Χρειαζόταν εικόνα Γιώργου Μόσχου, ενόψει «1968»

Περιμέναμε, ότι η ΚΑΕ ΑΕΚ θα αφιέρωνε το νικηφόρο αγώνα της ομάδας της με τον Γ.Σ. Φάρο Λάρισας (106-79) , στη μνήμη του Γιώργου Μόσχου, που έφυγε από την ζωή πριν από 51 χρόνια, στις 28 Δεκεμβρίου 1966. Δεν έγινε αυτό. Εννοείται όχι ηθελημένα, αλλά σίγουρα γιατί θα έτυχε. Δύο-τρία στελέχη, από την τωρινή μπασκετική ΑΕΚ, με ενεργό ρόλο στα δρώμενα της ΚΑΕ, έχουν αποδείξει, ότι  θυμούνται , αλλά και σέβονται το χρυσό παρελθόν. Σχετικό παράδειγμα ο συνάδελφος μας, διευθυντής επικοινωνίας, Γιώργος Νικολάου.

ΕΧΟΥΜΕ ιδιαίτερη ευαισθησία γι΄ αυτό τον αξέχαστο άσο, γιατί τον ζήσαμε από πολύ κοντά, τόσο ως αθλητή, όσο και έξω από το γήπεδο, όταν σε πολλά πρωϊνά ήπιαμε το καφεδάκι στο στέκι «Ελληνίδα» (απέναντι από το ιατρείο του προέδρου Βασίλη Χατζηγιάννη), στην Πατησίων, με βασικό, «πενταδάτο» στην παρέα τον Γιώργο Αμερικάνο.

ΟΣΗ αγωνιστική ψυχή διέθετε ο βραχύσωμος Βορειοελλαδίτης πλέι μέικερ εκείνης της περίφημης αμιγώς ελληνικής ΑΕΚ, άλλο τόσο ήταν το κοφτερό μυαλό του.

ΕΞΥΠΝΟΣ, πνευματώδης  και με το χιούμορ για «αφρό συμπάνιας» στην έκφραση του, ο Γιώργος Μόσχος ήταν από τους πιο χαρισματικούς ανθρώπους, που έχουμε συναντήσει στην  ελληνική αθλητική κοινωνία. Όση τύχη είχαμε να μας τιμήσει με την φιλία του, σε εκείνη την πρώτη φάση της ενασχόλησης μας με τον χώρο στον οποίο συνεχίζουμε, ως φίλαθλοι, να βρισκόμαστε, άλλη τόση η ατυχία γιατί ήμασταν σε απόσταση αναπνοής  από τον επίλογο της σύντομης ζωής του.

Παρόντες και στην αποστολή-κύκνειο άσμα του, στο Φάιναλ Φορ του Πρωταθλητριών Ευρώπης , το 1966 στο Μιλάνο. Η φιγούρα του έχει διατηρηθεί όχι μόνο μέσα στα μάτια μας, αλλά και μέσα στο είναι μας. Δεν παρατάσσουμε κανένα, από τα δεκάδες κοσμητικά, με τα οποία θα μπορούσαμε να τον σκιαγραφήσουμε, ακριβώς  για να τον  προφυλάξουμε  από το να μοιάζει με άλλους.

ΘΕΛΟΥΜΕ κι έτσι τον έχουμε κρατήσει τον Γιώργο Μόσχο: «μόνο Γιώργο Μόσχο»!

ΜΟΛΙΣ δύο 24ωρα από την ημέρα μνήμης για τον θρυλικό «με φανέλα 5» της μπασκετικής ΑΕΚ, υπήρξαν δημοσιεύματα, που αναφέρθηκαν στον  αθάνατο, για την ιστορία της Ένωσης, Γιώργο Μόσχο. Από εκεί προέκυψε η προσδοκία μας, ότι Σάββατο απόγευμα, στο αντι-«Γιώργος Μόσχος» (της Νέας Φιλαδέλφειας), στο Αμαρουσιώτικο ΟΑΚΑ, κάτι έστω, θα λεγόταν ή θα γινόταν σαν ένα φρεσκοκομμένο  κίτρινο τριαντάφυλλο  να τοποθετούταν  πάνω στη μνήμη του. Δεν ακούσαμε, δεν είδαμε, τίποτε σχετικό.

ΟΜΩΣ, και πάλι δεν θα  χρεώσουμε ευθύνη σε κανένα. Έχουμε πλήρη κατανόηση για τις κεφαλαιώδεις «περιβαλλοντολογικές μεταβολές», που έχουν γίνει σε όλους τους τομείς, με το μπάσκετ να είναι ένας από αυτούς. Κατανόηση ναι, αλλά αποδοχή όχι. Γιατί  φυσικά και δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε, με τον περιγραφέα του αγώνα Λαυρίου- ΠΑΟΚ 90-72, που όταν ο έξτρα σχολιαστής της μετάδοσης (ΕΡΤ1), Στράτος Κωσταλάς, επικαλέστηκε το «πεναντιέρα», που έλεγε  τότε ο Βασίλης Γεωργίου, διακόπηκε, σαν με μαχαίρι, με το  απαξιωτικό  «παλιές εποχές».

ΟΠΩΣ θα σεβαστούμε το δικαίωμα, που έχει ο καθένας, στις επιλογές του, αλλά δεν πρόκειται  να συμφωνήσουμε με τον σκελετό ενός γκάλοπ, που ξεκινούν  καταξιωμένοι μπασκετικοί διαδικτυακού  χώρου, με θέμα-ερώτηση «Ποιοι είναι οι κορυφαίοι 15 του ελληνικού μπάσκετ, από το 1987 ως τώρα».

Ασφαλώς και δεν είναι έτσι. Ελληνικό μπάσκετ υπήρξε-και παραϋπήρξε δεκαετίες πριν από το  Χρυσό Ευρωπαϊκό΄87 , στο Φάληρο. Ο Πανελλήνιος, ο Τρίτωνας, το Σπόρτιγκ και οι τρεις «μεγάλοι» από την πρωτεύουσα, οι ΧΑΝΘ, ΠΑΟΚ, ΄Αρης, Ανατόλια από την Θεσσαλονίκη, δεν έριξαν μόνο τον σπόρο, αλλά πρόλαβαν και γνώρισαν- έζησαν την εμφάνιση του δέντρου, που έμελλε στις επόμενες εποχές  πράγματι να γιγαντωθεί σε πλάτανο.

ΕΝΑ κλαδί από αυτό το δέντρο ήταν η ατρόμητη αγωνιστική καρδιά, η πνευματική διαύγεια , ο χαρακτήρας, η νοοτροπία του Γιώργου Μόσχου. Ο καρκίνος έτρωγε τα σωθικά του, η διαδικασία της αντίστροφης μέτρησης θα ολοκληρωνόταν σε λίγο κι εκείνος ξεκοκάλιζε την «Εκίπ», για στοιχεία από την σύνθεση της Μικτής Ευρώπης, στην οποία είχε κληθεί (χωρίς να υποψιαζόταν, πως ο πανίσχυρος μπος της ΦΙΜΠΑ, ο Στάνκοβιτς, τον συμπεριέλαβε τιμητικά, αφού είχε αποδεχτεί την σχετική παράκληση, για τον πολύ ιδιαίτερο λόγο, που του εξέθεσαν οι Δημοσθένης Πασχαλίδης και Μίσας Πανταζόπουλος).

ΤΩΡΑ, αν αυτό το κλαδί βρίσκεται , λόγω χρόνου, στα χαμηλά του πελώριου  κορμού, δεν σημαίνει πως ο πλάτανος δεν χωρούσε, σε κάποιο σημείο του ΟΑΚΑ, Σάββατο απόγευμα, κατά τον αποχαιρετιστήριο για το 2017, αγώνα ΑΕΚ- Φάρου.

ΠΟΣΟ  πιο ωραία θα ήταν η ατμόσφαιρα  στο αθηναϊκό γηπεδικό σαλόνι, αν ζωντάνευαν, στους φωτεινούς πίνακες, αγωνιστικά στιγμιότυπα από τον Γιώργο Μόσχο. Από τον  πλέι μέικερ- «λέιζερ», με χάρισμα , με ειδικότητα του, να διεισδύει στην αντίπαλη άμυνα μέσα από χαραμάδες  και  να αφήνει τη μπάλα γλυκά-απαλά μέσα στο καλάθι! «Λέιζερ», που ενεργοποιούταν από τον κομπιουτερικό εγκέφαλο και την ατρόμητη καρδιά του άσου, ο οποίος  καλλιέργησε τη νοοτροπία του νικητή, ως ηγέτης του Πανελληνίου και την τελειοποίησε, την κορύφωσε  με τη ένταξη του στην Ευρωπαία ΑΕΚ!

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΚΑΠΟΙΑ εντύπωση, μια εικόνα, από Γιώργο Μόσχο  θα ήταν ένα πολύ μεγάλο κέρδος για την ΑΕΚ, αν την σχημάτιζαν και τα πολυάριθμα παιδιά  από την ταλαιπωρημένη Μάνδρα, που φιλοξενήθηκαν, στο ΟΑΚΑ , παράλληλα με την άτυχη Μυρτώ- «της Πάρου»- από τον πρόεδρο Μάκη Αγγελόπουλο. Χρειαζόταν και αύρα από Γιώργο Μόσχο παραμονές προβολής του κινηματογραφικού σταθμού «1968»!