Πρόβλημα ΔΕΝ είναι η ήττα

Είναι εξαιρετικά δύσκολη η προσαρμογή στα νέα δεδομένα, καθώς το μπάσκετ καθημερινά αλλάζει. Τώρα που όλες οι ομάδες έχουν ταλέντο και μπορούν να το βγάλουν στο παρκέ, τη στιγμή που κάθε μια έχει τουλάχιστον έναν σταρ (χωρίς κανείς να γνωρίζει από πριν ποιος είναι αυτός), ο οποίος μπορεί να αποφασίσει για την τύχη του αγώνα, πρέπει να βρεις τρόπους να… κλέψεις τη νίκη.

Ο Παναθηναϊκός για μεγάλο χρονικό διάστημα προσέγγισε με λάθος τρόπο το παιχνίδι. Και δεν θα σταθώ στα 3/20 τρίποντα, γιατί αύριο μπορεί να είναι 13/20, άλλωστε έχει παίκτες με ικανότητα στο σκοράρισμα. Στο πρώτο μισό κι ενώ είχαν δεχθεί παρά δύο 40 πόντους, οι «πράσινοι» είχαν κάνει τέσσερα (4) ομαδικά φάουλ. Όποιος πιστέψει ότι δίχως στοχοπροσήλωση στην άμυνα μπορεί ομάδα όπως είναι ο ΠΑΟ (κι ο Ολυμπιακός) να κυνηγήσει κάτι στη φετινή Ευρωλίγκα, μπορεί να πιστεύει ότι θα πιάσει παρτίδες με τον… Τζόκερ.

Για τέσσερα λεπτά η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη ήταν συγκλονιστική. Στο ξεκίνημα του τέταρτου δεκαλέπτου και συνολικά στην τελευταία περίοδο ήταν πολύ καλύτερη από τις τρεις προηγούμενες. Και σε όλο αυτό το διάστημα ο Φριντέτ ήταν στον πάγκο. Αυτή είναι η… σπαζοκεφαλιά της ημέρας. Αυτό είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, μια εξίσωση που δεν βγαίνει.

Αν υπήρχε στατιστική κατηγορία (οι προπονητές έχουν και ξέρουν) να δείχνει πόσα καλάθια δέχθηκε ο Παναθηναϊκός από τον παίκτη του Φριντέτ (είτε άμεσα, είτε μέσω δημιουργίας), θα φαίνονταν καθαρά πως ο Αμερικανός είναι ευχή στην επίθεση και κατάρα στην άμυνα. Τι κάνεις; Τον αφήνεις κι όσα βάλουμε, όσα φάμε, ή απενεργοποιείς το δυνατό σου επιθετικό όπλο;

Στο διάστημα που ήταν εκτός, με τον Ουάιλι να κάνει το καλύτερο παιχνίδι του στο «τριφύλλι», τον Μήτογλου να είναι θεριό ανήμερο, τον Ράις να παλεύει στην άμυνα (παρότι δεν ήταν καλός), τον Καλάθη να είναι σταθερός, τον Παπαπέτρου να μαρκάρει παίκτες από το «2» έως το «5» και τον Τόμας (εναλλάσσονταν οι παίκτες, δεν έπαιξε με έξι ο Παναθηναϊκός), οι παίκτες της Αρμάνι πετούσαν τις μπάλες.

Ενδεχομένως αργότερα να μπορεί να κρυφτεί περισσότερο ο Φριντέτ και να αμβλυνθεί το πρόβλημα, όμως τώρα, με τον Τζόνσον (έδειξε κάποια από τα δεδομένα πολλά και καλά στοιχεία που διαθέτει) να μην έχει προσαρμοστεί, τους παίκτες ακόμα να προσπαθούν να βρεθούν στο παρκέ, δεν είναι εύκολο.

Οι πολύ καλές ομάδες, αυτές που δεν κοστολογούνται 30+ εκατομμύρια ευρώ, ξεχωρίζουν από το πώς διαχειρίζονται τη δεύτερη και τρίτη περιστροφή στην άμυνα. Ο Παναθηναϊκός όταν μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία έχει πρόβλημα όταν είναι μέσα ο Φριντέτ, αλλά κι όταν ο αντίπαλος χτυπά τον Παπαγιάννη (εξ ου κι ο ελάχιστος χρόνος συμμετοχής του).

Μπορεί το κοντέρ να γράφει 1/3 (βεβαίως με δύο ήττες που ήρθαν στον πόντο, με την μπάλα στα χέρια των «πράσινων» στην τελευταία επίθεση), όμως ο Παναθηναϊκός μπορεί να είναι ανταγωνιστικός απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Αρκεί να λύσει τη σπαζοκεφαλιά…