Όσοι βιαστούν να θάψουν τον κόουτς Σκουρτόπουλο, ας θυμηθούν πόσες πολλές ήταν οι φορές που οι διεθνείς μας σούταραν με καλές προϋποθέσεις κι όμως, αστόχησαν…
Αν θέλαμε να διαπιστώσουμε την αγωνιστική υπεροχή του Γιάννη έναντι των άλλων άσσων που αγωνίζονται μαζί του στο ΝΒΑ, φαντάζομαι το διαπιστώσαμε. Μας λύθηκαν οι απορίες. Ο Γιάννης είναι καλύτερός τους. Ίσως και πολύ καλύτερός τους. Για να νικήσουμε όμως τους Αμερικανούς χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα πράγματα και από τον ίδιο και από τους συμπαίκτες του. Κυρίως από αυτούς. Όχι τίποτα φοβερές και τρομερές στατιστικές αλλά μια τυπική ευστοχία στα σουτ από την περιφέρεια.
Αυτή όχι μόνο δεν υπήρξε αλλά τα ποσοστά μας ήταν τόσο τραγικά που δεν μπορέσαμε να μείνουμε σε επαφή με το σκορ από το τέλος της πρώτης περιόδου και μετά. Μόλις κατεβάσαμε την διαφορά κάτω από τους δέκα πόντους , οι Αμερικανοί την τραβούσαν πάλι προς τα πάνω και η προσπάθεια της Εθνικής μας έμοιαζε με του Σίσυφου. Κάποτε στην Σαϊτάμα είχαμε γκαρντ τον Σπανούλη, τον Παπαλουκά και τον Διαμαντίδη. Τώρα, ο κόουτς Σκουρτόπουλος δεν αποφάσιζε να παίξει με τρία γκαρντ ακόμα κι όταν φώναζε το παιχνίδι πως απαιτείται κάτι τέτοιο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι με τρία γκαρντ στο παρκέ θα παίρναμε το ματς. Όταν όμως υποφέρουν τα στεφάνια από την αστοχία μας οφείλεις να δοκιμάζεις όλες τις λύσεις για να βγάλεις την ομάδα από τα καταστροφικά ποσοστά στα σουτ από την περιφέρεια. Ο Πόποβιτς, ίσως ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο και τρία γκαρντ άφηνε στο παρκέ και ζώνη έπαιξε για να αντιμετωπίσει τον Γιάννη. Και τα κατάφερε. ΟΙ ΗΠΑ μας νίκησαν όχι με την τρομερή τους επίθεση όπως το συνηθίζουν αλλά από την γρανιτένια άμυνα. Και οι πολυεκατομμυριούχοι άσσοι του ΝΒΑ έπαιξαν άμυνα βάζοντας τα κορμιά τους και διεκδικώντας κάθε μπάλα.
Κι εμείς παίξαμε άμυνα πολύ καλή. Τέτοια πρέπει να επαναλάβουμε και στο ματς με την Τσεχία για να τους νικήσουμε με διαφορά πάνω από δώδεκα πόντους. Και να παίξουμε τέτοια άμυνα δεν θα τα καταφέρουμε αν δεν βελτιωθούμε στο περιφερειακό σουτ. Όσοι βιαστούν να θάψουν τον κόουτς Σκουρτόπουλο αντί για μια τεκμηριωμένη κριτική ας θυμηθούν πόσες πολλές ήταν οι φορές που οι διεθνείς μας σούταραν με καλές προϋποθέσεις κι όμως, αστόχησαν.
Αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να το λύσει ο κόουτς. Θα μπορούσε να δοκιμάσει πιο χαμηλά σχήματα όταν οι Αμερικανοί έπαιζαν ζώνη και να παίξει κι αυτός με τρία γκαρντ. Να εμπιστευτεί περισσότερο τον Λαρεντζάκη και τον Μάντζαρη. Δεν το έκανε αλλά αν του φορτώσουμε ολοκληρωτικά την ευθύνη για την ήττα θα είναι στρουθοκαμηλισμός . Η Εθνική το πάλεψε αλλά η αδυναμία της στο περιφερειακό σουτ την πρόδωσε. Στο ματς με την Τσεχία μπορεί να μπουν τα ρημάδια και να προκριθούμε.
Διαμαντίδης, Παπαλουκάς και Σπανούλης δεν υπάρχουν πια. Το έναν από τους τρεις να είχαμε, θα κάναμε διαφορετική συζήτηση…