Αυτό που έχει φέτος ο Ολυμπιακός. Αυτό που δεν έχουν οι άλλοι.
Ευχάριστη είδηση. Από εκείνες που ο Ολυμπιακός θα πάρει μαζί στις αποσκευές του, ταξιδεύοντας το πρωί για το Βελιγράδι. Η μοναξιά στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Σούπερ Λιγκ 1, έστω με ένα πρωτάθλημα να… υπολείπεται ως το φινάλε του.
Καλό νέο, από εκείνα που σου φτιάχνουν τη διάθεση έστω και αν οι συνθήκες σε υποχρεώνουν να αλλάξεις σελίδα. Γιατί οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν χρόνο για «φιλολογικά». Όσο η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ θα σκέφτονται τι πήγε καλά και τι «όχι» στο μεταξύ τους αντάμωμα, εκείνοι θα προετοιμάζονται ίσως για την καθοριστικότερη παρτίδα του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ. Την μάχη στο Βελιγράδι με τον Αστέρα που μπορεί να «κλειδώσει» την τρίτη θέση –και την πρόκριση στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ-. Που μπορεί να ανοίξει την όρεξη και για το παραπάνω, έστω σε ένα γκρουπ που η παρουσία της Μπάγερν και της Τότεναμ δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τέτοιες σκέψεις.
Με δεδομένο όμως ότι απόψε η νύχτα είναι ακόμη Σούπερ Λιγκ 1: Μια επισήμανση. Στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια, εκείνοι που είναι σε θέση να παρατηρούν με ασφάλεια τους αριθμούς διαπιστώνουν μια σοβαρή «μετατόπιση» στην «παράσταση πρωταθλητή». Ο τίτλος δεν κερδίζεται από την επίθεση. Ο τίτλος κρίνεται από την άμυνα.
Ναι, από την άμυνα. Όπως δηλαδή έκανε ο ΠΑΟΚ πέρσι και η ΑΕΚ πρόπερσι. Η ομάδα του Χιμένεθ το 2017-18 με 12 γκολ παθητικό. Εκείνη του Λουτσέσκου πέρσι με 14, εκ των οποίων τα περισσότερα όταν όλα είχαν κριθεί. Παράξενο, ίσως ακατανόητο αλλά πραγματικό. Και σίγουρα πολύ ενδιαφέρον εντοπίζοντας την σημαντική διαφοροποίηση στο ανασταλτικό παιχνίδι του φετινού Ολυμπιακού. Στην επιλογή του Μαρτίνς για μια αγωνιστική εκδοχή σαφώς πιο «κόμπακτ» με λιγότερα ρίσκα.
Οι Ερυθρόλευκοι έπειτα από 5 ματς πρωταθλήματος έχουν δεχθεί ένα γκολ. Το πέναλτι του Μολό στο ΟΑΚΑ. Το εύστοχο χτύπημα του Γάλλου στο 90΄ που έφερε και την μοναδική βαθμολογική απώλεια ως τώρα. Ένα γκολ παθητικό σε 470΄ποδοσφαίρου είναι καλό δείγμα γραφής. Ειδικά όσο οι Πειραιώτες λογικά ακόμη ψάχνουν και ψάχνονται γενικώς. Γιατί πρωτάθλημα δίχως Φορτούνη και με την υποχρέωση του Τσάμπιονς Λιγκ να σχηματίζει τρίγωνο σε επτά-οκτώ νύχτες, είναι μια άσκηση δύσκολη. Πολύ πιο δύσκολη από ότι φαίνεται.
Χθες ο Μαρτίνς επέλεξε στο μεγαλύτερο μέρος του ματς μια 4-4-2 εκδοχή με Σουντανί και Ελ Αραμπί. Με δύο ποδοσφαιριστές που πατάνε καλά στην περιοχή και έχοντας ως όπλο τις καταπληκτικές τοποθετήσεις τους, προσφέρουν στο προφίλ της ομάδας την «εκτελεστικότητα». Με 300 γκολ μαζί στις καριέρες τους οι δύο επιθετικοί των Πειραιωτών που έχουν ήδη τα πέντε από τα δέκα ερυθρόλευκα στη Σούπερ Λιγκ 1. Μπορεί να άργησαν λιγάκι αλλά όταν βρήκαν την ευκαιρία την έκαναν τη δουλειά.
Ήταν η πρώτη φορά φέτος που δεν ήρθε ένα γκολ νωρίς. Παρά ταύτα υπήρξε υπομονή. Υπήρξε βελτίωση στο δεύτερο μισό. Υπήρξε καλύτερη προσαρμογή στις ανάγκες μιας αναμέτρησης με τον αντίπαλο να σχηματίζει δύο ζώνες άμυνες στα τριάντα μέτρα.
Και κυρίως δεν υπήρξαν ρίσκα που θα μπορούσαν να δώσουν μια διαφορετική εξέλιξη. Είναι η ηγετική παρουσία του Σεμέδο που ούτως ή άλλως δίνει άλλη ποιότητα ανασταλτικά; Είναι ένα δείγμα της συνολικά καλής λειτουργίας; Όπως και να έχει είναι ένα «εφόδιο» το οποίο έχει τη δική του σημασία σε ένα πρωτάθλημα που δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ο Ολυμπιακός παίζει με τα «μαύρα». Τα «λευκά» τα κρατά η Εξυγίανση για λογαριασμό της.
ΥΓ. Ο ΠΑΟΚ φέτος έχει δεχθεί οκτώ γκολ σε πέντε αγωνιστικές. Πέρσι το 8ο γκολ του στο πρωτάθλημα το είχε δεχθεί συμπτωματικά πάλι στο ΟΑΚΑ, από την ΑΕΚ. Ήταν όμως 3 Φλεβάρη. Και η 19η αγωνιστική.