Τώρα καταλαβαίνετε γιατί είναι επιζήμιος ο Βασιλακόπουλος;

Έλεγε ο ποιητής πως αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις, τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις. Είμαστε οι τελευταίοι που θα συμβουλέψουμε τον Γιώργο Βασιλακόπουλο πώς θα ζήσει τη ζωή του και δεν μας ενδιαφέρει. Τουλάχιστον να μην ευτελίζει την Εθνική ομάδα, την «επίσημη αγαπημένη», από τη στιγμή που αυθαίρετα έχει συνδέσει την πορεία της με την ύπαρξή του. Κι επειδή πάντα θα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πάμε να αναλύσουμε τα δεδομένα.

Ο Ρικ Πιτίνο είναι ο καταλληλότερος προπονητής για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Έχει την προσωπικότητα, έχει την επάρκεια, αλλά κυρίως έχει την αποδοχή του κόσμου. Κι όποιος νομίζει ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν κάνει οικονομική υπέρβαση για να τον φέρει και πάλι στο «τριφύλλι», ζει σε παράλληλο σύμπαν.

Ο Ρικ Πιτίνο είναι όχι ο καταλληλότερος, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει τα προσόντα να είναι προπονητής της Εθνικής. Όλοι εμείς, που εδώ και χρόνια ασκούμε κριτική στην «ιερή αγελάδα» του ελληνικού μπάσκετ, αυτό λέγαμε. Ότι δεν μπορεί να έχεις τον MVP του ΝΒΑ και στην άκρη του πάγκου τον Θανάση Σκουρτόπουλο. Δεν γίνεται. Το ότι εκείνοι που υποστήριζαν με θέρμη τον ομοσπονδιακό τεχνικό, είναι οι ίδιοι που κυλιόντουσαν στα πατώματα με την έλευση Πιτίνο, δημιουργεί απλά το ερώτημα αν εκτός από την άποψη του «σωλήνα» έχουν και δική τους άποψη.

Το να μην υπάρχει ασυμβίβαστο, που να απαγορεύει στον Ομοσπονδιακό τεχνικό να εργάζεται σε συλλογικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των δύο «αιωνίων», είναι αναγκαιότητα. Η εποχή μας ΔΕΝ είναι η εποχή των «μπλε» και «πράσινων» καφενείων του πολιτικού χουλιγκανισμού, οπότε πρέπει να μιλήσουμε με ρητορική… μιλένιουμ, όχι με σκέψεις του… 1821. Ως εκ τούτου, κανένα πρόβλημα να είναι, και στον Παναθηναϊκό, και στην Εθνική ο Πιτίνο.

Αν η έλευση του Αμερικανού δεν έπεφτε χρονικά (σύμπτωση) με την κατάθεση προς ψήφιση του Νομοσχεδίου, αν στην παρουσίασή του ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν απευθύνονταν στον Λευτέρη Αυγενάκη, αν δεν μας έλεγαν ότι αίφνης ο Αμερικανός κόουτς έγινε φιλέλληνας και δεν θέλει χρήματα για να εργαστεί, αν απέφευγαν τις μεγαλοστομίες (τύπου «δεν θα δουλέψω πουθενά αλλού», δεν το είπα εγώ, ο Ρικ το είπε), αν δεν έθεταν μια τόσο μεγάλη παγκόσμια προσωπικότητα στην υπηρεσία της αυτού μεγαλειότητας, θα χειροκροτούσαμε εξ αρχής τον πρόεδρο της ΕΟΚ για τη συμφωνία που έκανε.

Είπαμε, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Από την πρώτη στιγμή που γνωστοποιήθηκε ότι ο Πιτίνο θα έρθει στην Ελλάδα είχε ξεκινήσει συζήτηση για την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό. Αναφέρομαι στην επιθυμία των φίλων της ομάδας και σε τίποτα παραπάνω. Όποιος γνωρίζει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ξέρει πως θα κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τον κόσμο, αφήστε που ποτέ δεν έκρυψε ότι νιώθει όμορφα όταν έχει τέτοιες προσωπικότητες στο «τριφύλλι».

Μόνο κάποιος που βρέθηκε τυχαία στη χώρα και δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, ή κάποιος που εθελοτυφλεί, δεν ήταν βέβαιος γι’ αυτή την εξέλιξη. Διοικώ σημαίνει προβλέπω. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είχε ταυτόχρονα με την επιλογή Πιτίνο τη δυνατότητα να πάρει στην Εθνική τον Δημήτρη Ιτούδη. Και μάλιστα, με εξαιρετικές για την «επίσημη αγαπημένη» συνθήκες.

Η πρεμούρα του να μετατρέψει τον Πιτίνο σε… προσωπική ασπίδα, τον οδήγησε σε λάθος απόφαση, αλλά αυτό ποσώς με απασχολεί. Εκείνο που ενοχλεί, όλους όσοι δεν βλέπουν την Εθνική με πράσινους και κόκκινους κόκκους, είναι η χρησιμοποίηση της «επίσημης αγαπημένης» για προσωπικό όφελος. Ακόμα κι αν πρόκειται για τον πρόεδρο της ΕΟΚ, πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι έχει τη διαχείριση κι όχι τη νομή της Εθνικής. Δεν του ανήκει.

Αντί επιλόγου: Δεν με ενοχλεί (το αντίθετο) να μείνει ο Ρικ Πιτίνο και στους δύο πάγκους. Δεν κάνει κακό στην Εθνική. Πρέπει να φύγει αυτός που συστηματικά και σκόπιμα καταστρέφει το ελληνικό μπάσκετ, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Είναι επιζήμιος.