Πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα…

Στην περίπτωσή μας ,ισχύει η γνωστή ανεκδοτολογική φράση «καλά που δεν πάθαμε και τίποτα». Να χάνεις με 2-0 στην έδρα της Ιταλίας δεν το λες καταστροφή. Και με την καλύτερη δυνατή σύνθεση να κατεβαίναμε θα μπορούσε να έχουμε χάσει και ίσως με σκορ μεγαλύτερο.

Κατά συνέπεια δεν τα βάφουμε μαύρα. Ετσι κι αλλιώς δεν πηγαίναμε για αποτέλεσμα. Ενδιέφερε μια αξιοπρεπής εμφάνιση που δεν άνοιγε και άλλες πληγές στο σώμα της ταλαιπωρημένης Εθνικής. Ε, λοιπόν άλλες πληγές δεν άνοιξαν. Όχι όμως ότι έκλεισε και καμία. Το πλάνο του Ολλανδού τεχνικού προέβλεπε άμυνα. Αμυνα παίξαμε και μάλιστα μαζική. Ωστόσο δεν πρόκειται για εκείνες τις περιπτώσεις που ο αντίπαλος σε σφυροκοπά και χάνει την μία ευκαιρία πίσω από την άλλη. Θυμάμαι πριν από είκοσι πέντε χρόνια πανηγυρίζαμε μια λευκή ισοπαλία εκτός έδρας με την Αγγλία που την πήραμε γιατί είχαμε καντάρια τύχης και περάσαμε την σέντρα μόλις τρεις φορές.

Στην αναμέτρηση του «Ολύμπικο» την περάσαμε περισσότερες και μάλιστα δημιουργήσαμε τρεις καλές ευκαιρίες για γκολ. Αν τα βάλουμε κάτω άλλες τόσες κλασικές ευκαιρίες δημιούργησαν και οι Ιταλοί. Μόνο που αυτοί υπερείχαν αισθητά σε ποιότητα και τις εκμεταλλεύτηκαν. Η ποιότητα της δικής μας ομάδας δεν φάνηκε κι αυτό συνέβη διότι δεν υπήρχε. Ο τρόπος που χάναμε την κατοχή της μπάλας ήταν ενδεικτικός της έλλειψης ποιότητας.

Οι Ιταλοί με το που έχαναν την μπάλα την επανακτούσαν πριν προλάβουμε να αλλάξουμε τρεις πάσες. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και αντανακλά σε έλλειψη ποιότητα κυρίως στην μεσαία γραμμή και την επίθεση. Εκεί στην επίθεση ήταν και η πρώτη αχτίδα φωτός. Ο Δημήτρης Λημνιός δεν είναι και ίσως δεν θα γίνει ποτέ χαρισματικός σκόρερ. Η ευκαιρία που έχασε από την ασίστ του Μπακασέτα είναι συνήθως από αυτές που ξεχωρίζουν έναν καλό επιθετικό από έναν σκόρερ.

Ο εξτρέμ του ΠΑΟΚ όμως έχει ταχύτητα , ευελιξία και τακτική πειθαρχία. Είναι ένας κανονικός εξτρέμ και τέτοιο έχει ανάγκη το ποδόσφαιρο. Το μέλλον του στην Εθνική είναι εξασφαλισμένο με τέτοιες εμφανίσεις. Δεν ήταν άσχημος και ο Παντελής Χατζηδιάκος που έκανε ντεμπούτο. Από εκεί και πέρα δεν είδαμε κάτι που δεν ξέραμε. Φαινόταν όμως ότι άσχετα με την ποιότητα υπήρχε διάθεση και πολύ καλό κλίμα.

Χαρακτηριστική σκηνή η αγκαλιά του Πασχαλάκη στον Μπουχαλάκη μετά το πέναλτι του δεύτερου. Η Εθνική αμύνθηκε σωστά και βγήκε λίγες φορές στην αντεπίθεση. Η ζημιά στο γόητρο την οποία όλοι φοβόμαστε δεν έγινε κι αυτό από μόνο του ήταν θετικό. Στο ματς με την Βοσνία θα χρειαστεί να παίξουμε ανοικτά για να διεκδικήσουμε τη νίκη.

MUST READ

Ετοιμος ο Εσε για τη μάχη με τη Στεάουα – Οι τραυματίες, η απόφαση για Μπακούλα, Παπακανέλλο και οι Βέλντε, Γουίλιαν

Με την Ιταλία το να παίζεις μαζική άμυνα για να μην διασυρθείς, είναι θεμιτό. Αν το κάνεις στην έδρα σου με την Βοσνία είναι απογοητευτικό. Στον κόουτς δίνεται με την εμφάνιση και το αξιοπρεπές σκορ ήττας να επιμείνει στο πλάνο του. Μόνο που αυτή την φορά; Θα χρειαστεί να μας καταθέσει κάποια ιδέα και για την επίθεση…