Μπήκαν με μέσο, αλλά το σήκωσαν με την αξία τους

Δεύτερο χρυσό στην ιστορία για την Ισπανία. Μετά το 2006 και την Ιαπωνία, όταν και νίκησε την Εθνική μας ομάδα στον τελικό, σε ασιατικό έδαφος ξανά οι Ισπανοί στέφθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές. Η Αργεντινή του Λουίς Σκόλα δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και μοιραία υποτάχθηκε στις ορέξεις των παικτών του Σκαριόλο. Ο τελικός από τα πρώτα του λεπτά φάνηκε πως θα ήταν παράσταση για έναν ρόλο.

Το σύνολο του Ιταλού προπονητή μπήκε από το πρώτο λεπτό σε θέση οδηγού και δεν άφησε ποτέ το πόδι από το γκάζι. Με κορυφαίο τον Μαρκ Γκασόλ, ο οποίος έγραψε ιστορία αφού έγινε ο μόλις δεύτερος παίκτης στην πορεία του θεσμού που κατακτά την ίδια χρονιά το πρωτάθλημα του NBA και το χρυσό μετάλλιο σε Μουντομπάσκετ, άξιους συμπαραστάτες τις υπόλοιπες παλιοσειρές, Γιούλ, Ρούντι και Ρούμπιο και περισσότερες λύσεις από τους αντιπάλους τους ήταν απόλυτα λογικό να πανηγυρίσουν στο τέλος της βραδιάς. Προσθέστε και την κακή εμφάνιση των Καμπάτσο και Σκόλα και νομίζω ότι το τελικό 95-75 δεν προκαλεί και ιδιαίτερη εντύπωση.

Ο ισπανικός θρίαμβος δεν ήταν αναμενόμενος για τους περισσότερους. Οι Φούριας Ρόχας, όπως αποκαλούνται, δίνονταν τέταρτο ή και πέμπτο φαβορί πριν την έναρξη του τουρνουά. Η νίκη που τους άλλαξε την μοίρα, ήταν αυτή κόντρα στο μεγάλο φαβορί τους Σέρβους. Πρώτον γιατί έστειλαν την Σερβία πάνω στην φουριόζα Αργεντινή και δεύτερον γιατί με αυτόν τον τρόπο απέφυγαν συναπάντημα με τους Αμερικάνους μέχρι τον τελικό.

Από την στιγμή που οι Γάλλοι έκαναν την δύσκολη δουλειά, στέλνοντας τις Η.Π.Α για …..βρούβες και η Αργεντινή καθάρισε κατά σειρά Σερβία και Γαλλία όλα τους ήρθαν βολικά. Την ίδια ώρα αυτοί έβρισκαν τους βολικούς Πολωνούς στους οκτώ και τους σκληροτράχηλους Αυστραλούς στον ημιτελικό. Εκεί όταν χρειάστηκαν την διαιτητική βοήθεια την πήραν απλόχερα και πέρασαν στον μεγάλο τελικό.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Συμπέρασμα; Πέρασαν …..με μέσο στον τελικό, αλλά το σήκωσαν άξια βγάζοντας την ποιότητα τους στο παρκέ. Άλλωστε για να είμαστε σωστοί αυτό είναι και το » μείγμα» που τους ακολουθεί σε όλη την μεγάλη πορεία τους τα από το 2000 και μετά. Ταλέντο, μαγκιά, αξία προσωπικότητα, αδιαμφισβήτητη και διαιτητική εύνοια. Χρειάζονται όλα όμως, όπως και η τύχη. Ποια τύχη; Τόσο το 2006 όσο και φέτος που πήραν τον τίτλο άλλοι έκαναν την δουλειά γι΄αυτούς. Εμείς το 2006, οι Γάλλοι και οι Αργεντινοί φέτος. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε….