Ποιος ζει στη θάλασσα σε ανανά…

Από πού να αρχίσεις και πού να σταματήσεις; Κι αν θέλεις να αγιάσεις, σε αφήνουν; Βγαίνει ο Ομοσπονδιακός προπονητής και ζητά παραμονή της «μητέρας των μαχών» να του βρούμε τρία γκαρντ. Όταν γράψαμε ότι μας μπέρδεψε, «κόβοντας» τον Κόνιαρη, φώναζαν κάποιοι να τον αφήσουμε να κάνει τη δουλειά του, λες και του κρύβαμε το πινακάκι της τακτικής. Ε, ας την κάνει…

Επειδή η πουτάνα η λογική τρώει απίστευτο ξύλο, ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Κατ’ αρχήν αύριο παίζουμε την ύπαρξή μας και ΜΑΚΑΡΙ να νικήσουμε με 12 πόντους, να περάσει «πριονοκορδέλα» η Αμερική τη Βραζιλία και να πάμε στους «8», αλλά… Ρε πατριώτες, αυτό λέγαμε πριν φύγει η Εθνική για την Κίνα;

Μόνοι τους δεν μιλούσαν για μετάλλιο; Μόνοι τους δεν έλεγαν ότι έχουμε βάλει ψηλά τον πήχη; Η πρόκριση στους «8», με τον MVP του ΝΒΑ στη σύνθεση της Εθνικής, με δύο από τους πέντε κορυφαίους πόιντ γκαρντ της Ευρωλίγκας (Καλάθης / Σλούκας), με ένα από τα πέντε καλύτερα «4άρια» της Ευρώπης (Πρίντεζης), με δύο πολυεργαλεία και στις δύο πλευρές του παρκέ (Παπανικολάου / Παπαπέτρου), με τον Mr ενέργεια (Θανάσης), με έναν από τους πιο έμπειρους ψηλούς της διοργάνωσης (Μπουρούσης) κι ένα παιδί που είναι το μέλλον στη φροντ λάιν (Παπαγιάννης), με έναν εξαιρετικά έμπειρο περιφερειακό και ταυτόχρονα πολύ καλό αμυντικό (Μάντζαρης), με έναν έμπειρο παίκτη «ειδικών αποστολών» (Βασιλόπουλος) κι ένα παιδί με μέλλον (Λαρεντζάκης), είναι επιτυχία; Ενδεχομένως εμείς είμαστε σαν το αρκουδάκι με τις μπαταρίες, που ξεκινά όταν όλα τα άλλα σταματάνε.

Διαφωνεί κανείς ότι είναι μια από τις πιο πλήρεις Εθνικές των τελευταίων 30 ετών; Κι αν λείπει ο σουτέρ, ας έπαιρνε κάποιον άλλο ο Σκουρτόπουλος. Κι αν θέλει τρία γκαρντ, ας μην έκοβε τον Κόνιαρη. Κι αν εντέλει δεν υπάρχουν περιφερειακοί, ας έλεγαν ότι: Παιδιά, στόχος μας είναι η 8άδα κι αν το πετύχουμε… «στον έβδομο ουρανό αδέρφια» και «δεν μεταδίδω άλλο», όχι να μιλάνε για μετάλλια.

Υπάρχει έστω ένας, συμπεριλαμβανομένων και των φίλων του, που θεωρεί τον Σκουρτόπουλο σπουδαίο προπονητή; Όταν η Ευρώπη είναι γεμάτη από Έλληνες κόουτς, δεν μπορεί εμείς να πηγαίνουμε με τον Θανάση της διπλανής πόρτας. Βεβαίως, οι Έλληνες προπονητές πρώτης γραμμής έχουν την κακή συνήθεια να θέλουν να πληρώνονται και θυμόσαστε τι συνέβη με τον Τρινκιέρι που είχε ανάλογη… ανωμαλία, ή τι συμβαίνει με τον Δικαιουλάκο, που ακόμα περιμένει τα χρήματά του. Και πολλοί άλλοι ομοσπονδιακοί.

Αλλά γιατί συζητάμε για τον προπονητή; Δεν είχε πει ο Μπουρούσης ότι «δεν είναι απαραίτητος»; Το επιτελείο του αποτελείται από προπονητές με ελάχιστη εμπειρία, που δεν είναι μπαρουτοκαπνισμένοι. Μια ματιά σε πάγκους άλλων ομάδων φέρνει ζάλη. Κι όταν μου λένε «άλλο η Εθνική κι άλλο ο Βασιλακόπουλος», αλήθεια τώρα, το προπονητικό τιμ ποιος το διάλεξε, εγώ;

Ότι είναι εθνικό δεν είναι κατ’ ανάγκη καλό. Κι η μοναξιά ήθελε ο τροβαδούρος να είναι «εθνική», αλλά δεν είναι καλό πράγμα. Εθνική συνείδηση θέλει να χτίσει η Νίκη Κεραμέως, αλλά δεν μας είπε αν «εθνικό» είναι ο Άρης Βελουχιώτης ή ο Τσολάκογλου. Για να ξέρουμε για ποια εθνική μιλάμε. «Εθνικός σταρ» ήταν κι ο άλλος, αλλά…

Αν μιλάμε για την Εθνική ομάδα, την «επίσημη αγαπημένη» να μιλήσουμε σοβαρά. Να δούμε πώς και ποιοι κάνουν τις επιλογές, να δούμε αν οι απανωτές σφαλιάρες έχουν κοινό παρανομαστή, να δούμε γιατί παραπατάμε. Κι αν εντέλει δεν έχουμε σουτέρ, αν φταίει το πρωτάθλημά μας, να υπάρξει εθνική συνεννόηση.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Ειλικρινά, όποιο κι αν είναι αύριο το αποτέλεσμα δεν θα γίνουμε ούτε καλύτεροι άνθρωποι, ούτε θα βρούμε φάρμακα για ανίατες αρρώστιες. Είναι ένα σπορ, στο οποίο διακρινόμαστε, μπορούμε να πετύχουμε καλύτερα πράγματα, αλλά υπάρχει ένας άνθρωπος που πεισματικά δεν το αφήνει να αναπτυχθεί; Ποιος; Ρωτήσατε ποιος; Ποιος ζει στη θάλασσα σε ανανά!…