εκατ ευρώ.

Οι πρωταθλητές πήραν μια απόφαση που την πληρώνουν (ήδη) τοις μετρητοίς. Απόφαση με ρίσκο, με αντιδράσεις, με πολύ μεγαλύτερο οικονομικό κόστος από το προηγούμενο. Για να το κάνουν; Κάτι παραπάνω θα έχουν στο νου τους από εμάς, για τον κύριο που έρχεται να φορέσει την κόκκινη φόρμα. Τα υπόλοιπα θα τα (από)δείξει ο ίδιος ο χρόνος!

Το σίγουρο είναι πως αυτή η αλλαγή προπονητή δεν έγινε τόσο για τον προηγούμενο, όσο για τον επόμενο. Και αυτή είναι μια πραγματικά ουσιώδης διαφορά σε μια χώρα και ένα ποδόσφαιρο, που δεν έχει συνηθίσει να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο!