Ολυμπιακός: Πρέπει να σταθεί αντάξιος του ονόματός του

Ο Ολυμπιακός και πάλι ήταν κακός. Λες και ήταν στάχτη στα μάτια το παιχνίδι με την Βαλένθια. Απέναντι σε μία ομάδα ενός καθαρά αμυντικού τεχνικού που δεν ασπάζεται τόσο το μοντέλο της σχολής του, οι Ερυθρόλευκοι ήταν προβληματικοί στο επιθετικό κομμάτι.

Εκνευριστικά άστοχοι, φτάνοντας σε ένα σημείο να έχουν 2/21 σουτ από τα 6,75μ. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα.

Το να αναλύουμε το τακτικό μέρος της ήττας από την Ζενίτ δεν έχει κανένα απολύτως κέρδος. Ουτε ουσία πια. Απέναντι σε μία ομάδα που είναι σταχτοπούτα στην διοργάνωση, το να χάνεις στην έδρα σου, ειδικά με αυτόν τον τρόπο, δεν σου δίνει περιθώρια για αναλύσεις. Απαράδεκτοι οι γηπεδούχοι, ανέτοιμοι πνευματικά, κουτουλούσαν στο παρκέ, σε ένα παιχνίδι που τελείωσαν με 16 λάθη και θα νόμιζε κανείς πως είχαν ξεπεράσει τα 25.

Όπως το είχαμε γράψει και με την Βιλερμπάν. Ή αλλάζει ή βουλιάζει. Και έχει περάσει αρκετός καιρός για να μην έχει αλλάξει ήδη. Έχει αργήσει υπερβολικά για να είμαι πιο συγκεκριμένος.

Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε τονίσει ότι ο Ολυμπιακός είναι ήδη στην αγορά. Το είπε εξάλλου και ο Κεμζούρα μετά το ματς με την Ζενίτ, τονίζοντας πως η ομάδα χρειάζεται προσθήκες και αλλαγές. Είναι ανάγκη να συμβεί αυτό.

Οφείλει να σταθεί αντάξιος του ονόματός του και της ιστορίας του. Οι προσθήκες πρέπει να πραγματοποιηθούν για να μπορέσει να ορθοποδήσει αγωνιστικά η ομάδα των Ερυθρόλευκων. Με αυτόν τον προπονητή; Με άλλον; Ας αποφασίσει και ο Ολυμπιακός τι πραγματικά θέλει. Τι έχει ως στόχο να παρουσιάσει στα επόμενα ματς και ποιος ο λόγος ύπαρξής του στην πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα των τελευταίων ετών. Συγνώμη αλλά όχι ως κομπάρσος ο Ολυμπιακός. Όχι..

ΚΡΙΜΑ ΝΑ «ΚΑΙΕΙ» AYTON TON ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Οι Ερυθρόλευκοι έχουν τεράστιο επιθετικό πρόβλημα. Αυτήν την περίοδο όμως διαθέτουν στις τάξεις του έναν εκ των κορυφαίων σέντερ της Ευρωλίγκας. Ο λόγος για τον Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος σέντερ έχει πραγματοποιήσει μία εξαιρετική εκκίνηση στην διοργάνωση. Παλεύει μόνος του με τα θηρία. Οι αριθμοί του; 14,3 πόντοι, 13,3 ριμπάουντ, 25,7 ράνκινγκ! Τι άλλο να κάνει; Χρειάζεται πίσω του έναν παίκτη να του καλύπτει τα νώτα. Να του προσφέρει ασφαλείς ανάσες και να είναι αυτός που θα ξελασπώσει στο «5» τους Ερυθρόλευκους, όταν ο Μίλου δεν θα είναι στο παρκέ (ή δεν θα είναι σε καλή μέρα).

Ο Ρούμπιτ αυτήν την στιγμή δεν είναι ικανός να το κάνει αυτό, ενώ ο Χαπ έχει να αγωνιστεί από τα ελάχιστα λεπτά στο Λυών και είναι μεταξύ 12άδας και προπονήσεων.

Είναι κρίμα ο Ολυμπιακός να… σκάει τον Μιλουτίνοφ. Ειδικά τώρα που ακολουθεί διαβολοβδομάδα, με την Μπασκόνια και την Μόσχα να ακολουθούν. Ένα.. πουλί, ένας παίκτης που πηδάει ψηλά και κόβει σε πικ εν ρολ καταστάσεις. Ένας Έλις ρε παιδάκι μου….

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΓΚΑΡΝΤ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

Οι Ερυθρόλευκοι είδαν τον Κόνιαρη να… ξεπηδάει στο ροτέισον και να γίνεται ο βασικός πλέι μέικερ της ομάδας του Πειραιά. Δίκαια 100% με τον Ελληνα γκαρντ να πιέζει ιδανικά στην άμυνα και να παλεύει να βρει πατήματα στην επίθεση. Δεν σχεδιάστηκε έτσι η ομάδα δυστυχώς. Το τρίτο γκαρντ έγινε ξάφνου πρώτο και οι Μπόλντγουιν και Τσέρι δεν φαίνονται ικανοί για να αντέξουν την Ευρωλίγκα. Απέχει παρασάγγας το επίπεδο των ομάδων που έπαιζε πριν ο τελευταίος πριν έρθει στην χώρα μας. Ειλικρινά απορώ πως σκέφτηκε το ροτέισον της ομάδας του ο Μπλατ με τον εν λόγω παίκτη, παρότι αυτην την περίοδο είναι πιο μπροστά στην κατάσταση του από ότι ο υποθετικά πρώτος «άσος» του Ολυμπιακού!

Είναι ανάγκη να αποκτηθεί γκαρντ με ποιότητα. Να απειλεί και να έχει κάθετο παιχνίδι. Ναι ο Κόουλ είναι ένα από τα ονόματα που εξετάζονται (το είχα γράψει και μετά το Γκομέλσκι Καπ), όμως η αγορά στις ΗΠΑ είναι τεράστια και παίκτες «κόβονται» διαρκώς από εκεί. Όπως και να έχει, οι Ερυθρόλευκοι έχουν καταφέρει, με παρόμοιο μπάτζετ σε σχέση με πέρσι, να έχουν πραγματοποιήσει χειρότερες προσθήκες από μία σεζόν που ήταν απογοητευτική. Προλαβαίνει να γυρίσει την πλάστιγγα προς το μέρος του; Η προσπάθεια αξίζει, φτάνει να μην είναι σπασμωδικές οι κινήσεις και να γίνουν βάσει πλάνου. Αν και ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει το θέμα του προπονητή. Πολλά τα ερωτήματα και δεν φαίνονται απαντήσεις στον ορίζοντα…

ΥΓ1: Και πώς να μην τους… ξενερώσεις. Από τους 6, στους 7 με στόχο στο επόμενο να είναι διψήφιο το νούμερο. Αντε τώρα πάλι στους 6 και βλέπουμε.

ΥΓ2: Το μοναδικό κέρδος από αυτό το ματς (αν γίνεται να βρεθεί ένα), ήταν το… ξεψάρωμα του Κόνιαρη. Αρχικά φαινόταν αγχωμένος, στην πορεία ανέβηκε, έβαλε δύο σουτ που δείχνουν την κλάση του και απέδειξε ότι δεν είναι τυχαία εδώ.

ΥΓ3: Ο Κώστας ανεβαίνει διαρκώς και θα γίνεται όλο και καλύτερος. Επιβράβευση και για αυτόν η εμφάνισή του. Σε μία κάκιστη βραδιά διασώθηκε. Όλο αυτό το διάστημα δουλεύει ασταμάτητα. Έχει επικεντρωθεί και στο σουτ του (αρκετή ατομική με τον Καλαβρό) και σωματικά φαίνεται φανερά αδυνατισμένος. Τον έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός. Μετά από καιρό είδα το βλέμμα του να θυμίζει λίγο του Παπανικολάου που όλοι γνωρίζουμε.

ΥΓ4: Τομές, αλλαγές, νέα πρόσωπα, άλλη πνοή και καταστάσεις. Δεν γίνεται διαφορετικά. Οσο πιο γρήγορα και άμεσα. Όχι για το… τρένο που χάνεται, αλλά για την αξιοπρέπειά σου και το πρεστίζ σου.

ΥΓ5: Βλέποντας και μόνο το βλέμμα του Μπόλντγουιν και τις κινήσεις του, καταλαβαίνεις ότι ο Αμερικανός «ξενερώνει» που είναι στο παρκέ. Δεν θυμάμαι παίκτη που έχει τόσο ουδέτερη στάση σώματος. Κρίμα γιατί προσωπικά πίστεψα πολύ την περίπτωσή του.

MUST READ

Η μεγάλη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου: Η «μάχη» για τη 12η θέση και οι στάνταρ δύο ομάδες σε League Phase από το… καλοκαίρι!

ΥΓ6: Είμαι αντίθετος για τον Πάντερ και τα πολλά σουτ του. Σε πολλά ήταν ελεύθερος. Τι να κάνει; Να μην σουτάρει; Για ποιο λόγο; Εάν έμπαιναν θα λέγαμε το ίδιο ή θα τον εξυμνήσαμε; Είναι παίκτης που αναζητά ρυθμό από το σουτ του. Έτσι παίζει και όλοι γνώριζαν απόλυτα το πώς αγωνίζεται…