Η λύση της συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές προφανώς και συμπίπτει χρονικά με την κατά πως φαίνεται οριστική συμφωνία με τον Οσκαρ Γκαρθία, για τον οποίον απομένουν πλέον μόνο οι ανακοινώσεις.
Η επίσπευση των, εδώ και καιρό πάντως αποφασισμένων, διαδικασιών αποχώρησης του Τάκη Λεμονή από τον πάγκο του Ολυμπιακού ασφαλώς και προκαλεί απορία.
Μερικά 24άωρα πριν από ένα θεωρητικά δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι για το πρωτάθλημα με την ΑΕΛ στη Λάρισα και με την κατάσταση στην κορυφή της βαθμολογίας εξαιρετικά ρευστή, με το συνωστισμό τεσσάρων ομάδων σε μια απόσταση δύο βαθμών μεταξύ τους, σίγουρα δεν την λες και την καλύτερη στιγμή για τέτοιου είδους εξελίξεις. Άλλωστε, και το ρεπορτάζ τα τελευταία 24άωρα «έδινε» χρόνο ζωής στον Λεμονή μέχρι ΚΑΙ το κυριακάτικο ματς.
Το τι μεσολάβησε προκειμένου να φτάσουμε στο «ξαφνικό» διαζύγιο μικρή σημασία έχει. Δεδομένο είναι πως η νέα συνεργασία, στην οποία επί της ουσίας «σύρθηκε» πριν από μερικούς μήνες η διοίκηση του Ολυμπιακού εξ αιτίας των σοβαρών ανορθογραφιών του Μπέσνικ Χάσι, είχε εξ αρχής ημερομηνία λήξης ανεξαρτήτως των σοβαρών, είναι η αλήθεια, κρουσμάτων απειθαρχίας, των κάποιων διαφορών δε θέματα αγωνιστικής φύσης, αλλά και αποτελεσμάτων κι αυτό φαίνεται κι απ΄το γεγονός της «παράδοσης» της ομάδας στην κορυφή της Σούπερ Λιγκ με ταυτόχρονο «συμμάζεμα» και σημαντική βελτίωση της αγωνιστικής της εικόνας!
Η λύση της συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές προφανώς και συμπίπτει χρονικά με την κατά πως φαίνεται οριστική συμφωνία με τον Οσκαρ Γκαρθία, για τον οποίον απομένουν πλέον μόνο οι ανακοινώσεις και ο οργανισμός του Ολυμπιακού μπαίνει για ακόμα μία φορά τα τελευταία χρόνια σε μια διαδικασία απορρόφησης των κραδασμών, που σίγουρα προκαλεί η απόλυση ενός ανθρώπου εξαιρετικά συμπαθούς στην πλατιά μάζα των ερυθρόλευκων οπαδών, αλλά και αξιολόγησης ενός νέου προπονητή που «κουβαλά» στον οργανισμό του το DNA της Μπαρσελόνα, απόρροια της πολύχρονης συνύπαρξης του με τους αναμορφωτές των Καταλανών, τον Γιόχαν Κροιφ και τον Πεπ Γουαρδιόλα.
Δίχως να παραγνωρίζει κανείς την προσφορά του… ρέκορντμαν Λεμονή, που ήταν εκεί όποτε του ζητήθηκε μετρώντας συνολικά τέσσερις (!) θητείες στον ερυρόλευκο πάγκο και χωρίς να μπορεί να προβλέψει εκ των προτέρων την εξέλιξη και κατάληξη της συνεργασίας με τον, σε καμία περίπτωση πάντως φτασμένο, Ισπανό προπονητή, αντιλαμβάνεται πως για να αλλάξει επίπεδο ο Ολυμπιακός των πολλών οικονομικών δυνατοτήτων και με τα κατά καιρούς πολύ ποιοτικά ρόστερ χρειάζεται σταθερότητα, σαν κι αυτή που έχει βρει εδώ και χρόνια σε διοικητικό επίπεδο και η οποία του λείπει σε επίπεδο έμψυχου δυναμικού και κυρίως τεχνικής ηγεσίας!
Μετρώντας κανείς τις αλλαγές προπονητή στον Ολυμπιακό από το 1980 έως και σήμερα και με απλά μαθηματικά, καταλήγει στον αριθμό 7, που είναι σε μήνες και ο μέσος όρος παραμονής στον πάγκο της ομάδας.
Απίστευτο νούμερο και το τι προλαβαίνει να δείξει κανείς σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν χρειάζεται καν απάντηση, Αν ψάχνετε πάντως για μία τέτοια, μπορείτε να απευθυνθείτε στον Λεονάρντο Ζαρτίμ, που είχε αφήσει τον Ολυμπιακό πρώτο και αήττητο και όποτε τον ρωτάνε για την ελληνική του εμπειρία επαναλαμβάνει μονότονα ότι… «δεν ξέρω γιατί απολύθηκα»!