Η εξέγερση των σωματείων

Όσοι έχουν… μυρίσει κάλτσα, όσοι γνωρίζουν από ομαδικά σπορ, ξέρουν πως η περίοδος της προετοιμασίας είναι καθοριστική για τη σεζόν. Και για να «χτιστεί» μια ομάδα χρειάζονται φιλικοί αγώνες, προκειμένου να δοκιμαστούν συστήματα και παίκτες, προκειμένου να διορθωθούν ατέλειες, προκειμένου οι προπονητές να διαπιστώσουν τον βαθμό αφομοίωσης αυτών που ζητούν από τους αθλητές τους.

Για να γίνει ένα φιλικό προετοιμασίας δεν φτάνει μόνο η… καλή διάθεση, η διαθεσιμότητα του γηπέδου κι ένας αντίπαλος. Χρειάζονται και χρήματα. Κάθε διαιτητής έχει… ταρίφα 50 ευρώ για τη συμμετοχή του σε φιλικό αγώνα. Ακόμα κι αν επιλέξουν να έχουν δύο (για να γλιτώσουν 50 ευρώ), το κόστος φτάνει στα 100 ευρώ.

Εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση και να σημειώσουμε ότι κι οι προπονητές, αλλά και καθένας μπορεί να καταλάβει ότι είναι λάθος να γίνεται παιχνίδι με δύο διαιτητές, όταν στα πρωταθλήματα θα συναντούν τρεις και θα αλλάζει η μηχανική των σφυριγμάτων. Είναι κακό και για τους ίδιους τους διαιτητές, αλλά πάμε παρακάτω.

Αν νομίζετε ότι τελειώσαμε με τα έξοδα, είσαστε γελασμένοι. Χρειάζονται και (τουλάχιστον) δύο άτομα στο τραπέζι της γραμματείας, έκαστος εκ των οποίων παίρνει αποζημίωση 25 ευρώ. Άρα έχουμε ένα σύνολο (μίνιμουμ) 150 ευρώ, ανελαστικό κόστος για την ομάδα που θέλει να δώσει φιλικό προετοιμασίας.

Μπορεί κάποιος να πει ότι «καλά, θέλετε ομάδα και δεν έχετε 150 ευρώ να δώσετε για διαιτητές και κριτές»; Ναι, να συμφωνήσουμε, αλλά αυτά τα χρήματα δεν πρέπει να… δικαιολογηθούν; Εργόσημο δεν κόβεται, τα χρήματα είναι «μαύρα» (γιατί αλήθεια;), γεγονός που δημιουργεί δεύτερο πρόβλημα για τους παράγοντες, οι οποίοι όχι μόνο πρέπει να τα βρουν, αλλά και να μην μπορούν να τα περάσουν ως έξοδα.

Οι παράγοντες έχουν ξεσηκωθεί, οι προπονητές υποχρεώνονται να μειώνουν τα φιλικά, ή να βρίσκουν… πατέντες για να μειώσουν τα έξοδα, έχοντας την ίδια στιγμή την ΕΟΚ να είναι αρωγός των διαιτητών και των Κριτών, ξεχνώντας ότι κύτταρο της Ομοσπονδίας είναι τα σωματεία.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Πρόδηλα ΔΕΝ υποστηρίζουμε ότι δεν πρέπει να αμείβονται οι εργαζόμενοι (αλίμονο), αλλά πρώτον πρέπει να τηρείται η νομιμότητα, δεύτερον να υπάρχουν λύσεις κι όχι αδιέξοδα, ή –σε τελική ανάλυση- να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να συζητήσουν. Αυτό το «αποφασίσαμε κι εσείς πρέπει να βρείτε τα χρήματα» δεν περνάει πλέον και οι παράγοντες βρίσκονται στα κάγκελα.
Άσχετο: Αυτοί οι γεροντοέρωτες είναι αστείοι, όταν δεν είναι πολύ σοβαροί. Γιατί ακούγονται πολλά, τα οποία έχουν φτάσει στα αυτιά μας. Δεν θέλουμε να τα πιστέψουμε, γιατί όλα τα είχαμε τα… σάλια μας έλειπαν.