Ο αιώνας της… εικόνας

Είναι καιρός τώρα που οι ομάδες του μπάσκετ κάνουν… άλματα προόδου, αντιλαμβανόμενες ότι στο λυκαυγές του 2017 η εικόνα παίζει σημαντικό ρόλο και πως η επικοινωνία γίνεται πλέον μέσω Social media, με το βίντεο να είναι… σύμμαχος.

Το δέντρο που στόλισαν οι ερυθρόλευκοι, η έκπληξη στον Δημήτρη Αγραβάνη από τους συμπαίκτες του, η χριστουγεννιάτικη δοκιμασία στον Παναθηναϊκό, η ταινία που ετοιμάζει η ΑΕΚ, το βίντεο (πάνω και πρώτα απ’ όλα) του Νίκου Γκάλη με την Εθνική ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο, δείχνουν ότι πλέον έχουμε μπει σ’ έναν δρόμο.

Ακόμα υπάρχει σοβαροφάνεια, ακόμα παίκτες και προπονητές διστάζουν να… τσαλακώσουν την εικόνα τους, απέχουμε παρασάγγας από το ΝΒΑ, αλλά κάτι γίνεται. Δεν θα γκρινιάξουμε, γιατί το κυρίαρχο στοιχείο είναι πως πλέον… κάτι γίνεται, όχι να δούμε αν και πόσο απέχουμε από τους πρωτοπόρους του είδους. Και βέβαια, δεν είναι υποχρεωτικό να αντιγράψουμε, να φτάσουμε στο ίδιο σημείο.

Αυτό που έχει τεράστια αξία είναι να αντιληφθούν παράγοντες, προπονητές και παίκτες, όλος ο κόσμος του μπάσκετ, ότι το κοινό τους/μας δεν είναι οι (δυστυχώς) ελάχιστοι που διαβάζουν εφημερίδες, ή όσοι πηγαίνουν στο γήπεδο.

Είναι χαρακτηριστικό πως το βίντεο του Νίκου Γκάλη έχει 735.000 προβολές στο Youtube και πάνω από 953.000 προβολές στο Facebook. Αν συνυπολογίσουμε ότι «έπαιξε» πολύ δυνατά στην τηλεόραση, αντιλαμβανόμαστε πως τα μεγέθη είναι τεράστια. Υπάρχει ένας κόσμος που πλέον εκφράζεται μέσω των social media, θέλει να βλέπει βίντεο και φωτογραφίες, έχει δικό του κώδικα επικοινωνίας.

Ανάμεσα σε αυτούς είναι πολλά νέα παιδιά, καθώς τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας είναι πιο προσφιλή στις μικρότερες ηλικίες. Σε απλά ελληνικά, οι ομάδες μπορούν να δημιουργήσουμε μια ισχυρότατη βάση υποστηρικτών, που δεν ξεκινούν από την εξέδρα (χωρίς αυτό να είναι απαγορευτικό), αλλά ενδεχομένως ζουν την ομάδα μέσα από τις εικόνες που η ίδια παράγει.

Το χιούμορ, το συναίσθημα, τα μηνύματα που περνούν, είναι στοιχεία που ενδεχομένως να βοηθήσουν στη διαμόρφωση ενός διαφορετικού τύπου φιλάθλου, ο οποίος δεν θα έχει μπολιαστεί με τα κατώτερα των συναισθημάτων, που ενίοτε βιώνει στο πέταλο, αλλά μ’ ενός διαφορετικού επιπέδου τρόπο λειτουργίας κι επικοινωνίας.

Το μπάσκετ είναι υποχρεωμένο να αναζητήσει σύγχρονες απαντήσεις, στα επίκαιρα ερωτήματα που η ίδια η ζωή θέτει.