Για πρώτη φορά μετά από χρόνια η εθνική Ελλάδας -έστω για μια νύχτα- θύμισε κανονική ομάδα. Η εθνική του Φαν Σίπ, με τις... τρέλες.
Καλό δείγμα. Τόσο καλό, που προκαλεί ήδη την περιέργεια για το επόμενο.
Ήταν παρένθεση αυτό το ενενηντάλεπτο με τους –αυτόχειρες- Βόσνιους;
Ήταν η αφετηρία για κάτι διαφορετικό;
Ουσιαστικά κανείς δεν μπορεί να δώσει με ασφάλεια μια ειλικρινή απάντηση.
Όπως και να έχει πάντως το συγκεκριμένο εθνικό «παράθυρο» έβαλε ξανά στην κουβέντα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για πολλούς και διάφορους λόγους. Και επιτέλους ένας εξ αυτών ήταν το ίδιο το παιχνίδι της!
Με μπόλικη φρεσκάδα, με πολλά τρεξίματα, με πίεση ψηλά.
Με τον Λημνιό να αναδεικνύεται σε φυσιογνωμία επιβεβαιώνοντας εκείνους που βλέπουν στο πρόσωπο του ίσως τον πιο φορμαρισμένο Έλληνα μεσο-επιθετικό μας.
Με τον Μπακασέτα να κάνει τα ματς της ζωής του με το εθνόσημο, Σάββατο και Τρίτη.
Με τον Μασούρα να έρχεται από τον πάγκο απόψε και να βάζει τους Βόσνιους μέσα στην περιοχή τους.
Με τον Φετφατζίδη να τον ακολουθεί και να «μαγειρεύει» τη μια φάση της νίκης.
Και βέβαια με τον Τζον Φαν Σιπ να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα βλέμματα. Για τα καλά, αλλά και τα ακατανόητα που ως τώρα χαρακτηρίζουν τις πράξεις τους.
Διότι το ποδόσφαιρο είναι ωραίο να το κρίνεις ξέροντας το αποτέλεσμα. Είναι ωραιότερο όμως αν μπορείς να αφήσεις απ έξω το σκορ.
Η υπόθεση με τον Πασχαλάκη ας πούμε δεν πατά σε καμία ποδοσφαιρική λογική όσο και αν κάποιοι έσπευσαν να δικαιολογήσουν τον Ολλανδό προπονητή. Δε η… διαρροή από την ΕΠΟ για το «πρόβλημα» του Οδυσσέα Βλαχοδήμου –που διέψευσαν οι Πορτογάλοι- ήρθε να μας θυμίσει το περιβάλλον για το οποίο συζητάμε. Αυτό το υπέροχο «τοπίο» γύρω από την εθνική μας.
Δεν είχε λογική λοιπόν να έρθει ένας τέταρτος πορτιέρο στην τριάδα, μετά τον τραυματισμό του Μπάρκα και να επιλεγεί εκείνος για τα ματς με τους Ιταλούς και τους Βόσνιους. Ειδικά από τη στιγμή που ο τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ έχασε τη θέση του «βασικού» στην ομάδα του ακριβώς γιατί δεν είναι αυτόν τον καιρό σε καλή κατάσταση.
Δεν το λες επίσης και πολύ λογικό ότι βρεθήκαμε με στόπερ τον Σταφυλίδη σε έναν χώρο ευθύνης που το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τέτοιο… απόθεμα κεντρικών αμυντικών για να δανείσει και στους άλλους.
Παρά ταύτα η όποια ιδέα δούλεψε. Και δούλεψε καλά. Με παίκτες που είχαν όρεξη, διάθεση. Που δεν είδαν σαν αγγαρεία αυτά τα «τεστ» σε μια περίοδο που δεν υπήρχε κανένα βαθμολογικό κίνητρο.
Ο Φαν Σιπ υπήρξε σημαντικός ποδοσφαιριστής. Και πιθανότατα έχοντας ακόμη τις τραπεζικές του καταθέσεις, ήρθε στην Ελλάδα για να «φτιάξει» το όνομα του. Το έκαναν και άλλοι στο παρελθόν. Το παράδειγμα του Μιλόγεβιτς και ο τρόπος που βρέθηκε στον Πανιώνιο είναι ίσως το πιο πρόσφατο.
Αν κάποιος τον ήξερε καλά τον Ολλανδό και μπορούσε να του μιλήσει πριν τη συμφωνία με την Ποδοσφαιρική μας Ομοσπονδία; Θα έπρεπε να του πει ότι εδώ που έμπλεξε η αποστολή του μοιάζει σχεδόν αδύνατη.
Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Με την ΕΠΟ… φαλιρισμένη και επίσημα (ο Βαγγέλης Γραμμένος πρότεινε λέει την περασμένη εβδομάδα να πάρει δάνειο η Ομοσπονδία από την FIFA).
Με έναν σωρό από «νταραβεριτζήδες» γύρω από το εθνόσημο όχι για τις γνώσεις τους αλλά λόγω των σχέσεων τους με τους χαλίφηδες.
Ανθρώπους που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα είχαν καμία απολύτως θέση στο ποδόσφαιρο, όχι με την εθνική μας ομάδα.
Και φυσικά χωρίς κανένα σχέδιο. Στα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα και στις επιτροπές εργάζονται αυτό τον καιρό όσοι τα έχουν καλά με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ.
Η δε ΕΠΟ νοιάζεται μόνο για άλλες υποθέσεις. Πως θα αλλάξει τον πειθαρχικό κώδικα, πως θα σβήσει τιμωρίες και πρόστιμα, τι θα γίνει με τον αρχιδιαιτητή Περέιρα και τους… ορισμούς της Κυριακής. Αυτά την καίνε.
Το εθνόσημο για εκείνη είναι μπελάς.
Η Ελλάδα δεν έχει έδρα. Δεν έχει κοινό. Δεν έχει προϋποθέσεις. Που ήρθε να μπλέξει λοιπόν ο Ολλανδός μαζί μας;
Αν δεν τα καταφέρει; Πραγματικά δεν θα τον παρεξηγήσει κανείς. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Αλυσίδα ολόκληρη σχηματίζεται πλέον.
Αν πάλι μπορέσει αυτόν τον άλυτο γρίφο; Τότε προφανώς θα πρέπει να του βγάλουμε το καπέλο. Δεν φτάνει μια νύχτα όμως για να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλες. Ποιος δεν το θέλει; Δεν είναι όμως το πιθανότερο…
ΥΓ. Η επιτροπή Εφέσεων μείωσε το πρόστιμο του ΠΑΟΚ για τα γεγονότα στο ντέρμπι με τον Άρη. Από τις 61.000 ευρώ, ο Δικέφαλος θα κληθεί να πληρώσει 27.500 ευρώ. Η ίδια επιτροπή για τις δηλώσεις του μετά το ΑΕΛ-Ολυμπιακός επέβαλλε στον Κώστα Καραπαπά πρόστιμο 18.500 ευρώ. Οι εννέα χιλιάδες της διαφοράς προφανώς χώρεσαν: δύο εισβολές οπαδών, εκατοντάδες πυρσούς και φωτοβολίδες. Και κυρίως έναν τραυματισμό ενός φίλου του ΠΑΟΚ που έχασε δύο δάχτυλα από την κροτίδα που πέταξε κάποιος άλλος! Μπράβο στην επιτροπή Εφέσεων. Απέδειξε με τον τρόπο της πως όλα είναι θέμα διάθεσης. Και όλοι οι καλοί χωράνε!