Με τον αποκλεισμό ή τον καταλυτικά περιορισμό του εν ενεργεία, του «on air» ποδοσφαίρου, προκαλείται η εντύπωση, ότι δίνει πάσα για να μονοπωλήσει τον ζωτικότατο χώρο η εκδήλωση του ΠΣΑΠ.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε, ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού και με ολοκληρωμένες κατακτήσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μπορεί πλέον, μετά το προχριστουγεννιάτικο «δώρο του θεού Μέσι», δηλαδή το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα 0-3, να αισθάνεται ευτυχισμένος, γιατί είναι, κατά 99%, πρωταθλητής Ισπανίας, για την σεζόν 2017-2018.
Η πιο πάνω εισαγωγή δεν έχει σκοπό να μπει στα χωράφια, για τα οποία αρμόδιοι είναι άλλοι συνάδελφοι από το σάιτ to10.gr. Δεν έχουμε σκοπό την κριτική και τα σχόλια, για την πρώτη νίκη του «μυρμηγκιού» στο Μπερναμπέου και την, από πάρα πολύ νωρίς, ουσιαστική εξασφάλιση του επίζηλου τίτλου. Η επίκληση του Ερνέστο είναι «η γέφυρα» για να περάσουμε στην έκφραση της απορίας, που μας κυριάρχησε την Παρασκευή, ενώ παρακολουθήσαμε την 64η εκδήλωση του ΠΣΑΤ, με την απονομή των βραβείων στους «κορυφαίους του 2017».
ΑΝ ΚΑΙ είναι περιττή η διευκρίνιση, εμείς θα την καταθέσουμε, για να προλάβουμε ενδεχόμενα παράπονα ή παρερμηνεία του προέδρου του Συνδέσμου μας, του Σωτήρη Τριανταφύλλου, και μελών της διοίκησης, για τη διαφωνία, που θα εξωτερικεύσουμε. Θα καταθέσουμε, λοιπόν, τον δεδομένο σεβασμό μας, προς όλα τα πρόσωπα και το έργο, που επιτελείται, από αυτά, που συγκροτούν την διοίκηση, κατά την τωρινή τελευταία θητεία του εξαιρετικού συναδέλφου και φίλου, Σωτήρη. Κανένα πρόβλημα να σημειώσουμε, πως δίναμε την προτίμηση μας, μέσω της εκλογικής κάλπης, στον Τριανταφύλλου και στους περισσότερους συνεργάτες του. Άρα, ούτε η καχυποψία, μήπως η θέση, που θα κάνουμε γνωστή, «υποκινείται» από… αντιπολιτευτική διάθεση (ουδέποτε έχουμε θέσει υποψηφιότητα στον Σύνδεσμο μας). Ή από την πικρή γεύση, για την πραγματικότητα, ότι κανένας δεν μας ειδοποίησε, για να συμμετάσχουμε στην ψηφοφορία, για την ανάδειξη «των κορυφαίων».
ΧΩΡΙΣ να είμαστε ούτε στο ελάχιστο «αντί», προς τον Σωτήρη και τους συνεργάτες του, η απορία, που δεν γεννήθηκε μόλις αυτή την Παρασκευή, αλλά είναι επαναλαμβανόμενη επί πολλά χρόνια. Ότι συνεχίστηκε και το 2017 η αρνητική παράδοση του ΠΣΑΤ, από τους «κορυφαίους του» να λείπει, άλλοτε κατά το πλείστον, άλλοτε παντελώς, το «εν ενεργεία ποδόσφαιρο»…
ΓΙ΄ΑΥΤΟ κάναμε (προ)λογο περί τον Βαλβέρδε, ενώ αχνίζει η σπουδαία δικαίωση του, ύστερα από αυτό τον θρίαμβο στο Μπερναμπέου , όπου η διαφορά της Μπάρτσα, από τη Ρεάλ, αυξήθηκε στους 14βαθμούς- 14 καρατίων! Γιατί ο Ερνέστο είναι προσωπικότητα, που έχει συγγενέψει με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με αυτό το σπορ, που λατρεύεται όσο κανένα άλλο και στην χώρα μας, επί πλέον με το ότι αποτελεί και τον αιμοδότη του αθλητισμού μας. Αποτελεί και τον θερμότατο συμπαραστάτη σε ευαίσθητα άτομα , σύνολα, γεγονότα , καταστάσεις της ελληνικής κοινωνίας.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ τον πρώην «ερυθρόλευκο» τεχνικό να κατευθύνει την ομάδα με τους Μέσι- Σουάρες- Ινιέστα –Πικέ και άλλους άσους, με τη Μπαρτσελόνα να κυριαρχεί πλήρως στο β΄ημίχρονο, να σημειώνει τα τρία γκολ- να αξίζει και για περισσότερα, «γυρίζαμε», από αυτό το μεσημέρι του Σαββάτου, στο απόγευμα της προηγούμενης ημέρας, της Παρασκευής. Κάναμε «φλας μπακ» στην εκδήλωση, για να αποφεύγαμε παντελώς την πιθανότητα διάπραξης «ανθρώπινου λάθους»….
ΟΜΩΣ, δεν είχαμε λαθέψει. Ακόμη και με το φανάρι του Διογένη ανά χείρας, πάλι δεν θα διακρίναμε έστω κάποιον από αυτούς, που συμμετείχαν, με διάκριση ατομική ή στα πλαίσια της ομάδας τους, κατά το 2017 (δεν αναφερόμαστε στα ρετρό, όπως ήταν με τον γλαφυρότατο, συγκινησιακό, Ηλία Πουρσανίδη, για τον Ευγένιο Γκέραρντ). Γιατί αποδεικτικά το «Ήμουν κι εγώ παρών», που εκφώνησε το ελληνικό ποδόσφαιρο και σε αυτή την χρονιά, ακούστηκε πάρα πολύ ευκρινώς από τη μια άκρη ως την άλλη.
Η ΕΘΝΙΚΗ δεν προκρίθηκε στο Μουντιάλ του «Ρωσία 2018». Αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο η Εθνική. Είναι και εκατό – χίλια άλλα. Η ποδοσφαιρική μπάλα στρέφεται γύρω από τον εαυτό της, αλλά και γύρω από πάρα πολύ κόσμο- στην σύνθεση του οποίου υπάρχει και ο επαγγελματίας αθλητικός συντάκτης, ο ΠΣΑΤ! Το ποδόσφαιρο προσφέρει αίμα, δίνει ζωή, συμβάλλει πολύ σημαντικά για την ύπαρξη όλων των αθλητικών ΜΜΕ. Μια κάποια ή πολλή αναγνώριση, που μπορούμε να του προσφέρουμε είναι η επί τέλους αναχαίτιση ή απομάκρυνση μιας πολύχρονης παράδοσης. Αυτής, που θέλει «την ψηφοφορία των μελών του ΠΣΑΤ» να εστιάζεται σε όλους τους άλλους , σε ο,τιδήποτε άλλο, εκτός από τους «άμεσους ή έμμεσους Βαλβέρδε». Κι εδώ αναρωτιόμαστε, επίσης: αθλητικοί συντάκτες, που ασχολούνται αποκλειστικά με το ζωογόνο ποδόσφαιρο, …δεν ψήφισαν;
ΜΕ ΚΟΡΥΦΩΜΕΝΗ την καλοπροαίρετη διάθεση μας, με την πλέον αγαθή επισήμανση , προς τον Σωτήρη Τριανταφύλλου και τους συνεργάτες του, «υποβάλλουμε αυτή την ένσταση»! Ότι η εκδήλωση του ΠΣΑΤ και για «τους κορυφαίους» του 2017 , δεν έπρεπε να άφηνε το ζωντανό, το υπό τωρινή δράση, το «κατ΄αυτή την αγωνιστική» ποδόσφαιρο έξω από την αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής-με τέτοιο πολικό κρύο, που «έχει ξυλιάσει» την πρωτεύουσα…
ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ο πρόεδρος, κατά την ομιλία του ανέφερε, ότι οι αθλητικοί συντάκτες επιτελούν δημοκρατικά το καθήκον τους, είμαστε βέβαιοι, πως θα αποδεχτεί (και) το δικό μας δημοκρατικό δικαίωμα να κλείσουμε αυτό το κείμενο ως εξής: 1) Σχεδόν κάθε φορά, στα πολλά χρόνια, που βρισκόμαστε σε αυτό το μετερίζι, εκδηλώναμε – κι αυτό κάνουμε πάλι- την έντονη διαφωνία, ότι οι περισσότερες βραβεύσεις ανατίθενται σε πολιτικά πρόσωπα (εννοείται, πως δεν κάνουμε νύξη για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον εκάστοτε Υφυπουργό Αθλητισμού)…2) Με τον αποκλεισμό ή τον καταλυτικά περιορισμό του εν ενεργεία, του «on air» ποδοσφαίρου, προκαλείται η εντύπωση, ότι ο ΠΣΑΤ «δίνει ασίστ πάσα» για να μονοπωλήσει τον ζωτικότατο χώρο η εκδήλωση του ΠΣΑΠ, που ακολουθεί , σχεδόν πάντοτε, μετά από λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Οικογενειακό δίτερμα ο ΠΣΑΠοδοσφαιριστών…
Υ.Γ.: Πρόταση μας, η εκδήλωση του ΠΣΑΤ , όπως θα συμβεί με την Εθνική ποδοσφαίρου, ας μετακινηθεί από την Αθήνα, ας απλωθεί και στην Περιφέρεια. Δόξα τω Θεώ από χορηγούς η εκδήλωση πηγαίνει μια χαρά, επομένως δεν θα προκύψει πρόβλημα επιβάρυνσης και γενικά στο ποιος θα αναλάβει τα έξοδα.