Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν στον χώρο της διαιτησίας, υπό την πλήρη στήριξη της ηγετικής ομάδας της ΕΟΚ, που φέρει ακέραιη την ευθύνη για τα χάλια, αλλά και όσα επακολουθήσουν.
Άλλαξε η ΚΕΔ και για πολλούς «άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», όμως δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα. Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι και με τη νέα σύνθεση η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας είναι παράνομη, καθώς ακόμα έχει στη σύνθεσή της ΜΗ ΔΙΕΘΝΕΙΣ διαιτητές. Άρα η ΕΟΚ και προσωπικά ο Γιώργος Βασιλακόπουλος εξακολουθούν να αδιαφορούν για τις κείμενες διατάξεις.
Από τους δύο αποχωρήσαντες πιο ηχηρή είναι η απουσία (έχοντας παραμείνει στο πόστο του και στις δύο χιλιετίες!) του Στέλιου Συμεωνίδη. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι παραιτήθηκε και ότι δεν εκδιώχθηκε, αλλά στη συνέντευξη Τύπου που είχε παραχωρήσει, είχε πει ξεκάθαρα ότι είναι «στρατιώτης» και «δεν σκοπεύω να παραιτηθώ». Ή τότε έλεγε ψέμματα, ή τώρα. Ή κάτι συνέβη που τον οδήγησε σε παραίτηση. Οφείλει να το εξηγήσει.
Ο Νίκος Παπαδημητρίου (για άλλους πρόεδρος, για άλλους συντονιστής -ηχεί πιο… γλυκά-, σε κάθε περίπτωση με πρωταγωνιστικό ρόλο) είχε φύγει ως «αποτυχημένος» από την ΚΕΔ. Τώρα επέστρεψε και μάλιστα καβάλα σε άσπρο άλογο. Αλήθεια, τι άλλαξε από τότε μέχρι τώρα; Αν τότε που τον εκπαραθύρωσαν έκαναν λάθος, οφείλουν να το πουν, διαφορετικά να μας εξηγήσουν σε τι διαφοροποιήθηκε ο κ. Παπαδημητρίου κι έγινε ξανά δεκτός με τυμπανοκρουσίες.
Αλλά είναι μόνο η ΚΕΔ/ΕΟΚ το πρόβλημα; Αν ήταν θα είχαμε πολύ εύκολη λύση στην εξίσωση. Τι τρέχει με την ΟΔΚΕ; Ο Κωνσταντίνος Μπούσιας είχε καταθέσει ενόρκως (όντας μάρτυρας της ΕΟΚ, στην αγωγή που κατέθεσε εναντίον της ο Σπύρος Γκόντας) ότι ορθώς δεν έπαιζαν οι διαιτητές της Ευρωλίγκας, γιατί υπάρχει «πόλεμος» ανάμεσα στη ΦΙΜΠΑ και την Ευρωλίγκα. Να συμφωνήσουμε.
Τώρα τίμησε, ως πρόεδρος της ΟΔΚΕ πάντα, τον Ηλία Κορομηλά, για τη συμμετοχή του στον τελικό του Eurocup. Αλήθεια, τέλειωσε ο πόλεμος και δεν πήραμε χαμπάρι; Πότε έλεγε αλήθεια και πότε ψέμματα; Τελικά είναι θέμα θεσμών, ή προσώπων; Μας ενδιαφέρουν οι ανά την Ευρώπη καταστάσεις, ή μήπως να φιλήσουν οι διαιτητές το χεράκι του Πάπα για να παίζουν;
Έχουν μια φοβερή άνεση να κάνουν το μαύρο άσπρο, δίχως να ανεβάσουν σφυγμούς. Άλλοι θα κοκκίνιζαν, θα ντρέπονταν, αλλά αυτοί κάνουν κωλοτούμπα χωρίς καν να το σκεφτούν. Και -το καλύτερο- όλα αυτά τα κάνουν αμισθί, για την αγάπη τους στον χώρο της διαιτησίας. Γελάνε και τα μάρμαρα στο Καλλιμάρμαρο.
Στο θέμα της διαιτησίας θα επανέρθουμε, σημειώνοντας εκ νέου (να μην ξεχνιόμαστε) ότι εμείς έχουμε δικαίωμα να κράζουμε, οι παράγοντες των ομάδων όχι, από τη στιγμή που είχαν την ευκαιρία να αλλάξουν πράγματα, το συζήτησαν, αλλά στο τέλος της ημέρας είπαν «όλα καλά». Άρα, δεν δικαιούνται δια να ομιλούν…