Η πρόκριση χάθηκε στα γραφεία της ΕΟΚ

Η ελληνική ομάδα ολοκλήρωσε την παρουσία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας μένοντας μακριά όχι μόνο από τα μετάλλια, αλλά και από την τελική οκτάδα. Η θέση που θα καταλάβει στο γκρουπ 9-16 λίγη σημασία έχει.

Το πιο σημαντικό είναι πως η επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων απέχει μια δεκαετία τώρα από τη διάκριση. Το να πεις εκ των υστερών τι μπορεί να φταίει σε καθιστά, κατά τη γνώμη μου, το ίδιο υπεύθυνο με αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Δεν μπορεί να βλέπεις τα κακώς κείμενα και να πετάς, κατά το κοινώς λεγόμενο, αετό. Λίγοι είχαμε θίξει τα ζητήματα που υπήρχαν στην ομάδα, όχι μόνο πριν τον τελικό με την Τσεχία, αλλά από την πρώτη στιγμή. Η αγωνιστική καθίζηση έχει και όνομα και επίθετο. Ποιο είναι αυτό; Γιώργος Βασιλακόπουλος.

Ο Πρόεδρος της Ε.Ο.Κ είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για όσο τραβάει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Προσέξτε δεν αναφέρομαι καν στον Θανάση Σκουρτόπουλο ή το τεχνικό τιμ και τους παίκτες. Ο λόγος νομίζω προφανής. Από τη μία ο προπονητής δεν προσλήφθηκε μόνος του, ούτε άνοιξε με το έτσι θέλω την πόρτα και πήρε τα ηνία της ομάδας. Από την άλλη οι παίκτες δεν ευθύνονται για την εικόνα της ομάδας. Είναι προσωπικότητες, έχουν ταλέντο και περγαμηνές, έχουν κατακτήσει τίτλους στο κορυφαίο επίπεδο, αλλά μην γελιέστε ακόμα και ο Τζόρνταν σε ένα ομαδικό σπορ χρειάζεται καθοδήγηση. Άσε που δεν έχουμε και κανένα Μάικλ στο ρόστερ. Είναι πραγματικά τραγικό να διαθέτεις δύο εκ των καλύτερων περιφερειακών στην Euroleague. να διαθέτεις τόση αθλητικότητα για πρώτη φορά στην ιστορία σου, να έχεις τον MVP της κανονικής περιόδου στο NBA και να μην μπορείς να εκμεταλλευτείς τίποτα από όλα τα παραπάνω. Γιατί; Μα επειδή επέλεξες να δώσεις το υλικό αυτό σε έναν άνθρωπο που δεν έχει ούτε το ειδικό βάρος, ούτε τις γνώσεις και κυρίως την σύγχρονη μπασκετική ματιά για να το οδηγήσει στη διάκριση.

Τι πρέπει να γίνει το έχουμε πει καιρό. Επιβάλλεται να βγουν μπροστά όλοι όσοι αγαπούν το σπορ και να απαιτήσουν αλλαγή σκυτάλης στην κεφαλή του αθλήματος. Καιρός να πάρουν τις τύχες του μπάσκετ στην Ελλάδα άνθρωποι του σήμερα, παλαίμαχοι του χθες με ειδικό βάρος και γνώσεις. Δεν μπορείς να πηγαίνεις στον πόλεμο με τα καριοφίλια του 1821 όταν οι άλλοι παίζουν με πυρηνικά. Σήμερα η Ελλάδα είχε την αντιμετώπιση μικρομεσαίας ομάδας από την διαιτησία. Δεν λέω ότι το αποτέλεσμα είναι απόρροια διαιτητικών αποφάσεων, αλλά έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους. Με Πρόεδρο εκτός εποχής, με προπονητή εκτός κλίματος και με μπάσκετ του ’80 δεν πας μακριά. Αλήθεια πείτε μου ποια βοήθεια είχαν σήμερα ή έστω σε κάποιο άλλο παιχνίδι του τουρνουά οι παίκτες από τον πάγκο; Ας σταματήσω καλύτερα εδώ.

Λίγα λόγια και για το αγωνιστικό. Ηγέτης αυτής της Εθνικής είναι ο Καλάθης. Παίζει καλά αυτός, έχεις ελπίδες διάκρισης. Δεν παίζει καλά αυτός, αντίο ζωή. Ο Γιάννης πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παίξει με αμερικάνικο τρόπο στην Ευρώπη. Χωρίς ανοικτούς χώρους είναι σαν μην υπάρχει. Σήμερα τον στοχοποίησαν και λίγο οι ρέφερι και τον έστειλαν από νωρίς στο πάγκο. Για να γίνει η Ελλάδα η ομάδα που έχει και τον Γιάννη και όχι η ομάδα του Γιάννη, όπως ανοήτως πιστεύουν αρκετοί, θέλει τεράστια προσωπικότητα στο πάγκο που θα μπορεί να του πει κάτσε κάτω ή βγες και όχι να δέχεται εντολές ο προπονητής από τον παίκτη όσο μεγάλος και εάν είναι ο δεύτερος. Αυτά και με τις υγείες μας για το Προολυμπιακό…