Από τον Χάσι στο… χάσει

Εκείνη η νύχτα Σεπτέμβρη (24/9/17) στο ΟΑΚΑ. Με τον Ολυμπιακό του Μπέσνικ Χάσι να προηγείται με 2-0, αλλά να μην καταλαβαίνει από πού του… ήρθε στο τελευταίο μισάωρο. Μια ραψωδία του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου (2 γκολ) που ολοκληρώθηκε από τον Μάνταλο στο 89. Εκείνη η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ που μετέπειτα έφτασε ως την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η ίδια που πλέον την θυμίζουν μονάχα οι φανέλες.

Και μιας και οι κύκλοι κλείνουν πάντα κάπως έτσι: Το ίδιο έργο από την ανάποδη. Απόψε. Στο ίδιο γήπεδο. Από την άνεση του 2-0 στο σοκ του 2-3. Ξανά σε ένα μισάωρο. Με τον Χατζηγιοβάννη να θυμίζει κλώνο… Σαραβάκου. Ο Μακέντα στο 67΄, ο Περέα στο 70΄, ο Κολοβέτσιος στο 88’. Σα σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι με τα ημίμετρα στην Ένωση.

Αυτό το διαρκές «πείραμα» με προπονητές να φεύγουν και να έρχονται δίχως να μπορούν να δώσουν «ταυτότητα» σε μια ομάδα που πλέον είναι και επίσημα εκτροχιασμένη από την υπόθεση τίτλος, αρχές Νοέμβρη. Στο -9 από τον Ολυμπιακό, στο -7 από τον ΠΑΟΚ. Και τι έγινε που έχει πλέι-οφ; Με αυτή την εικόνα, η ΑΕΚ περισσότερο δίνει την εντύπωση πως πρέπει να έχει κατά νου την τρίτη θέση, και το κύπελλο, και λιγότερο την κουβέντα για τον τίτλο. Δεν μπορεί. Δεν το αξίζει.

Το αποψινό είναι αυτοκτονία. Γιατί απέναντι ήταν ο Παναθηναϊκός. Μια μεγάλη φανέλα, με περιεχόμενο όμως που τέλος πάντων δεν χρειάζεται να το αξιολογήσουμε τώρα. Είναι άγνωστο αν θα καταφέρει να φτάσει ως τα πλει-οφ. Την περασμένη εβδομάδα, ξανά στο ΟΑΚΑ, προέκυψε 3-2 με τον Ατρόμητο με τον Ολιβέιρα να βάζει το γκολ της νίκης στο 90΄+3΄. Το ίδιο σκορ και με τον Βόλο στη Ριζούπολη με τον Μάνταλο να δίνει προβάδισμα (2-1) στο 75΄. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που είχε και μια βόλτα στο Καραϊσκάκη, που η ΑΕΚ πέρασε και δεν ακούμπησε.

Η Ένωση μοιάζει να στερείται πρωτίστως του «πνεύματος» που αρμόζει στον πρωταθλητισμό. Τη χρονιά 2017-18 που κατέκτησε τον τίτλο, δέχτηκε 12 γκολ σε 30 αγωνιστικές: Τα δύο εκείνα το βράδυ της μεγάλης ανατροπής με τον Ολυμπιακό. Φέτος σε δέκα αγωνιστικές έχει δεχτεί ήδη 15!

Μια κανονική ΑΕΚ απόψε θα έβρισκε τρόπο να απογοητεύσει τον Παναθηναϊκό. Να μην του επιτρέψει να πιστέψει πως μπορεί να γυρίσει από το 0-2. Μια κανονική ΑΕΚ θα είχε στον πάγκο της έναν άνθρωπο, να διαχειριστεί τα δεδομένα. Και κυρίως θα είχε στον αγωνιστικό χώρο 2-3 ποδοσφαιριστές που θα ήξεραν να κάνουν τη δουλειά από μόνοι τους.

Η ΑΕΚ που βλέπουμε δεν είναι ΑΕΚ. Και δεν θα αλλάξει απλά αν δρομολογηθούν εξελίξεις και πάρει τη θέση του Κωστένογλου κάποιος άλλος. Χρειάζονται τομές. Χρειάζονται αποφάσεις. Και κυρίως χρειάζεται… χέρι στην τσέπη.

Αυτά αν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Αν κάποιοι για πολλοστή φορά θέλουν να βάλουν στην εξίσωση το γήπεδο; Τότε δεν υπάρχει λόγος. Ας περάσει ο… επόμενος!

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…