Ειδική αποστολή: Ξυπνώντας παίκτες

Η 13η αγωνιστική της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε και στον Ολυμπιακό νιώθουν αναμενόμενα πως πραγματοποίησαν ένα πισωγύρισμα. Οι καλές εντυπώσεις του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ έμειναν στην άκρη για να έρθει η παράδοση άνευ όρων μέσα στην Μαδρίτη. Αυτό που πείραξε ήταν πως δεν υπήρχε νεύρο. Ένταση, δίψα για ανατροπή. Γενικότερα το πάθος είχε μείνει μαζί με τον Σπανούλη στην Ελλάδα, ο οποίος ήταν τεράστια απουσία σε αυτήν την ομάδα που τώρα χτίζεται.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να βασίζεται στις ορέξεις του 37χρονου Σπανούλη; Ναι ναι μπορεί. Φέρω προσωπικά απίστευτο σεβασμό σε αυτόν, όπως και κάθε παίκτης της Ευρωλίγκας. Όποιον και να ρωτήσεις, σου λέω το ίδιο πράγμα: Μύθος. Ένας αθλητής που παρότι είναι στα 37 του, έχει σώμα 30άρη και απίστευτη εμπειρία. Στην ομάδα λοιπόν των… ρούκι και των Αμερικανών, ένας Σπανούλης, για μέσα αλλά και έξω από το παρκέ, είναι ανάγκη να υπάρχει. Η απουσία του λοιπόν έβγαλε χαλαρότητα και αντί να είναι ευεργετική (όπως συνηθιζόταν) είχε ανασταλτικό χαρακτήρα.

Έχοντας ζήσει αρκετές φορές την έδρα της Ρεάλ, σου βγάζει αίσθηση αυτό το γήπεδο, πως δεν μπορείς να κερδίσεις εκεί μέσα. Κατηφορικό. Εκπληκτικό το πώς βρίσκουν ρυθμό οι Μαδριλένοι και βλέπουν σαν… βαρέλι τα καλάθια. Δεν ρίχνω τα κακώς κείμενα κάτω από το χαλάκι πάντως. Άσχημη η εικόνα της παράδοσης άνευ όρων και εξ ολοκλήρου είναι ευθύνη του τεχνικού τιμ που δεν μπόρεσε να εμπνεύσει κάτι διαφορετικό.
Γράφοντας όμως για το τεχνικό τιμ; Θεωρώ ότι σε μία μεταβατική σεζόν, που δίνει τη μάχη του για την είσοδο στην οχτάδα, εάν δεν τα καταφέρει, πρέπει να αφήσει πίσω του μία παρακαταθήκη. Κάτι για να έχει κανείς να θυμάται.

Να είναι το όμορφο μπάσκετ; Η υγεία που αποπνέει η ομάδα στο παρκέ; Το χαμένο DNA της που πρέπει αναγκαστικά να επιστρέψει; Ότι και να είναι, ο Κεστούτις Κεμζούρα μετά των συνεργατών του, οφείλουν να αφήσουν κάτι για να μείνει από αυτήν την χρονιά.

Τι; Κάτι που γίνεται ως ένα σημείο ήδη. Να προετοιμαστούν κάποιοι για του χρόνου. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο κορμός των Ελλήνων θα επιστρέψει την επόμενη σεζόν. Είναι κάτι που επίσης αρέσει στους διοικητικούς ηγέτες της ομάδας και είναι ανάγκη να συμβαίνει αυτό γιατί στην τελική μιλάμε για μία ελληνική ομάδα. Ο Μπλατ ήθελε να συμβεί το αντίθετο, όμως δεν είναι εδώ ο συμπαθέστατος Ντέιβιντ. Παίκτες όπως ο Κόνιαρης και ο Βεζένκοφ, ο Παπανικολάου που θα ηγηθεί των προσπαθειών της ομάδας πλέον, αφού οι Σπανούλης και Πρίντεζης του παραχωρούν την μπαγκέτα του ηγέτη, των παιδιών που ακολουθούν. Ακόμα και του Ποκουσέφσκι που είναι στην δεύτερη ομάδα. Θεωρώ ότι αν χαθεί εντελώς το τρένο, ο Ολυμπιακός ΠΡΕΠΕΙ να τον προσθέσει στο ροτέισόν του.

Το.. αγροτικό στην Α2 πηγαίνει περίφημα, «χτίζει» χαρακτήρα, μαθαίνει στο «ξύλο» και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Ο «Πόκου» έχει τα μάτια του ΝΒΑ επάνω του, σκάουτερ έρχονται διαρκώς στην χώρα μας και είναι κληρονομιά του Ολυμπιακού.

Εάν λοιπόν μπει στο ροτέισον, πρέπει και να παίζει. Στην τελική (μην βιάζεστε ήταν τραυματίας) σε ένα ματς όπως αυτό στην Μαδρίτη, προτιμότερο ήταν να μπει και να παίξει σε ένα τέτοιο γήπεδο. Αλλά καλό για αυτόν θα ήταν να μπει και πιο νωρίς. Να έχει τριβή στο ματς και να ζήσει τον ανταγωνισμό.

Παράλληλα έρχεται πίσω ο Χαραλαμπόπουλος του χρόνου, ενώ είναι κοινό μυστικό πως και ο Λαρεντζάκης, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι στο ΣΕΦ από την σεζόν που έρχεται. Συν τον Χρηστίδη, συν τον Νικολαΐδη, συν τα υπόλοιπα παιδιά της αναπτυξιακής ομάδας, που ακόμα δεν γνωρίζουμε που θα βρίσκεται του χρόνου. Σε μία κουβέντα που είχα με έναν συνάδερφο, δεν μου ακούστηκε άσχημη η γνώμη του. Και να μην αλλάξει η σύσταση της ΚΕΔ και δούμε κάποιον στην ΕΟΚ που θυμίζει…. Παρελθόν και ας κερδίσει την άνοδο η ομάδα του Τσαλδάρη, ας παραμείνει στην Α1 και να απαξιώσει κι άλλο το υποβαθμισμένο προϊόν της. Όχι γιατί τα παιδιά δεν αξίζουν να είναι εκεί έτσι; Αλλά επειδή με αυτόν τον τρόπο δεν αλλάζει ο Ολυμπιακός φιλοσοφία και συνεχίζει να «χτίζει».

Επιστρέφοντας στα τωρινά δεδομένα γιατί το παράκανα.

Ο Κεμζούρα διαρκώς κερδίζει παίκτες. Από τον Ουέιντ Μπόλντγουιν , τον οποίοι καρατόμησε κάπως στην Μαδρίτη, αλλά τον έχει από κοντά του και διαρκώς του δίνει ευκαιρίες, στον Κόνιαρη που είναι παίκτης-επένδυση για το μέλλον. Στον Βεζένκοφ που παίρνει λεπτά και γίνεται όλο και καλύτερος, στον Τσέρι που είναι ο πιο σταθερός (και για πολλούς συμπαθής) παίκτης του Ολυμπιακού στη περιφέρειά του. Η ακόμα και τον Ριντ, που παρότι είναι μακριά από θέμα φυσικής κατάστασης, έδειξε ότι μπορεί να δώσει πράγματα. Ο Ρότσεστι είναι ειδικών συνθηκών αθλητής, ο Πολ παρότι κακός στην Μαδρίτη, είναι ηγέτης και «κλειδωμένος» και για του χρόνου.

Ερωτηματικό για μένα είναι ο Πάντερ. Δεν κρύβομαι, ήταν από τους παίκτες που πίστεψα πάρα πολύ όταν άκουσα την απόκτησή του. Όμως δείχνει πως έχει χάσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Και το ερώτημα είναι ένα; Θα τον στηρίξει ο Κεμζούρα ή άμμος από την κλεψύδρα του τελειώνει; Γιατί τότε πρέπει να παρθεί μία απόφαση. Ή να αντικατασταθεί ή να δουν στον Πειραιά πως θα πορευτούν. Με ένα γκαρντ λιγότερο; Με αναβάθμιση του Ποκουσέφσκι; Να μείνει ως έχει και να περιμένει ανάκαμψη;

Προσωπική μου γνώμη είναι το γοργόν και χάριν έχειν. Είτε αντικατάσταση, είτε στήριξη είτε αναβάθμιση. Αλλά τώρα, γρήγορα, με γενναία απόφαση και χωρίς κωλυσιεργίες. Το ότι κερδήθηκε ο Μπόλντγουιν δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβαίνει πάντα….

ΥΓ1 Στα παραπάνω προσθέστε ότι στο ρόστερ υπάρχει και ο Ιθαν Χαπ που είναι εντυπωσιακός στην Ιταλία. Και από το καλοκαίρι θα επανεκτιμηθεί η περίπτωσή του.

ΥΓ2 Μικρό καλάθι για το θέμα της φορολογίας παιδιά. Γιατί δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται, την ώρα που ήδη οι φόροι προστίθενται στην χρονιά που διανύουμε και θα μπουν κι άλλοι με το νέο έτος.

ΥΓ3 Τρομακτική επιθετικά η Μπαρτσελόνα. Τι θα κάνει αν μπουν κι άλλοι πλέι μέικερ; Στο χέρι του Πέσιτς είναι να την οδηγήσει ψηλά.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ4 Ντροπή και αίσχος όσα βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες. Και η στοχοποίηση, και ο εξυπνακισμός πολλών από τα social media. Επώνυμων και ανώνυμων. Ειδικά για τους πρώτους; Κρίμα… Για τα τρολ δεν ασχολούμαι… Δεν υπάρχει καν λόγος…