Στο «Βικελίδης» γράφτηκε αρνητική ιστορία για τον Παναθηναϊκό γιατί όλο το οικοδόμημα είναι «άρρωστο». Από τον ιδιοκτήτη, μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιριστή του ρόστερ.
Φάνηκε από το παιχνίδι με τον ΟΦΗ πως αυτό που ο Παναθηναϊκός φανέρωσε στο γήπεδο δε θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε 15 μέρες. Θαύματα στο ποδόσφαιρο δεν γίνονται και όταν έχεις διανύσει ένα καλοκαίρι που έκανες «εγκλήματα» στο σχεδιασμό σου, θα τα βρεις μπροστά σου το φθινόπωρο και τον χειμώνα.
Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να έχει για κεντρικούς αμυντικούς τον Πούγγουρα, τον Κολοβέτσιο και τον Μαυρομμάτη, τρία παιδιά που αυτή τη στιγμή δύσκολα θα έβρισκαν θέση σε οποιαδήποτε ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Παρ’ όλα αυτά παρακαλούσε τον Σένκεφελντ 1,5 μήνα και δε φρόντισε να βρει άλλον στόπερ που θα είναι διαθέσιμος από το ξεκίνημα. Αποτέλεσμα; Η άμυνά του να θυμίζει παιδική χαρά και τα τέσσερα που έφαγε από τον Άρη να μοιάζουν λίγα.
Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να μην πάρει αμυντικό μέσο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και να αποκτήσει τελικά έναν Ισπανό από τα… αζήτητα στα μέσα Σεπτεμβρίου, μόνο και μόνο επειδή πίεσαν τα media και ο κόσμος και επειδή φάνηκε το κενό σε… όλο του το μεγαλείο στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Διαφορετικά μπορεί και να μην έπαιρνε καθόλου, αν για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός κέρδιζε Λαμία και ΟΦΗ.
Η δικαιολογία της έλλειψης χρημάτων μπορεί να είναι έως ένα σημείο κατανοητή, όμως ο Φετφατζίδης, που διέλυσε τον Παναθηναϊκό, δεν ήταν πιο ακριβός από τον Κολοβό, για παράδειγμα. Ούτε από τον Μπεκ. Και μπορεί να είναι ακόμα νωρίς για να κριθεί ο οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής, αλλά το να χάνει με 4-0 μια μεγάλη ομάδα κι ενώ έχει προηγηθεί βαριά εντός έδρας ήττα, δεν σε κάνει να έχεις υπομονή. Όλοι έχουν ευθύνες.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα. Δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Οι παίκτες μπαίνουν στο γήπεδο και ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει, όπως έκανε ο Ζαχίντ στο πρώτο γκολ του Άρη και όπως έκανε ο Ινσούα στο δεύτερο, που αντί να κάνει φάουλ, αφήνει τον Φετφατζίδη να φύγει στην αντεπίθεση. Έχουν μείνει όλοι στις δάφνες της προετοιμασίας, λες και μια προετοιμασία έφερε κανέναν τίτλο ή κανέναν κερδισμένο βαθμό.
Ο προπονητής μοιάζει να μην έχει καταλάβει τι συμβαίνει. Το ότι τίποτα δεν μπορεί να εξηγηθεί με ποδοσφαιρική λογική, που είπε στη συνέντευξη Τύπου, είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι και ότι είναι και ο ίδιος μπερδεμένος, ψάχνοντας να βρει τρόπους να ξεμπλοκάρει την ομάδα και τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο τεχνικός διευθυντής στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε δεν απάντησε επί της ουσίας σε τίποτα σημαντικό. Δύο ώρες μιλούσε για να πει πως η ομάδα δεν έχει χρήματα και πως ο Χατζηγιοβάνης, που μπορεί να πουληθεί 2-3 εκατομμύρια, πρέπει να πάρει τα ίδια χρήματα με τον Μαυρομμάτη, που δεν μπορεί να πουληθεί παρά με μερικά χιλιάρικα. Τίποτα για τον σχεδιασμό, τίποτα για τις ευθύνες.
Και ο ιδιοκτήτης εξαφανισμένος από προσώπου γης, μακριά από κάθε εκδήλωση της ομάδας, κλεισμένος πίσω από πόρτες σφραγισμένες, να δίνει απλά εντολές για να μην ξεφύγει το οικονομικό και να αφήνει να βγαίνουν διαρροές πως… ασχολείται! Μα πως ασχολείται όταν δεν τον βλέπει κανείς και πουθενά. Όταν δεν εμφανίζεται ούτε στο γήπεδο;
Ο Παναθηναϊκός ζει μερικές από τις χειρότερες μέρες της ιστορίες του, μοιάζει παρατημένος στην τύχη του, ένα ακυβέρνητο καράβι που βουλιάζει προς τον απόλυτο πάτο. Ένα… μπάχαλο, μια ομάδα ποτισμένη στην αρρώστια από την κορυφή έως τα νύχια, που δεν έχει από κάπου να πιαστεί. Και δυστυχώς το μέλλον μόνο αισιόδοξο δε φαντάζει…