Η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου και το project Ολυμπιακός

Από την περσινή ομάδα δεν κράτησε μόνο τον προπονητή.

Κράτησε και τους «16» του ρόστερ, θέλοντας να διατηρήσει όλες τις «αρχές» που έβαλε στο παιχνίδι του, στον πρώτο «κύκλο» του Πέδρο Μαρτίνς.

Δεν «πούλησε» παρότι έφτασαν στην πλατεία Αλεξάνδρας προτάσεις από εκείνες που δεν λες «όχι».

Και δεν δίστασε μέσα από μια σειρά ανανεώσεις, αλλά και επιλύσεις υποθέσεων (Ποντένσε, Σα) με τους «ίδιους» ως βάση να ανεβάσει το μπάτζετ του πολύ ψηλότερα από ότι θα περίμενε κανείς με αυτή την «διαχείριση».

Το καλοκαίρι του Ολυμπιακού, σε μερικές λέξεις.

Το «ποδοσφαιρικό» καλοκαίρι του Ολυμπιακού. Και η επιβεβαίωση πως συνήθως όταν κάνεις τα πράγματα σωστά, τότε έρχονται και τα ανάλογα αποτελέσματα. Ακόμη και όταν η ατυχία σου χτυπά την πόρτα με τον πιο παράξενο τρόπο: Με την υποχρεωτική απώλεια εκείνου γύρω από τον οποίο «κατασκευάστηκαν» τα περισσότερα στο παιχνίδι των Ερυθρόλευκων. Του Κώστα Φορτούνη.

Τελείωσε χθες βράδυ το ντέρμπι με την ΑΕΚ, και έσπευσαν πολλοί να αναφερθούν στις απουσίες του Μάνταλου και του Μπάρκα κουβεντιάζοντας σε φόντο κιτρινόμαυρο.

Λογικό. Αλλά και εντελώς διαφορετικό από ότι συμβαίνει στον Ολυμπιακό. Εκεί που ο Φορτούνης και ο Λάζαρος φέτος δεν…

Εκεί που ο Σισέ είναι απόντας από τα μέσα Σεπτέμβρη με την περιπέτεια της υγείας του.

Εκεί που εσχάτως προέκυψε και ο τραυματισμός του Βαλμπουενά αφήνοντας εκτός τον Γάλλο στην τριλογία που εξελίχθηκε σε οκτώ βράδια στο Φάληρο.

Μισή εντεκάδα πρωταγωνιστών. Το βλέμμα όμως σταθερά στους παρόντες.

Γιατί; Διότι υπάρχει ένα τεχνικό τιμ που σε αυτόν τον δεύτερο «κύκλο» καταφέρνει να βάζει τα πρόσωπα κάτω από την ομάδα.

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο προπονητής και οι επιλογές του. Γύρω από εκείνον γυρίζουν όλα. Και όταν τα πράγματα πάνε καλά, και όταν συμβαίνει το αντίθετο.

Δεν έχει καταβολές από το… γνωστό βίτσιο, της προπονητολογίας. Πατά πάνω στην δουλειά ενός ανθρώπου που σε κάθε ματς κάνει κάτι άλλο. Και φέρνει στο προσκήνιο άλλους.

Τον φετινό Ολυμπιακό ως εδώ δεν τον χαρακτηρίζουν πρόσωπα. Τον οδηγούν «γεγονότα».

Η καλύτερη άμυνα της Σούπερ Λιγκ 1 (3 γκολ παθητικό εκ των οποίων μόλις ένα σε «ροή» ποδοσφαίρου).

Το καλύτερο goal average (16-3).

Η άνεση να σκοράρει νωρίς (σε 5 από τα 8 ματς πρωταθλήματος, το σκορ άνοιξε ως το 12΄).

Αντίστοιχα ο Ολυμπιακός των προκριματικών το καλοκαίρι.

Ένα γκολ παθητικό σε έξι ματς, και αυτό στο τελευταίο ματς με την Κράσνονταρ που η πρόκριση είχε κριθεί.

Goal average που δεν παραπέμπει σε ελληνική ομάδα (13-1).

Κάπως έτσι. Τρεις μήνες μετά την έναρξη της σεζόν τα πρώτα δεδικασμένα:

Η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η αήττητη ως τώρα διαδρομή και η πρώτη θέση στον βαθμολογικό πίνακα της Σούπερ Λιγκ 1. Αποδείξεις χειροπιαστές.

Μόνο ο «όμιλος» του Τσάμπιονς Λιγκ διαφέρει. Αλλά εκεί είναι προφανές ότι πρόκειται για μια άλλη ιστορία. Με άλλο συντελεστή δυσκολίας.

Παρά ταύτα οι Πειραιώτες έχουν ήδη κάνει δύο καταπληκτικά ματς στο Φάληρο απέναντι σε Τότεναμ και Μπάγερν. Και τα έχουν με τη τύχη τους και με έναν Γάλλο διαιτητή για όσα προέκυψαν στο Βελιγράδι. Η «αντιστοιχία» της εικόνας με τους βαθμούς στο «ανταλλακτήριο» δεν προσφέρει το σωστό αποτέλεσμα.

Ο Ολυμπιακός έχει 1 βαθμό. Θα μπορούσε εύκολα να έχει ακόμη και 4-5, έχοντας αγκαλιάσει από τώρα τον επόμενο «αντικειμενικό στόχο». Την κατάκτηση της τρίτης θέσης. Το εισιτήριο για τους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Που ακόμη «παίζεται».

Με τον Φορτούνη οι Ερυθρόλευκοι θα είχαν άλλες δυνατότητες. Δίχως τον αρχηγό τους επιλέγουν την «προσαρμογή» από ματς σε ματς.

Με τον ΟΦΗ σε 4-4-2. Με την ΑΕΚ σε 4-3-3.

Και πάνω από όλα με «βάση» τους 11+2 περσινούς.

Σα, Ομάρ, Τσιμίκας, Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά, Ποντένσε. Αλλά και Γκερέρο, Μασούρας, Μεριά. Ακόμη και ο Κούτρης που ελέω του αποκλεισμού του από την λίστα του Τσάμπιονς Λιγκ έχει παίξει λιγότερο του αναμενόμενου.

Συν τους Αβραάμ και Τοροσίδη που έχουν παίξει πολύ περισσότερο από ότι θα περίμεναν και οι ίδιοι. Προφανώς εδώ το τεχνικό τιμ παίρνει ένα «ρίσκο». Αλλά λογικά το κάνει περιμένοντας τους «υπόλοιπους» να ανέβουν στο τρένο του rotation.

Οι νέοι ως τώρα 2+2.

Σεμέδο, Βαλμπουενά που πιάνοντας λιμάνι έγιναν άμεσα κομμάτι της εξίσωσης. Σουντανί και Ελ Αραμπί που αποδεικνύουν ότι είναι μια χαρά «ικανοί» να μπουν άμεσα σε έναν «κλειστό κύκλο» και να κάνουν τη δουλειά τους. Οι τέσσερις τους έχουν τα 11 από τα 16 γκολ στο πρωτάθλημα. Και τα 8 από τα 18 της Ευρώπης. Με τον Σουντανί μάλιστα εκτός «λίστας».

Αναμένονται οι άλλοι. Έντεκα ματς σε 50 νύχτες έχει το πρόγραμμα από 2 Νοέμβρη ως 22 Δεκέμβρη.

Αν σε αυτό το διάστημα προκύψει Λοβέρα ή έστω Γκασπάρ. Αν ο Μπενζιά έχει μια δεύτερη ευκαιρία και την αρπάξει. Αν ο Ραντζέλοβιτς θυμηθεί τον Αύγουστο…

Τότε ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Έστω στην τοξικότητα του εγχώριου ποδοσφαίρου που πλέον ο καθένας καταλαβαίνει όχι μόνο τι γίνεται, αλλά κυρίως γιατί γίνεται.

Ξέρουν καλά στο λιμάνι τι συμβαίνει. Χαμογελούν πια, στις ατάκες «φτιάξτε ομάδα να κερδίζει και τους διαιτητές» που έρχονται από τα γνωστά… κέντρα.

MUST READ

LIVE: Ελλάδα – Αγγλία 0-3 (Τελικό)

Το κάνουν. Και κάποιοι μάλλον ανησυχούν.