Ολυμπιακός : Ο Φιγκέιρας-Μιγιάγκι και η αχαριστία των γαύρων στον Σαββίδη

Για να παραμείνει ζωντανή κάθε ρήση, θα πρέπει υποχρεωτικά να έχει περάσει με επιτυχία τα τεστ της αιωνιότητας.  Αν δεν το καταφέρει και διαψευστεί εκ του αποτελέσματος, καταργείται, ξεχνιέται, οπότε παύει να έχει ισχύ.

Ο αρχαίος ποιητής Μένανδρος είχε πει πως: «πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών, χρόνος εστί» που σημαίνει πως ο χρόνος είναι ο γιατρός όλων των κακών που επιβάλλονται από τις ανάγκες.

Είναι αυτό που έχει μείνει και ως λαϊκό γνωμικό, πως: «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός». Τίποτα δε δύναται να αντισταθεί στο χρόνο, επουλώνει πληγές του σώματος και της ψυχής, αποκαλύπτει πλήρως ακόμα και τους άριστα καμουφλαρισμένους διπρόσωπους χαρακτήρες και αποτελεί διαχρονικά τη σπίθα που κάνει την αλήθεια να λάμψει,

Το μόνο που δε γνωρίζουμε είναι η διάρκεια του χρόνου μέχρι τη γιατρειά, αν πχ θα διαρκέσει 24 ώρες, εβδομάδα, μήνα, χρόνο, αιώνα ή χιλιετίες, ο χρόνος είναι σχετικός άλλωστε σύμφωνα με τον Αϊνστάιν.

Κι εδώ που τα λέμε μικρή σημασία έχει πότε θα συμβεί κάτι, τη στιγμή που είναι τσεκαρισμένο πως θα συμβεί.  Το οξύμωρο με το χρόνο επίσης είναι, πως δίνει τις καλύτερες απαντήσεις όντας ο ίδιος μουγκός, αφήνει τα γεγονότα να μιλήσουν για εκείνον.

Στην περίπτωση Καραπαπά-Ζίβκοβιτς «η θεραπεία» κράτησε μόλις μια εβδομάδα, ο διευθυντής επικοινωνίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός άφησε αιχμές για την απόδοση του τερματοφύλακα της Ξάνθης στο παιγνίδι με τον ΠΑΟΚ και την επόμενη αγωνιστική είδαμε το Μόρα να καθαρίζει για λογαριασμό του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο.

Πρόλαβα να το γράψω και την επόμενη εκείνου αγώνα πως τέτοια λάθη και ακόμα πιο κραυγαλέα γίνονται και θα γίνονται στα καλύτερα πρωταθλήματα και από τους κορυφαίους αμυντικούς μάλιστα.

Το κορυφαίος δε σημαίνει και αλάνθαστος…

Δε γίνεται όμως να μας μυρίζει ο Ζίβκοβιτς που στο φινάλε έβγαλε γκολ στο Γ και με με το τραγικότερο λάθος του μετέτρεψε το 0-2 σε 0-3, τη στιγμή που σφυρίζουμε αδιάφορα για τη φάση του Μόρα.

Είτε θα σε ενοχλούν και τα δυο, είτε κανένα από τα δυο. Το τελευταίο διάστημα γίνεται ο κακός χαμός με τις δικαστικές περιπέτειες του Μαρινάκη και τις κατηγορίες που τελικά θα του απαγγελθούν, η παραπομπή του για ένα κακούργημα αντί των αρχικών πέντε ερμηνεύτηκε ως κάτι σα νίκη για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός και μεταξύ μας αυτή ήταν η αλήθεια, το είχα παραδεχτεί και σε σχετική ανάρτηση.

Την ίδια στιγμή, η πλευρά που πανηγύριζε για την πεντάδα των κακουργημάτων μιλούσε για θρίαμβο και δικαίωση, πως γίνεται αυτό ρε παιδιά; Την προηγούμενη εβδομάδα που η πεντάδα των κακουργημάτων επανήλθε έπειτα από την αναίρεση Βουρλιώτη, η ίδια πλευρά πανηγύριζε πάλι!

Πως είναι δυνατόν να πανηγυρίζεις και όταν βγαίνει ένα βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών και όταν αυτό πετάγεται στην κάλαθο των αχρήστων; Και οι άλλοι όμως που μιλούσαν αρχικά για δικαίωση, ανακάλυψαν ξαφνικά πολιτικές σκοπιμότητες και ομηρίες, έχουμε χάσει τη μπάλα όπως αντιλαμβάνεσθε.

Στα καπάκια παίζει ο ΠΑΟΚ στα Χανιά, ακυρώνεται κανονικό γκολ του Πλατανιά, ξανά κραυγές για το χαλίφη Ιβάν και την ασπρόμαυρη ΕΠΟ, που μετά το ΑΕΚ-Λαμία ήταν χρώματος τιγρέ.

Το καθαρό πέναλτι που δεν δόθηκε υπέρ του ΠΑΟΚ, πήγε υπέρ πίστεως, Ολυμπιακού και πατρίδος, εκείνη τη στιγμή όλοι στον Πειραιά είχαν πάει για τσίσα και μάλλον δεν πρόλαβαν τη φάση.

Ο ΠΑΟΚ κερδίζει στα Τρίκαλα κάνοντας το 1-2 με επιθετικό φάουλ του Μάτος, στο ίδιο παιγνίδι όμως ο Μπίσεσβαρ ανατρέπεται καθαρά κι ο διαιτητής όχι μόνο κάνει το παγόνι, αλλά τον χρεώνει και με κάρτα για θέατρο!

Τελευταία έχουμε τη φάση του Φιγκέιρας-Μιγιάγκι στα Χανιά, στην οποία ο παίκτης πηγαίνει μεν για τη μπάλα, είναι καραμπινάτη κόκκινη όμως, που δε δίνεται. Τι έγινε ρε παιδιά, όπως έλεγε ο Σπύρος Παπαδόπουλος στους «Απαράδεκτους».

Τίποτα περισσότερο από την πιο τρανή απόδειξη πως οι απαράδεκτοι της υπόθεσης είστε εσείς, όχι μόνο γιατί βλέπετε επιλεκτικά τις φάσεις, αλλά γιατί αγνοείτε πως ο χρόνος θα σας κάνει ρόμπες και ότι αυτό που κάνεις, τελικά το λούζεσαι.

Στη δική σας περίπτωση μάλιστα, αυτό συμβαίνει με υπερβολική ταχύτητα και παροιμιώδη συνέπεια. Κι επειδή όλα γίνονται τόσο γρήγορα και δεν προλαβαίνετε να συνέλθετε εφευρίσκοντας το επόμενο παραμύθι, δείχνετε και αχάριστοι αφού δε λέτε τουλάχιστον ένα ευχαριστώ στον Ιβάν, αφού σύμφωνα με τον πασαλιμανιώτικο μύθο αυτός κάνει κουμάντο.

ΥΓ. Εννοείται πως κάνω πλάκα αναφερόμενος στην αχαριστία των Ολυμπιακών, τι είναι άραγε γι’ αυτούς μια απλή μετατροπή κόκκινης σε κίτρινη, όταν έχουν μάθει να παίρνουν πολλαπλάσια;

ΥΓ 1. Η δική μου εκτίμηση παραμένει αναλλοίωτη, φέτος το πρωτάθλημα παίζεται στα ίσα, αφού τα λάθη είναι μοιρασμένα και το μόνο που αποδεικνύουν όταν συμβαίνουν είναι ανικανότητα και όχι πρόθεση.