Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ πάει πουθενά έτσι. Σαφέστατα μπορεί να βελτιωθεί, όμως πρέπει να βρει έναν παίκτη, ο οποίος να είναι σημείο αναφοράς στην επίθεση, αν θέλει να κάνει κάτι τη φετινή χρονιά.
Η Λυών (τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας) βρίσκεται μεταξύ δύο λόφων. Αυτόν του Φουρβιέρ, όπου υπάρχει η βασιλική Νοτρ Νταμ ντε Φουρβιέρ (γι’ αυτό κι είναι γνωστός ως «λόφος που προσεύχεται») και αυτόν του Κρουά-Ρους, ο οποίος έχει παραδοσιακές βιοτεχνίες υφασμάτων από μετάξι (γι’ αυτό κι είναι γνωστός ως «λόφος που εργάζεται»).
Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός ΔΕΝ σώζεται ούτε με προσευχές, ούτε με πολλή και σκληρή δουλειά. Ναι, μπορεί να βελτιωθεί κι είναι δεδομένο ότι η εικόνα του θα καλυτερεύσει όσο οι παίκτες του θα… βρίσκονται μεταξύ τους. Ναι, δεν πρόκειται να βλέπουμε και στη συνέχεια τέσσερις συνεχόμενες φάσεις να τελειώνουν με καλάθι και φάουλ από τους αντιπάλους. Ναι, δύσκολα θα δούμε δύο συνεχόμενες επιθέσεις να φεύγει η μπάλα στην εξέδρα. Αλλά…
Η πρώτη εμφάνιση των «ερυθρόλευκων» στη Γαλλία, κόντρα στη Βιλερμπάν, που δεν είναι δα και μεγαθήριο, ήταν απογοητευτική. Πολύ κακή βραδιά, όπου καθένας μπορεί να βρει αρκετά σημεία για να φωτίσει. Από την επιλογή του Ντέιβιντ Μπλατ να αλλάξει στο 5ο λεπτό μια πεντάδα που είχε λειτουργήσει εξαιρετικά, από την αρνητική εμφάνιση των περισσοτέρων νέων ξένων (εξαιρείται ο Πάντερ), από την τρικυμιά στην άμυνα, όπου χάνονται παίκτες και θέσεις, από τις γωνίες πάσας, την έλλειψη κίνησης.
Όλα αυτά κι άλλα τόσα είναι σωστά, αλλά -κατά την ταπεινή μου άποψη- όλα αυτά διορθώνονται. Η ρίζα του προβλήματος είναι η έλλειψη ηγέτη. Ο Βασίλης Σπανούλης παραμένει σπουδαίος, αλλά αν ο Ολυμπιακός περιμένει και φέτος από αυτόν να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη, τότε μάλλον έχει κάνει λανθασμένο σχεδιασμό.
Το θέμα είναι πως κανείς δεν δείχνει στοιχεία ότι μπορεί να βγει μπροστά και να γίνει ηγέτης. Ακόμα και στο πρώτο (και μοναδικό) καλό διάστημα των «κόκκινων» ήταν ο ρυθμός που είχε παρασύρει άπαντες. Όταν ζόρισαν τα πράγματα, κανείς δεν βγήκε μπροστά, χωρίς να παραγνωρίζω την πολύ καλή εμφάνιση του Γιώργου Πρίντεζη, μοναδικού που έπαιξε ανάλογα με την αξία του.
Από τους υπόλοιπους υπάρχει κάποιος να ηγηθεί, όπως έκανε ο Σπανούλης για χρόνια; Η απάντηση θαρρώ ότι είναι όχι. Αν δεν υπάρχει πρέπει να βρεθεί. Είτε μέσω προσθήκης, είτε αποφασίζοντας ο Μπλατ να δώσει τα κλειδιά σε όποιον του κάνει «κλικ», αν και δεν μου μοιάζει εφικτό. Όχι με αυτούς τους παίκτες που είναι πάνω στο παρκέ.
Προσέξτε, για να μην παρεξηγούμαστε: Πέρυσι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με το πόδι πατημένο στο γκάζι και στα μισά της διαδρομής «έσβησε». Φέτος ξεκίνησε με μια πάρα πολύ κακή εμφάνιση, αλλά δεν ήρθε η καταστροφή του κόσμου. Η εικόνα του Κουζμίνσκας, του Πολ, αλλά και των υπολοίπων είναι δεδομένο ότι θα βελτιωθεί. Ποιος, όμως, θα πάρει τους υπόλοιπους στην πλάτη του, ποιος θα βγει μπροστά στις κακές στιγμές;
Ναι, ο Σπανούλης μπορεί ακόμα να το κάνει, αλλά όχι σε διάρκεια. Αν έρθει ως δεύτερος πρωταγωνιστής, τότε ο Ολυμπιακός μπορεί να διεκδικήσει πράγματα. Διαφορετικά…