Οταν ο Ρονάλντο και ο Μέσι… δεν αλληλοψηφίζονται!

Η 11άδα που αναδείχθηκε ως κορυφαία στα βραβεία της FIFA για τη σεζόν ’16-’17 είναι (σαν κάθε τέτοια) μαγική! Μπουφόν, Ντάνι Αλβες, Ράμος, Μπονούτσι, Μαρσέλο, Κροος, Μόντριτς, Ινιέστα, Μέσι, Ρονάλντο και Νεϊμάρ!

Την φαντασιώνομαι να παρατάσσεται και να αγωνίζεται (παρότι δεν μπορεί -δυστυχώς- να συμβεί) κι αμέσως αγαλλιάζει η ψυχή μου με τα παιχνίδια του νου. Θυμάμαι, με κάτι τέτοια, γιατί αγαπάμε (και) το ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι, όχι κατ’ ανάγκη εκείνους που το παίζουν…

Είδα και τι ψήφισαν οι κατά τεκμήριο κορυφαίοι των κορυφαίων, που δεν μπορούσαν να ψηφίσουν τους εαυτούς τους (Ράμος, Μόντριτς και Μαρσέλο ο Κριστιάνο, Σουάρες, Ινιέστα και Νεϊμάρ ο Λιονέλ)! Και απογοητεύτηκα. Οχι επειδή δεν άξιζαν οι ψηφιζόμενοι. Αλλά διότι κανένας τους δεν διάλεξε τον άλλο! Μνησικακίες…

Κι αμέσως αυτή η οξύμωρη ψήφος τους με επανέφερε στην (εγχώρια) πραγματικότητα. Στις κοκορομαχίες των παραγόντων στα social και στα μικρόφωνα, στις δικαιολογίες για τα εμετικά πανό (που καταδικάζονται μόνο όταν μας αφορούν, ενώ όταν αφορούν άλλους…), στις προσβλητικές αναρτήσεις (χτες ήταν ο Παππάς, προχτές άλλος, αύριο θα είναι κάποιος τρίτος) που επικροτούνται από χιλιάδες “άρρωστους”, στη μετατόπιση ευθυνών των πάντων προς τους πάντες!

“Δυστυχώς σήμερα είναι πολύ εύκολο να κάνεις λαϊκισμό, ο κόσμος μπερδεύεται” είπε κάποια στιγμή (κατηγορώντας τους δημοσιογράφους) ο Χιμενεθ στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Μέγιστη αλήθεια (όχι για να κατηγορηθούν οι δημοσιογράφοι). Ισχύει για όλους. Και δυστυχώς χρησιμοποιείται σχεδόν από όλους. Και από εκείνους που (τάχα μου) ξορκίζουν τον λαϊκισμό…

ΥΓ.: Το διάβασα στο fb της ανταποκρίτριας της ΕΡΤ στην Ισπανία, Δώρας Μακρή. Για την 48ώρη απεργία μας. Λιτό, κατανοητό, αντιπροσωπευτικό. Και το αναδημοσιεύω:

“Οι δημοσιογράφοι, είμαστε ένας μικρόκοσμος της ελληνικής κοινωνίας. Είμαστε καλοί, κακοί, διεφθαρμένοι, καλόπιστοι, κακόπιστοι, κόλακες και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να σκεφθείτε. Είμαστε από όλα.

Από το πρωί της Τρίτης στις 6 και ως το πρωί της Πέμπτης στις 6, απεργούμε. Αυτό θα είναι η αρχή. Ήδη εδώ και δύο εβδομάδες υπάρχουν 5 συνάδελφοί μας, που κάνουν και απεργία πείνας έξω από το κτήριο της ΕΣΗΕΑ. Γνωρίζω ότι θα πείτε: «Και δεν μας παρατάτε; Όπου εμείς κι εσείς!”.

Θα σας πω μόνο, ότι αυτό γίνεται για να σώσουμε (ή να βρεθεί μία οριστική λύση) το ασφαλιστικό μας ταμείο, τον ΕΔΟΕΑΠ (περίθαλψη και επικουρική ασφάλιση) από το οποίο εξαρτώνται πάνω από 18.000 άνθρωποι. Άμεσα και έμμεσα μέλη. Διότι όλοι εμείς οι «αλήτες και ρουφιάνοι» έχουμε και παιδιά και οικογένειες που δεν μας βλέπουν ποτέ…

Έχουμε λοιπόν ένα ταμείο, που το συντηρούμε μόνοι μας χωρίς ούτε ένα ευρώ από το δημόσιο χρήμα. Με το PSI μας «κούρεψαν» τα μισά αποθεματικά μας χωρίς καν να μας ρωτήσουν. Από πέρυσι δε, και με την κατάργηση του αγγελιόσημου, η οποία θεωρείται παλιότερη μνημονιακή δέσμευση, οι εργοδότες μας έπαψαν να καταβάλλουν τις εισφορές τους, ως οφείλουν!

Δηλαδή οι κύριοι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών, των εφημερίδων και των άλλων ΜΜΕ, αδιαφορούν παντελώς για την υποχρεωτική συμμετοχή τους. Η οποία είναι αδιανόητη συνθήκη για οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα αλλά στην Ελλάδα ναι, γίνεται!

Και όσοι είμαστε εν ενεργεία δημοσιογράφοι βλέπουμε κάθε μήνα την αιμορραγία στη μισθοδοσία μας διότι με αυτή συντηρούμε και τους συνταξιούχους μας. Όμως, πλέον το ταμείο μας, έχει γονατίσει. Και οι επικουρικές, δεν πληρώνονται.

Δεν θα σας πω για την ανεργία και για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες της πλειοψηφίας του χώρου μας. Εσείς περιορίζεστε μόνο στα λίγα ονόματα, που βλέπετε στην τηλεόραση και νομίζετε ότι τα πάντα λάμπουν τυλιγμένα στο ασημόχαρτο της διαπλοκής. Απατάσθε. Διότι πίσω απ όλον αυτόν τον λούστρο υπάρχουμε και οι υπόλοιποι. Που ζητάμε μία λύση. Οι συνταξιούχοι μας υπέστησαν όπως και όλοι εσείς τις ίδιες ακριβώς περικοπές εξαιτίας της κρίσης. Για τους μισθούς μας, αφήστε, θα μιλήσουμε άλλη φορά…

Κάποιοι θα πείτε – το έχω δει πολλές φορές- «επιτέλους γλυτώσαμε από αυτούς! Τι ωραία ησυχία!». Εκεί ακριβώς αρχίζει και το λάθος σας. Μία κοινωνία χωρίς ενημέρωση είναι καταδικασμένη κοινωνία…”