Η απάντηση του Δώνη

Η απόφασή του να παρατάξει την ομάδα του με 4-4-2 τον δικαίωσε στον απόλυτο βαθμό. Το διάβασμα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού και η μελέτη γύρω απ’ αυτό έστειλαν στο γήπεδο μια ομάδα αν μη τι άλλο έτοιμη αγωνιστικά να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο. Μια ομάδα που γνώριζε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του Ολυμπιακού.

Η τακτική του Γιώργου Δώνη ήταν ανάλογη με εκείνη που σαν προπονητής του ΑΠΟΕΛ αντιμετώπιζε τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Και κατάφερνε η ομάδα του να έχει μια καλή τακτική συμπεριφορά και να είναι ανταγωνιστική. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού περιόρισε τα ατού του Ολυμπιακού, ο Ποντένσε είχε δύο και τρεις αντιπάλους γύρω του, ο Βαλμπουενά δεν βρήκε τον παραμικρό χώρο να κινηθεί, ο Γκερέρο βρήκε μονάχα ένα… ρήγμα στη φάση του γκολ. Μια ομάδα που έκανε 6-7 ευκαιρίες στην Τότεναμ, δε δημιούργησε ούτε μία κλασική στον Παναθηναϊκό.

Τα ρίσκα του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο δεν προέκυψαν από… πανικό. Είχαν απόλυτη λογική. Ο Περέα έδωσε περισσότερη ενέργεια και ένταση σε σχέση με τον Κολοβό, οι Μπεκ και Μολό κράτησαν πίσω τα μπακ του Ολυμπιακού, ο Μπουζούκης που ήρθε στον άξονα έδωσε την αίσθηση στον Μαρτίνς πως μπορεί να προκύψει κίνδυνος και από εκεί, με αποτέλεσμα να αποσύρει τον Βαλμπουενά και να βάλει τον Καμαρά, φέρνοντας την ομάδα του μερικά μέτρα πιο πίσω.

Ο Παναθηναϊκός δεν έθελξε με την απόδοσή του, δεν είχε πολλούς παίκτες διακριθέντες, αλλά ο βασικός στόχος στο συγκεκριμένο ματς και κάτω από τις συνθήκες που είχαν διαμορωθεί γύρω απ’ αυτό ήταν συγκεκριμένος. Να έχει η ομάδα μαχητικότητα μέχρι το τέλος, να κυκλοφορήσει καλά και με ψυχραιμία την μπάλα όταν την είχε στην κατοχή του και να σταματήσει τα ατού του Ολυμπιακού, που μπορεί να κάνουν ζημιά από το πουθενά. Πήρε άριστα σε όλα. Και γι’ αυτό πήρε και τον βαθμό.

Ο Δώνης είναι ξεκάθαρα ο νικητής της βραδιάς από τακτικής άποψης, αλλά η καλύτερη κίνησή του ήταν στο φινάλε του αγώνα. Εκεί που φώναξε στους παίκτες του πως κανείς στον Παναθηναϊκό δεν θα πανηγυρίσει μια ισοπαλία και το εξήγησε λίγο αργότερα, μιλώντας για το dna του συλλόγου. Και το dna του Παναθηναϊκού είναι dna νικητή.

Δε λύθηκαν μέσα σε 90 λεπτά όλα τα προβλήματα του Παναθηναϊκού, ούτε θα γίνει… ομαδάρα από ένα αποτέλεσμα. Οι πράσινοι εξακολουθούν να προβληματίζουν κυρίως γιατί έχουν πετύχει γκολ μόνο με πέναλτι στο πρωτάθλημα και γιατί παίκτες όπως ο Ζαχίντ και ο Κολοβός συνεχίζουν να έχουν χαμηλές πτήσεις και να μη βοηθούν. Κέρδισε όμως η ομάδα σε αυτοπεποίθηση, που την είχε χάσει όλη, σε ψυχολογία, σε πίστη και σε χρόνο. Το μεγάλο στοίχημα είναι να κερδίσει και πάλι τον κόσμο του και να μην ξανά δούμε ντέρμπι στο ΟΑΚΑ μπροστά σε τόσο μικρό κοινό.

Ένα κοινό, πάντως, που βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα όταν το είχε πραγματικά ανάγκη. Δεν την αποδοκίμασε όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, δεν δυσανασχέτησε, είχε υπομονή, έσπρωξε με τη φωνή του. Και στο τέλος πήρε αυτό που δεν είχε πάρει στα τρία προηγούμενα παιχνίδια. Είδε μια ομάδα να παλεύει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα και παίκτες να βγάζουν επιτέλους πάθος και τεράστια θέληση για νίκη.