Ο Παναθηναϊκός που μπορεί να παίζει ώρες ολόκληρες αλλά δεν έχει τον επιθετικό οποίος θα βάλει τη μπάλα στα δίχτυα, ο Σιδηρόπουλος ο οποίος έκανε τα δικά του στις... αθόρυβες φάσεις και το ερώτημα για τον Γιώργο Δώνη. Γράφει ο Μπάμπης Τσιμπίδας.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε ξανά στο ΟΑΚΑ… Για τρίτη φορά σε τέσσερα παιχνίδια στο πρωτάθλημα, απέτυχε να πάρει τους τρεις βαθμούς. Αυτή τη φορά ήταν η Λάρισα, μετά την Ξάνθη και τον ΟΦΗ. Άλλη μία επαρχιακή ομάδα έφυγε νικήτρια από την έδρα του Τριφυλλιού και τον βυθίζει στην εσωστρέφεια και στην μιζέρια.
Ο Παναθηναϊκός απέτυχε εκ νέου να εκμεταλλευτεί το momentum που δημιούργησε μετά το «διπλό» στο Περιστέρι επί του Ατρόμητου. Είχε τις προϋποθέσεις να διατηρήσει την ανοδική τροχιά του, αλλά βρίσκεται ξανά σε δύσκολη θέση. Σαν να μην θέλει να έχει όμορφη ατμόσφαιρα στο «Γεώργιος Καλαφάτης», αλλά προτιμά να ζει μέσα στην απόγνωση.
Προφανώς, ήττα από ήττα διαφέρει. Με τον ΟΦΗ ο Παναθηναϊκός ήταν σε αποσύνθεση, με τη Λάρισα είχε καλή απόδοση. Είχε κατοχή της μπάλας (74-26), είχε δημιουργία, είχε ατομικές προσπάθειες, είχε πρέσινγκ, είχε επιθετικότητα. Τι δεν είχε; Καθαρό μυαλό, ηρεμία στην εκτέλεση ή στην τελική πάσα. Οι σωστές επιλογές έλειψαν και αυτό έχει να κάνει με την ψυχραιμία και με την ποιότητα.
Κακά τα ψέμματα, με τους υπάρχοντες επιθετικούς ο Παναθηναϊκός δεν θα πάει μακριά. Η έλλειψη ενός στράικερ με έφεση στο σκοράρισμα είναι κραυγαλέα και άλλωστε την παραδέχτηκε ο Γιώργος Δώνης στη συνέντευξη Τύπου. Εδώ επανερχόμαστε στη συζήτηση για τον καλοκαιρινό μεταγραφικό σχεδιασμό και τις παραλείψεις, αλλά το έχουμε εξαντλήσει το ζήτημα και δεν αλλάζει κάτι.
Ο Φεντερίκο Μακέντα δεν είναι σκόρερ. Δεν ήταν, δεν πρόκειται να μεταμορφωθεί σε… killer. Για τον υπογράφοντα, η πιο λογική επιλογή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι να στηριχτεί ο Αργύρης Καμπετσής. Στο διάστημα που αγωνίστηκε ο 20χρονος παίκτης προσέφερε πολλά περισσότερα από τον Ιταλό και δεν υπάρχει λόγος να επιμείνει ο Παναθηναϊκός σε έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος δεν θα του δώσει αυτά που χρειάζεται.
Ο Μακέντα δεν κάνει τη διαφορά στο σκοράρισμα, δεν την κάνει στη δημιουργία, δεν δίνει λύσεις με ατομικές προσπάθειες. Άρα, δεν υφίσταται σοβαρός λόγος για να «κόβει» την εξέλιξη του Καμπετσή που είδαμε στο Περιστέρι και στο ΟΑΚΑ. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός επανέρχεται στο πλάνο του ελληνικού «κορμού», δεν έχει νόημα η επιμονή σε πρακτικές που δεν συμβάλλουν προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Αντίστοιχα, το ίδιο ισχύει για το δεξιό άκρο της άμυνας με τον Κώστα Αποστολάκη και τον Ματίας Γιόχανσον. Ο γιος του «τούρμπο» δεν υστέρησε σε τίποτα από τον Σουηδό δεξιό μπακ, όπως τον παρακολουθούμε φέτος. Ειδικά αν στον σχεδιασμό της διοίκησης δεν προβλέπεται η ανανέωση του συμβολαίου του Γιόχανσον, δεν υπάρχει λόγος να στερεί χρόνο από τον Αποστολάκη.
Να το γράψουμε αντί επιλόγου… Έτσι και αλλιώς, ο Παναθηναϊκός δεν στόχευε σε κάτι στη σεζόν. Ούτε τον τίτλο του πρωταθλητή μπορεί να διεκδικήσει, ούτε στις διοργανώσεις της UEFA έχει δικαίωμα να πάρει μέρος. Απλώς ήθελε να τερματίσει στις θέσεις των Play Offs, αλλά με τα αποτελέσματα του δύσκολα θα τα καταφέρει. Ας μην ξεχνάμε ότι τώρα ο Παναθηναϊκός θα ταξιδέψει στην Τούμπα για να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ και μετά θα υποδεχτεί την ΑΕΚ. Άρα, δύσκολα θα βρει πολλούς βαθμούς…
Τουλάχιστον, ας στηρίξει τα παιδιά του, να κάνουν λάθη, να μάθουν και του χρόνου να είναι έτοιμοι ή όσοι δεν μπορούν, να αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, όπως διαμορφώνεται πλέον…
Υ.Γ.: Έχει νόημα να γράψουμε κάτι για τον Σιδηρόπουλο; Όχι. Δεν φαίνεται να έχει κάνει λάθος στο γκολ του Καμπετσή ή στην επαφή του Μόρα με τον Κουρμπέλη. Στα ψιλά… έκανε τα δικά του ο ρέφερι από τα Δωδεκάνησα. Στα φάουλ που δεν υπέδειξε και στην ανοχή του στο σκληρό παιχνίδι των φιλοξενούμενων. Στη χειρονομία του Ουάρντα στον Σένκεφελντ, στο τάκλιν του Μπράλιτς με τα δύο πόδια στον Χατζηγιοβάνη. Όμως, μαθημένα τα βουνά από χιόνια… Ούτε υπάρχει κάποιος να παρέμβει, αφού ο ιδιοκτήτης δεν ασχολείται τόσο πολύ…
Υ.Γ.2: Λανθασμένη αντίδραση είχε ο Γιώργος Δώνης και δεν έπρεπε να βρίσει τους οπαδούς στη θύρα 23, οι οποίοι τον έβριζαν. Ωστόσο, ο Δώνης παραδέχτηκε το λάθος του και το περιστατικό θεωρείται λήξαν. Αλλού είναι το θέμα… Έχει ο Δώνης την έμπνευση ή την αντοχή να αντιστρέψει τα δεδομένα με την ομάδα;