Η Ελένη Λουκά, ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού

Ένα από τα πράγματα με τα οποία δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ στη ζωή είναι η κλάψα, ειδικά όταν δεν έχει αντικείμενο. Κι ακόμα χειρότερα όταν έχει ισχυρή δόση υποκρισίας.
Αν εξαιρέσουμε το απρόοπτο, τα περισσότερα από αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του καθενός είναι προβλέψιμα, οι κίνδυνοι, οι προοπτικές, τα δεδομένα, οι συνέπειες.

Τα τελευταίο 24ωρο και με αφορμή την προσφυγή Χουλτ, διαβάζω απόψεις κυρίως Παναθηναϊκών που προτάσσουν το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης, προσπαθώντας έτσι να πείσουν πως δεν είναι σωστό να κινηθούν άλλες Ελληνικές ομάδες για την απόκτηση του Σουηδού.

Ξεπερνάω εντελώς πως με παρόμοιους ή και χειρότερους τρόπους, η ομάδα τους έχει αποκτήσει δεκάδες ποδοσφαιριστές κατά το παρελθόν. Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν ο Σπύρος Μαραγκός, που είχε αποκτηθεί ως ελεύθερος, αφού ο τότε πρόεδρος του Πανιώνιου είχε…ξεχάσει να καταθέσει το δελτίο του. Κομμάτι δύσκολο να πιστέψουμε πως πρόεδρος ξέχασε να καταθέσει το δελτίο του καλύτερου και πιο εμπορεύσιμου παίκτη της ομάδας, ο Βαρδινογιάννης πάντως είχε σπεύσει τα εκμεταλλευτεί την… απερισκεψία του ομολόγου του.

Ακόμα και οι υπόλοιπες περιπτώσεις όμως όπου ο Παναθηναϊκός δελέαζε ποιοτικούς ποδοσφαιριστές των άλλων ομάδων είτε με τη δύναμη του χρήματος, είτε με την προοπτική μεγαλύτερης καριέρας, εντάσσονται στους ίδιους κανόνες που διέπουν το εμπόριο. και τη λειτουργία των εταιριών σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ζήτηση και προσφορά, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κλπ.

Καλώς ή κακώς έτσι δουλεύει το σύστημα, αν κάποιος αθλητής του Παναθηναϊκού και κάθε ομάδας κριθεί από τους αρμόδιους ότι δεν αξίζει να βρίσκεται στο ρόστερ, η διοίκηση θα του ζητήσει να της αδειάσει τη γωνιά.

Ο συγκεκριμένος αθλητής μπορεί να έχει οικονομικό πρόβλημα, μπορεί να είχε όνειρο ζωής να αγωνιστεί στο συγκεκριμένο σύλλογο, θα μπορούσε άραγε να σταθεί ως ρεπορτάζ ή άποψη, κάτι σαν «μην διώχνετε τον τάδε, του καταστρέφουμε το παιδικό όνειρο να αγωνιστεί την ομάδα»;

Η πληρωμένη απάντηση είναι «και τι φταίει η ομάδα αν ο παίκτης είχε όνειρο να φορέσει τη φανέλα της; Σύλλογος είναι, εταιρία, όχι το «make a wish». Για τους ίδιους λόγους λοιπόν, δε μπορεί να σταθεί και το αντίστοιχο για το Χουλτ και τον κάθε Χουλτ, που αποφασίζει να γίνει Πουλόπουλος. Όσο για το που θα συνεχίσει την καριέρα του, απορώ τι ενδιαφέρει τον Παναθηναϊκό και τον καθένα που βρέθηκε ή θα βρεθεί στη θέση του.

Τον Παναθηναϊκό πρέπει να τον ενδιαφέρει αν μπορεί να κρατήσει τον παίκτη, αφού αδυνατεί, τι τον νοιάζει αν θα συνεχίσει στον ΠΑΟΚ, στον Ολυμπιακό, στη Γαλατά, ή στους Σικάγο Μπουλς: Ποια η διαφορά δηλαδή, πού επηρεάζεται και με ποιον τρόπο, ο Παναθηναϊκός;

Απλούστατα είναι ζήτημα εγωισμού για τους πράσινους που δε θέλουν να τον δουν με άλλου χρώματος φανέλα ως αντίπαλο, οπότε να και το τεκμήριο της υποκρισίας που ανέφερα στο ξεκίνημα.Το πρόβλημά τους είναι να μην πάει σε Ελληνική ομάδα κι αντί να πουν στα ίσια, ότι δεν το αντέχουμε ή μας χαλάει τέλος πάντων, βγάζουν λόγους περί ηθικής.

ΥΓ. Έχω αναφέρει και σε προηγούμενα κείμενα, πως το πιο υποτιμητικό για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ούτε η φτώχεια, ούτε το διοικητικό αδιέξοδο, ούτε το ότι οι παίκτες ψάχνονται να φύγουν, αλλά η παντελής έλλειψη αξιοπρέπειας κυρίως στους πέριξ της ομάδας, με αποκορύφωμα τους ρεπορτατζήδες.

Χθες διάβαζα βαθυστόχαστο ρεπορτάζ, όπου μεταξύ άλλων ο ρεπόρτερ επισήμαινε πως γεννά ερωτηματικά, η χρονική στιγμή που επέλεξε ο Χουλτ να καταθέσει την προσφυγή! Και πότε ήθελες να κάνει την προσφυγή ρε γίγαντα, το Φλεβάρη που θα έχει εκπνεύσει η μεταγραφική περίοδος και θα έμενε αναγκαστικά χωρίς ομάδα και συμβόλαιο: Τέτοια περίοδο θα την κάνει που είναι μεταγραφική κι όσο νωρίτερα γίνεται μάλιστα, για να έχει χρόνο να διαπραγματευτεί με τους ενδιαφερόμενους.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Οι άνθρωποι έχουν πάθει παράκρουση, βλέπουν παντού συνωμοσίες και φαντάσματα, αν η Ελένη Λουκά αναλάμβανε ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού, τα ρεπορτάζ της ομάδας θα είχαν περισσότερες δόσεις σοβαρότητας. αξιοπιστίας και λιγότερα ποσοστά μυθοπλασίας…