Λεμονής : Ο στρατιώτης που έπεσε ( ; ) μαχόμενος

Ο Λεμονής είναι από αυτούς τους ανθρώπους που ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία. Αυτών που υπηρέτησαν έναν Σύλλογο από διάφορα πόστα, που συνέδεσαν το όνομα τους με μια ομάδα, που ενδεχομένως αυτή η πορεία τους στοίχισε τη δυνατότητα να έχουν ανοικτές περισσότερες πόρτες, επιλογές. Με άλλα λόγια χαρακτηρίζονται ως στρατιώτες ενός Συλλόγου, μιας ομάδας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν επιπλέον και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό. Βάζουν πάντα το καλό της αγαπημένης τους ομάδας πάνω από το δικό τους επαγγελματικό συμφέρον.

Έτσι και ο Τάκης Λεμονής όποτε τον χρειάστηκε ο Ολυμπιακός ήταν εκεί. Θα μου πει κανείς οι ερυθρόλευκοι δεν ήταν αυτοί που του έδωσαν την ευκαιρία να ξεκινήσει ουσιαστικά την προπονητική του καριέρα; Ε και θα πω εγώ; Τι σημασία έχει; Μήπως δεν απέδειξε ότι την άξιζε; Τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας πέτυχε σημαντικά πράγματα σε όλες τις περιόδους που βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία των Πειραιωτών. Μεγάλες νίκες επί των αντιπάλων του στην Ελλάδα, οι πρώτες σημαντικές επιτυχίες εκτός έδρας στην Ευρώπη, σπάζοντας μάλιστα μια κατάρα χρόνων, πρωταθλήματα και κυρίως ωραίο ποδόσφαιρο.

Τον τελευταίο χρόνο ο Έλληνας τεχνικός έχει επιστρέψει δύο φόρες για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα ή πιο σωστά να σώσει την παρτίδα που άλλοι ξεκίνησαν και κόντεψαν να χάσουν. Πέρυσι ο Λεμονής έδωσε σε μια ομάδα χωρίς προσωπικότητα τον τίτλο, ενώ φέτος ήρθε σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την ομάδα, έκατσε στο πάγκο σε μια έδρα που ο Ολυμπιακός, βάση εικόνας, κινδύνευε με συντριβή και στο τέλος του πρώτου γύρου την επανέφερε στην κορυφή.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι ερυθρόλευκοι αποφάσισαν να προχωρήσουν στην αντικατάσταση του την δεδομένη στιγμή. Δεν ξέρω τι του καταμαρτυρούν ή τι ακριβώς του χρεώνουν. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν η αχαριστία ήταν ποινικό αδίκημα οι καταδικασθέντες στη χώρα μας δεν θα χωρούσαν στα σωφρονιστικά καταστήματα. Ο Ολυμπιακός φέρεται με άσχημο τρόπο σε έναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα είναι πάντα στις επάλξεις για να βοηθήσει. Η διοίκηση δεν τον στήριξε ποτέ επί της ουσίας με πράξεις, ίσως ούτε και με λόγια στην φετινή του θητεία. Η επιλογή του νέου ποσώς με ενδιαφέρει. Η κίνηση κατά τη γνώμη μου είναι δεδομένα λάθος. Οι λόγοι πολλοί.

Πρώτον ο νέος προπονητής θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής που πρακτικά δεν έχει. Δεύτερον με την κίνηση αυτή κάνει το χατήρι των παικτών. Αντί να βγάλει στη σέντρα συμπεριφορές τις δικαιώνει. Τρίτον γιατί μοιάζει να συνεχίζει τις πρακτικές προηγούμενων ετών. Δηλαδή να φεύγει ο προπονητής ανεξαρτήτως το τι έχει πετύχει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τέταρτον γιατί ο κόσμος δεν θα είναι πια ήρεμος στην πρώτη στραβή, αλλά θα πάει στα κάγκελα βάζοντας πια στο κάδρο των διαμαρτυριών τη διοίκηση και προσωπικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω και μια πρόβλεψη με τον κίνδυνο να εκτεθώ ανεπανόρθωτα. Η αλλαγή αυτή στα δικά μου μάτια δείχνει τη διάθεση να μην γίνουν επί της ουσίας μεταγραφές. Θα ακούστε για επανεξέταση των κομμένων, για αξιολόγηση του ρόστερ και όλα τα συναφή. Μην μου πει κανείς τώρα για Χατζισαφί και τα λοιπά. Όλοι ξέρουμε ότι η ομάδα θέλει παίκτες αξίας, ειδικά στα άκρα, και όχι μπαλώματα.