Ολυμπιακός : Δίχως πίστη, δεν μπορείς να φτάσεις στη νίκη

Είναι εύκολο να κάνεις κριτική σε μια ομάδα που ψάχνει ταυτότητα, ψάχνει πρωταγωνιστές, ψάχνει τρόπους να αλλάξει ρότα, να αλλάξει δέρμα. Μια ομάδα η οποία στήθηκε ρόλους, η οποία πρέπει να μάθει να μην στηρίζεται στον Σπανούλη και που κάνει ένα πείραμα, που όμοιο του δεν υπάρχει, τη συμμετοχή μόνο στην Ευρωλίγκα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), Ε, και; Είναι υπεράνω κριτικής; Το αντίθετο, απαιτείται να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, άλλωστε η εικόνα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Ο Ολυμπιακός οφείλει να ιεραρχήσει τα προβλήματά του και δεν είναι λίγα. Οι παίκτες που ήρθαν (Ριντ και Ρότσεστι) για την ώρα επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει ότι σπάνια βρίσκεις παίκτες να αλλάξουν το στάτους, μεσούσης της περιόδου. Φωτεινή εξαίρεση (τα είχαμε γράψει και παλιότερα) οι αλλαγές το 2012 (Λο και Ντόρσεϊ) και προ… αειμνήστων χρόνων ο Μπέρι. Ένα πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν λίγοι παίκτες με συμμετοχή στο μπροστά μέρος του γηπέδου, γι’ αυτό κι η παραγωγή είναι μικρή. Αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάνει.

Μπορούμε να αναφέρουμε κι άλλα, όμως θα αναζητήσουμε το σημαντικότερο: την έλλειψη πίστης. Το βλέπει κανείς όταν επιχειρούν οι παίκτες να σουτάρουν, αλλά κυρίως το βλέπει όταν… κατηφορίζει το γήπεδο. Όταν πάρει μπροστά η μηχανή των αντιπάλων, αυτόματα σβήνει η «ερυθρόλευκη» μηχανή. Λες κι οι παίκτες κάνουν το λάθος, που λένε οι προπονητές να αποφεύγουν στα… παιδοεφηβικά: Κοιτάζουν το ταμπλό και τους παίρνει από κάτω

Το ότι οι φιλοξενούμενοι σούταραν με 60% στο τρίποντο στο πρώτο μισό (όποιος νομίζει ότι μπορούσε μετά το 35-53 να γυρίσει το ματς –αυτός ο Ολυμπιακός-, μπορεί να πιστεύει και στον Αη Βασίλη), το ότι σε αυτό το διάστημα τα λάθη ήταν 11-4, δείχνει ότι οι παίκτες του Κεμζούρα χάνουν την πίστη τους και παίζουν μπάσκετ ενστίκτου.

Ναι, δεν θα διαφωνήσουμε, ο Ολυμπιακός που έχτισε ο Μπλατ δεν είναι ομάδα υψηλού επιπέδου. Ενδεχομένως από τους νεοφερμένους μόνο ο Πολ κι ίσως ο Πάντερ μπορούν να σταθούν αξιοπρεπώς στα παρκέ της Ευρωλίγκας, αλλά μήπως τα προηγούμενα χρόνια που οι «ερυθρόλευκοι» έφταναν στα φάιναλ φορ και κατακτούσαν τις δύο Ευρωλίγκες, είχαν υπερομάδα; Η σύγκριση της ΤΣΣΚΑ της Κωνσταντινούπολης (ή της Μαδρίτης) με το ρόστερ του Ολυμπιακού προκαλεί ίλιγγο, αλλά τότε υπήρχε πίστη. Σούταρε ο Σπανούλης κι ένιωθαν οι αντίπαλοι ότι η μπάλα θα καταλήξει στο καλάθι. Τώρα για κάρφωμα να πάνε, νιώθεις ότι είναι… 50-50 να μπει η μπάλα στο καλάθι.

Δεν θα μηδενίσω την προσπάθεια, δεν θα ακυρώσω τον ιδρώτα που ρίχνουν στο παρκέ (ποιος είμαι εγώ;). Όμως δεν φτάνει το φιλότιμο, δεν φτάνει η προσπάθεια, χρειάζεται κάποιος να πατήσει βαριά πάνω στο παρκέ. Να μην τρέμουν τα χέρια του, να μην βιώνει υπερβολικό στρες όταν έρχεται η μπάλα στα χέρια του και νιώθει ότι είναι ελεύθερος. Σουτ δισταγμού συνήθως βρίσκουν σίδερο, γι’ αυτό και το 28% στα τρίποντα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Υπάρχει γιατρειά; Εξαρτάται τι θέλει να κάνει ο Ολυμπιακός. Για παράδειγμα τα παρά κάτι 20 λεπτά του Κόνιαρη είναι κέρδος, αναρωτιέμαι γιατί δεν έπαιξε καθόλου στο δεύτερο ημίχρονο ο Βεζένκοφ, για ποιον λόγο βρίσκεται στο ρόστερ ο Κουζμίνσκας αν δεν παίζει δευτερόλεπτο (μάλλον δεν θα τον ξαναδούμε). Ναι, δεν είναι εύκολο να ανοίξεις το ρόστερ, γιατί εκτός από τη νίκη και την ήττα υπάρχει και το παιχνίδι των εντυπώσεων, όμως οι «ερυθρόλευκοι» εκτός από λύσεις πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν να πάρουν από τη φετινή σεζόν.