Κερδίζεις όταν κάνεις «κοιλιά»; Παίρνεις πρωτάθλημα

Η πιο σημαντική φετινή νίκη του Ολυμπιακού. Υπερβολή; Σε καμία περίπτωση. Είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας. Διότι εάν ο Ολυμπιακός δεν έπαιρνε τους τρεις βαθμούς στο Κλέανθης Βικελίδης, τα πράγματα θα ήταν περίπλοκα. Γιατί έτσι είναι ο Ολυμπιακός. Στην περίοδο που η πίεση βρίσκεται στη μεγαλύτερη ένταση, έχει ανάγκη αποτελέσματα… αποσυμπίεσης. Με τη νίκη επί του Αρη να προσφέρει δύο εβδομάδες ηρεμίας, αλλά και την πολύ σημαντική παραμονή στην κορυφή του πρωταθλήματος.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός στο Κλεάνθης Βικελίδης. Αλλά ήταν αποφασιστικός. Πιεστικός, παθιασμένος και έτοιμος να τα δώσει όλα για να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε. Η ανατροπή στο σκορ, το ανελέητο ξύλο, οι δύο αναγκαστικές αλλαγές (σ.σ. τραυματισμοί Ποντένσε, Τσιμίκα από χτυπήματα αντιπάλων), αλλά και η ατμόσφαιρα στο Βικελίδης, που μύριζε μπαρούτι, συνέθεσαν ένα σκηνικό άγριας ομορφιάς, με τους Ερυθρόλευκους να αποδεικνύουν ότι ξέρουν, πλέον, να παίρνουν παιχνίδια ακόμη και σε συνθήκες χάους.

Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη μια τέτοια νίκη. Μια νίκη που ήρθε με κόπο. Χωρίς καλό ποδόσφαιρο. Χωρίς να εντυπωσιάσει. Διότι αυτές οι νίκες είναι νίκες τίτλου. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει εκατοντάδες τέτοιες στην ιστορία του. Αλλά το τρέχον ρόστερ δεν είχε την εμπειρία και την ατσάλωση που απαιτούν αναμετρήσεις σε τέτοιες συνθήκες. Τώρα δείχνει να την αποκτά. Και να βρίσκει τρόπους να παίρνει αυτό που θέλει, ακόμη και στην όχι καλή του ημέρα.

Ο αγώνας του Κλεάνθης Βικελίδης δίνει χρόνο και ηρεμία στον Πέδρο Μαρτίνς. Χρόνο για να δουλέψει και να επαναφέρει τον Ολυμπιακό τα γνωστά επίπεδα απόδοσης. Και ηρεμία, για τον ίδιο, ώστε να μπορεί να κάνει τη δουλειά του με καθαρό μυαλό και χωρίς να «θολώνει». Μάλιστα, η συνθήκη της διακοπής του πρωταθλήματος, λόγω των αγώνων των εθνικών ομάδων, είναι ιδανική για να γίνουν όλες οι απαραίτητες «βελτιωτικές εργασίες», αλλά και… ψυχολογικές διεργασίες που απαιτούνται. Διότι ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να σωματικά, αγωνιστικά, αλλά και πνευματικά έτοιμος για ό,τι έρχεται.

Είναι ξεκάθαρο ότι από το παιχνίδι με την Τότεναμ και μετά ο Ολυμπιακός κάνει «κοιλιά». Μια κοιλιά που αναμενόταν και θα ήταν παράλογο να μην γίνει. Διότι δεν είναι φυσιολογικό για καμία ομάδα στον πλανήτη, όσο μεγάλο ρόστερ κι αν έχει, να μην περάσει ένα κακό διάστημα. Ο Πέδρο Μαρτίνς, άλλωστε, το παραδέχθηκε και στη συνέντευξη Τύπου ότι η ομάδα του δεν παίζει καλά. Το βλέπει καλύτερα από όλους. Και για αυτό θα προσπαθήσει να το αλλάξει. Αλλά και να παίρνει αποτελέσματα. Διότι εάν ελαχιστοποιείς τις απώλειές σου, το διάστημα που δεν παίζεις καλά… παίρνεις πρωτάθλημα.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τις υποχρεώσεις του στις 23 Ιουλίου, όταν και αντιμετώπισε τη Βικτόρια Πλζεν στην Τσεχία. Εχει δώσει συνολικά 14 παιχνίδια, εκ των οποίων τα 8 στο κορυφαίο επίπεδο, στα προκριματικά και τους ομίλους του Champions League. Ο πρώτος «κύκλος» του φορμαρίσματος είναι λογικό να παρέλθει. Στόχος του Μαρτίνς και του τεχνικού επιτελείου είναι ο Ολυμπιακός να αρχίσει και πάλι να παίζει το γνωστό του ποδόσφαιρο μετά τη διακοπή. Και θα το κάνει. Διότι οι άνθρωποί του καταλαβαίνουν το πρόβλημα. Πέφτουν πάνω του για να το επιλύσουν. Δεν χρησιμοποιούν δικαιολογίες.

ΥΓ. Σχετικά με του γραφικούς που μιλούσαν για «φιλικά», «παραρτήματα» και διάφορα τέτοια ενδιαφέροντα, η εικόνα του αγώνα διέσυρε τη ρητορική τους. Επαναλαμβάνουμε, δύο τραυματίες από χτυπήματα αντιπάλων. Και πλείστα ακόμη μαρκαρίσματα στο όριο του αντιαθλητικού. Το λες και χιούμορ. Να σε δείχνουν με το δάχτυλο, εκείνοι που το χέρι τους έχει βουτηχθεί τον οχετό. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, προφανώς.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ2. Η εικόνα του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τον Αρη, δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα του κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο λόγος; Ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ πήγε απροετοίμαστος πνευματικά. Και από τον προπονητή και συνολικά από τον περίγυρο. Πήγε να πάρει μια… χαλαρή νίκη και εκτέθηκε. Στο Κλεάνθης Βικελίδης, αφού έπαθε και έμαθε, πήγε με το μαχαίρι στα δόντια. Αποφασισμένος να φύγει με το αποτέλεσμα που ήθελε. Και το πήρε όχι μόνο γιατί ήταν καλύτερος, αλλά γιατί έπαιξε με πάθος, προσήλωση, σχέδιο και ψυχραιμία.