Από τον Φιλόπουλο, στην κάρτα φιλάθλου

Η σημερινή μέρα είναι ιστορική, αφού σε ένα χρόνο ακριβώς θα τεθεί σε ισχύ το μέτρο της κάρτας φιλάθλου.

Καλά καταλάβατε, πρόκειται για το μέτρο που είχε ανακοινωθεί από τον Κοντονή το 2015, πήρε μια μικρή αναβολή μέχρι να εφαρμοστεί, καπάκι μια ακόμα ανεπαίσθητη και μια τελευταία για ένα χρόνο και βάλε.

Τι είναι ένας χρόνος άλλωστε μπρος στην αιωνιότητα, ειδικά όταν μιλάμε για ένα πρωτοποριακό σχέδιο που κάνει ρόμπα πολιτικούς τύπου Θάτσερ που χρειάστηκαν πέντε ολόκληρα χρόνια για να εξαλείψουν τη βία στα γήπεδα;

Τα δικά μας τα τζιμάνια θα λύσουν το πρόβλημα στο λεπτό. Η Ελλάδα άλλωστε έχει παράδοση σε Υφυπουργούς αθλητισμού, που κατάφερναν το ακατόρθωτο.

Γιατί μη μου πείτε πως δεν πρόκειται για κατόρθωμα, να συζητάμε ασταμάτητα για τη βία, φτιάχνοντας μάλιστα ρηξικέλευθους νόμους για να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, τη στιγμή που τα γήπεδα είναι άδεια.

Δεν υπάρχει αυτό, θα το πεις σε κάποιον τουρίστα και θα νομίζει πως του κάνεις πλάκα, σα να λέμε πως φτιάχνεις νόμους για να αντιμετωπίσεις το κυκλοφοριακό σε δρόμους από τους οποίους περνάει ένα αυτοκίνητο το δεκάλεπτο.

Κάποτε ο Ορφανός καμάρωνε για το περίφημο ιδιώνυμο, αν σε έπιαναν στο δρόμο με σουγιά π.χ θα έτρωγες μερικούς μήνες φυλάκιση με αναστολή στο δικαστήριο, αν σε έκαναν τσακωτό σε γήπεδο για το ίδιο αδίκημα, σε έχωναν κατευθείαν στη μπουζού μέχρι να δικαστείς και θα δικαζόσουν χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς δικαίωμα αναστολής, ή δυνατότητα εξαγοράς της ποινής σου.

Ακόμα και για ένα μπουκάλι που θα πετούσες στο γήπεδο, για ένα καρεκλάκι που θα έσπαζες, για ένα βεγγαλικό που θα άναβες, για ένα μπινελίκι που θα έριχνες στον επόπτη. Χειροπέδες και μέσα, παρέα με βιαστές, δολοφόνους και τρομοκράτες, έμπαινες Γιάννης Αγιάννης δηλαδή κι έβγαινες Εσκομπάρ.

Κι έγραφαν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ θυμάμαι ύμνους για την αποφασιστικότητα και το θάρρος του υπουργού, που επιτέλους έβαζε το μαχαίρι ως το κόκκαλο, το κόκκαλο ως το μαχαίρι, δε θυμάμαι πως το λένε, δεν ήμουν ποτέ καλός στα κλισέ.

Και ποιο ήταν τελικά το επίτευγμα του Ορφανού;

Να μεταφερθεί η γηπεδική βία έξω από τα γήπεδα, αφού οι χουλιγκάνοι σκέφτηκαν το προφανές «αν είναι να κινδυνεύουμε με φυλάκιση επειδή βριζόμαστε και σημαδεύει ο ένας τον άλλον με μπουκάλια στα γήπεδα, ας πάμε έξω από αυτά να δικαστούμε τουλάχιστον σαν άνθρωποι».

Κι από εκεί που η βία είχε περίπου προβλέψιμα χωροταξικά και χρονικά όρια, ένα πέταλο, έναν δρόμο, μια πλατεία, κάποια Κυριακή, έγινε εντελώς ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη, αφού παρατηρήθηκε έξαρση στα ραντεβού θανάτου, που κανονίζονταν από τηλεφώνου. Κάπως έτσι χάθηκε κι ο Φιλόπουλος, ή μάλλον ακριβώς έτσι.

Tόσο δύσκολο είναι άραγε να προβλέψεις το προφανές, μιλάμε για αυτονόητη εξέλιξη και για αποφάσεις που λαμβάνονται από ειδικούς υποτίθεται, που έχουν στο πλάι τους ένα κάρο επιστημονικούς συνεργάτες και συμβούλους.

Πιο πρόσφατο κατόρθωμα η κάρτα φιλάθλου, άραγε με ποιον τρόπο μπορεί μια κάρτα να εξαλείψει τη βία;

Θα γίνεται συνδυασμός οπτικού υλικού από τις κάμερες και των στοιχείων του καθενός; Mα τα αναγραφόμενα στην κάρτα όπως το όνομα και το ΑΜΚΑ είναι ήδη γνωστά, σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορείς να προμηθευτείς εισιτήριο.

Τι παραπάνω να προσφέρει μια κάρτα;

Αφήστε που στα μεγάλα ντέρμπι εκεί δηλαδή που οι κίνδυνοι επεισοδίων είναι αυξημένοι, κανείς δεν κάθεται στο θέση που αναγράφεται στο εισιτήριο. Κι αυτοί που πάνε για επεισόδια, έχουν πάντα καμουφλαρισμένα πρόσωπα.

Ποια η σκοπιμότητα λοιπόν, ας μου εξηγήσει κάποιος Χριστιανός, ας είναι και Ινδουιστής, Μωαμεθανός, δεν πειράζει.

Ίσως επειδή οδηγούν τον κόσμο στην ανέχεια, νομίζουν πως γεμίζοντας μας με κάρτες, ανεργίας, υγείας, σίτισης και τώρα φιλάθλου, θα αισθανθούμε πλούσιοι.

Και το μόνο που καταφέρνουν τελικά, είναι να βγάζουν κάρτα την ανικανότητά και την υποκρισία τους.

Αν ξεπεράσεις μέσα σου πως όλοι αυτοί που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις πληρώνονται ένα σκασμό λεφτά και κατέχουν θέσεις εξουσίας, είναι για να γελάς.

Και καταλαβαίνεις επίσης γιατί δε μπορεί να πάει μπροστά αυτός ο φουκαράς ο τόπος, διότι σε όλα τα υπουργεία, Ορφανοί, Κοντονήδες και Βασιλειάδηδες, κατοικοεδρεύουν.