Πρωτάθλημα ή Champions League; Και τα δύο…

Ο Ολυμπιακός έχασε μια μοναδική ευκαιρία να καθαρίσει την 3^η θέση. Σε μια βραδιά που πήγαν όλα λάθος. Η ανύπαρκτη αποβολή του Μπενζιά, που άλλαξε τα δεδομένα του αγώνα. Η κάτω του μετρίου απόδοση του Ολυμπιακού ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, τα τραγικά προσωπικά λάθη των παικτών. Όλα πήγαν λάθος. Ακόμη και η… άχαστη ευκαιρία του Μεριά στο 85′, χάθηκε. Με αυτό το 3-1, να κάθεται σαν αγκάθι στον λαιμό. Πολύ απλά, ακόμη με… όλα λάθος, ο Ολυμπιακός μπορούσε να νικήσει. Μπορούσε, τουλάχιστον, να μην καταρρεύσει τόσο άδικα στο φινάλε.

Μια ήττα που έρχεται με τέτοιο τρόπο, δεν μπορεί παρά να πονάει. Μια ήττα που ήρθε από αντίπαλο που δεν ήταν ανώτερος. Μια ήττα που ήρθε από σωρεία λαθών, με μεγαλύτερο ένα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανθρώπινο. Η αποβολή του Γιασίν Μπενζιά, πολύ απλά δεν ήταν αποβολή. Ηταν ένα τυπικό, κανονικό, όχι σκληρό, όχι αντιαθλητικό,  όχι επικίνδυνο φάουλ. Στη μεσαία γραμμή! Σε μια φάση που η μπάλα πήγαινε παράλληλα. Ούτε καν σε φάση αντεπίθεσης. Ένα φάουλ που ποτέ δεν είναι κίτρινη κάρτα. Πόσο μάλλον δεύτερη κίτρινη κάρτα.

Ο Γάλλος διαιτητής απέβαλλε εύκολα τον Μπενζιά. Πολύ εύκολα. Αναίτια. Μια αποβολή που χρίζει εξέτασης από την UEFA. Οπως χρίζει εξέτασης ο λόγος για τον οποίο δεν φρόντισε να ζητήσει την άποψη του VAR. Ηταν τόσο σίγουρος που χρειάστηκε σχεδόν 30 δευτερόλεπτα για να υποδείξει τη δεύτερη κίτρινη; Μια απόφαση παραλογισμός, που άλλαξε όλη την εικόνα του αγώνα. Αλλαξε τις ισορροπίες και την ψυχολογία των δύο ομάδων. Διότι ξαφνικά ο Ερυθρός Αστέρας άλλαξε το μομέντουμ του και κυριάρχησε.

Βεβαίως, είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός δεν εμφανίστηκε όπως έπρεπε μετά την ανάπαυλα. Αντί να επενδύσει στο 0-1 και την προσεκτική, με πλάνο και σωστή νοοτροπία παρουσία του στο πρώτο ημίχρονο, άλλαξε. Το προβάδισμα, αντί να «τσιτώσει» και να δώσει αέρα στους Ερυθρόλευκους, τους έκανε να «κλειστούν», ίσως και να χαλαρώσουν. Για 13 λεπτά, έως τη φάση της αποβολής, στο 58’, ο Ολυμπιακός ήταν λες και προσπαθούσε να κάνει συντήρηση ενός επισφαλούς αποτελέσματος. Δίχως ένταση στο παιχνίδι του, δίχως δημιουργία, δίχως τσαμπουκά. Και αυτό αυτομάτως δημιούργησε μια νέα συνθήκη. Η οποία έγινε ακόμη πιο εμφανής μετά το λάθος το δώρο του Γάλλου ρέφερι.

Είναι εξίσου σαφές ότι ειδικά στο δεύτερο μέρος, πολλές από τις μονάδες του Ολυμπιακού δεν τράβηξαν. Ο Μπενζιά δεν ήταν καλός από το πρώτο ημίχρονο, που οι Ερυθρόλευκοι είχαν την υπεροχή. Ο Μεριά είχε τις χαμηλές πτήσεις, αλλά και γκαντμιά, καθώς εκτός από τη λάθος απομάκρυνση στο 1^ο γκολ του Αστέρα, του έτυχε και η μοιραία φάση του 85^ου λεπτού, που δεν μπόρεσε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, σε μια φάση… ρουτίνας. Ο Μπουχαλάκης, ένας από τους καλύτερους του γηπέδου, ήταν αυτός που έχασε τους σκόρερ του 2^ου και του 3^ου γκολ (μαζί με τον Σεμέδο).

Πέρα, όμως, ακόμη και από το τελικό αποτέλεσμα, που είναι εξαιρετικά αρνητικό για την ευρωπαϊκή συνέχεια του Ολυμπιακού, αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι κανείς δεν είπε ποτέ ότι το Champions League δεν είναι στόχος. Δεν είναι στόχος μόνο η συμμετοχή στους ομίλους. Στόχος είναι η καλή παρουσία, οι προκρίσεις, η ευρωπαϊκή συνέχεια. Και ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι μπορεί να συνεχίσει, ότι αξίζει να βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Ότι οι δυνατότητές του είναι πολύ υψηλότερες από ό,τι έχει έδειξε στο Βελιγράδι.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο δίλημμα πρωτάθλημα ή Champions League, δεν υπάρχει. Ο Ολυμπιακός, ως σύλλογος, ως οργανισμός, ως μέγεθος, ανήκει στο Champions League, είναι μέλος της ελίτ και οφείλει να είναι πάντοτε τυπικός απέναντι στις υποχρεώσεις του. Και όχι μόνο στα λόγια. Διότι ο Ολυμπιακός δεν χτίστηκε μόνο για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε ένα καράβι λεφτά (και αυτό) το καλοκαίρι, για παίκτες διαφοράς, με σκοπό να κρατήσει και τα δύο καρπούζια στις μασχάλες του. Και αυτό πρέπει να κάνει.

Οι Ερυθρόλευκοι διαθέτουν 21-22 παίκτες πρώτης γραμμής. Περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα. Ακόμη και οι αλλαγές που έκανε ο Μαρτίνς στο Βελιγράδι, έδειξαν την ποιότητά τους. Ακόμη και χωρίς να λάμψουν, για περισσότερο από ένα ημίχρονο, η νίκη ήταν στα χέρια του Ολυμπιακού, σε μία έδρα που λίγοι έχουν νικήσει. Σε μια έδρα που ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει νικήσει ακόμη και με 10 παίκτες, εάν το πλασέ του Μεριά δεν πήγαινε στις διαφημιστικές πινακίδες.

Δεν υπάρχει δίλημμα, λοιπόν. Το μέγεθος του Ολυμπιακού επιβάλλει την κατάκτηση του τίτλου και την καλή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πόσο μάλλον, όταν διαθέτει ίσως το πληρέστερο και το πιο άρτια καταρτισμένο δυναμικό, εδώ και πολλά χρόνια. Και για να μην ξεχνιόμαστε

1) Ο Ολυμπιακός είναι μόνος πρώτος στην κορυφή της Super League

2) Είναι η μοναδική ομάδα που συνεχίζει στην Ευρώπη και δη στους ομίλους του Champions League, που για άλλους είναι απλά όνειρο.

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

3) Δεν τελείωσε την ευρωπαϊκή του περιπέτεια. Διότι έχει μπροστά του ακόμη τέσσερα παιχνίδια και τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη, για να κάνει αυτό που πρέπει.