Το καταλάβαμε παιδιά, για όλα φταίει ο Παπανικολάου

Συμπάθειες και αντιπάθειες έχουμε πολλοί. Είναι λογικό να γουστάρουμε έναν αθλητή, όπως είναι και φυσιολογικό για τον «χ», «ψ» λόγο, να μην θέλουμε κάποιον άλλον. Η κριτική είναι μέσα στο… παιχνίδι για τις ομάδες, το ζητούμενο είναι όμως να είναι καλοπροαίρετη και χωρίς δόλο.

Στην περίπτωση της Εθνικής, ειλικρινά μην ψάχνετε το εξιλαστήριο θύμα. Το έχουν βρει ήδη. Το όνομα αυτού; Κώστας Παπανικολάου. Ναι φίλες και φίλοι, ο Έλληνας φόργουορντ του Ολυμπιακού είναι η ρίζα του κακού για τα πάντα για την Γαλανόλευκη. Μα γιατί δεν το είδατε; Από το απόγευμα του Σαββάτου γράφτηκαν κείμενα για τον «Παπ» και την αστοχία του, στοχοποιήθηκε από κόσμο σε social media (όχι απλό κόσμο), έγινε ξαφνικά ο αποδιοπομπαίος τράγος για την Ελλάδα και το Μουντομπάσκετ της Κίνας.

Εννοείται δεν διανύει την καλύτερη περίοδο της φόρμας του, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι αξίζει αυτής της ισοπέδωσης. Ειδικά σε ένα συγκρότημα που δείχνει ότι νοσεί από τα… σπάργανά του. Συγνώμη τώρα, αλλά ο Παπανικολάου φταίει που παίζει είτε ως σούτινγκ γκαρντ, ή σε σχήματα που δεν του ταιριάζουν; Η αυτός φταίει που από παίκτης που κρίνει ματς και είναι βασική μονάδα του Ολυμπιακού, έχει γίνει ρολίστας στην Γαλανόλευκη; Εδώ θα μου πείτε ολόκληρος Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο MVP της κανονικής διάρκειας του ΝΒΑ, έχει γίνει μέρος του συνόλου και όχι ο βασικός πρωταγωνιστής της. Αντί να προσαρμοστούμε εμείς επάνω του, να προσαρμοστεί αυτός σε μας.

Φοβερά πράγματα. Σε ένα τουρνουά που η Ελλάδα έχει δείξει τεράστιες παθογένειες είναι τουλάχιστον εξωφρενικό να ρίχνεται το ανάθεμα σε έναν και μόνο παίκτη, λες και είναι η τεράστια αιτία για την κακή εικόνα. Λες και ο παίκτης του Ολυμπιακού έχει μοναδική ευθύνη που η Ελλάδα ηττήθηκε από την Βραζιλία, παίζει μονότονο μπάσκετ, έχασε από την πιο… ακίνδυνη Αμερική με κατεβασμένα χέρια. Δεν είπα τυχαία το που αγωνίζεται ο Παπ, βγάζει μάτι ο λόγος της επίθεσης.

Σίγουρα δεν είναι καλά, αυτό δεν σημαίνει πως φέρει αποκλειστική ευθύνη όπως κάποιοι γράφουν… απορώντας για την εμμονή στην χρησιμοποίησή του. Γιατί εκεί φτάνει η κριτική τους. Ως εκεί μπορεί να πάει. Αλλά είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τα πάντα; Ειδικά τώρα που έχει ακόμα ένα ματς η Ελλάδα, το πιο κρίσιμο απ΄ όλα.

Γιατί να μην γίνει σωστή κριτική λοιπόν; Γιατί να μην τονίσουμε ότι τα σχήματα με τους φόργουορντ απλά δεν αποδίδουν;

Το Σάββατο είδαμε ίσως την πιο ακίνδυνη ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών σε Μουντομπάσκετ. Η ζώνη έκανε δουλειά, κατέβασε τους μέσους όρους της σε τεράστιο βαθμό. Μπροστά όμως; Στο κακό βράδυ του Καλάθη, στο… φοβισμένο ματς του Σλούκα, οι υπόλοιποι περιφερειακοί έμεναν παρατηρητές. Παράλληλα ένας Γιάννης δεν φέρνει την άνοιξη και οι συμπαίκτες του δεν κατάφεραν τις πάσες του να τις μετουσιώσουν σε ασίστ! Καμία τελική πάσα ο σταρ των Μπακς! Πόσα ελεύθερα σουτ πήρε η Ελλάδα; Πόσα πέτυχε;

Από πάνω σας παραθέτω μία φωτογραφία που ανέβασε ο φίλος και συνάδελφος, Γιάννης Ψαράκης. Είναι η εικόνα που έχουμε δει σε όλο το τουρνουά μέχρι στιγμής. Διεμβολισμένοι άπαντες και ο Γιάννης να παλεύει για το ντράιβ και το μετέπειτα… σπλιτ στους περιφερειακούς. Ένα άνοστο πράγμα. Ελάχιστα πλέις, ελάχιστη κίνηση, παίκτες που δεν ξέρουν τι να κάνουν την μπάλα και την δίνουν απευθείας στον δίπλα τους λες και την διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα. Κακό μπάσκετ…

Και πάλι όμως η Ελλάδα είναι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης στους «8». Μπορεί όμως να ξεπεράσει το εμπόδιο της Τσεχίας του εκπληκτικού Σατοράνσκι και του… απόλυτου μπασκετικού ξύλου; Μάτωσαν οι Βραζιλιάνοι, με τον Βαρεχάο από το πάρτι με την Ελλάδα να είναι σε ρηχά νερά. Και όχι μόνο να θέλει νίκη η Ελλάδα, αλλά να πρέπει να περάσει και τους 11 πόντους! Ναι ταιριάζουν ως ένα σημείο τα κορμιά των Τσέχων, μπορεί να λείψει και ο Σιλμπς, αλλά και πάλι δεν εμπνέει σιγουριά η Εθνική. Μακάρι να κάνουμε όλοι λάθος…

Τέλος στα μάτια μου είναι απαράδεκτος ο τρόπος που αντιμετώπισε πνευματικά η Εθνική και οι παίκτες της το ματς με τις ΗΠΑ. Όταν όλα τα φώτα είναι επάνω σου, αντί να δαγκώνεις και να θέλεις να αποδείξεις πράγματα, να σε κατατρώει το άγχος και να παρουσιάζεις τέτοια εικόνα. Συγνώμη αλλά όλοι φέρουν ευθύνες σε αυτό το κομμάτι και περισσότερο το τεχνικό τιμ που δεν τους προετοίμασε ως έπρεπε.

ΥΓ1 Ευτυχώς που είναι σούπερ ο Πρίντεζης. Να δούμε τι θα γραφόταν και για αυτόν σε ένα τουρνουά που η Εθνική έχει πάρει κάτω από την βάση και βλέπει την τύχη όχι απλά να μην της γυρνάει την πλάτη, αλλά να σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο και να την ευνοεί ακόμα και έτσι να προκριθεί στους «8». Ενοχλεί ο Ολυμπιακός «μερικούς». Αυτά έχει η ζωή όμως.. Άνωθεν εντολές…

YΓ2. Λευκή πετσέτα από τις αρχές της τέταρτης περιόδου. Γυρίζει το ματς, ροκανίζεται η διαφορά με τον Μάντζαρη και τον Θανάση. Άγχωσε τους! Ρίξει και πάλι τον Γιάννη, πίεσε την κατάσταση. Μπάσκετ είναι. Πρώτη φορά θα δούμε ανατροπή; Προέχει εννοείται το ματς με την Τσεχία που κρίνει τα πάντα, όμως μιλάμε για 5 αγωνιστικά λεπτά με τις ΗΠΑ να νομίζουν ότι έχει καθαρίσει το παιχνίδι. Τι να πω.. Μάλλον εγώ το βλέπω στραβά…

ΥΓ3 Για τα φιλικά της Ιταλίας δεν έχουμε εικόνα. Από το «10» διαβάσατε την ανάλυση του Ιακόπο Ντε Σάντις, δημοσιογράφου του pianetabasket, για το ματς με την Αρμάνι Μιλάνο. Ο Μπλατ είχε σφικτό ροτέισον, απουσίες τις τελευταίες στιγμής και ήταν αναμενόμενο με τον τρόπο που θέλει να αγωνιστεί να «σκάνε» αυτή την περίοδο οι παίκτες του. Δύο πράγματα θέλω να επισημάνω. Αρχικά οι ασίστ. Εφτά με την Αρμάνι και εννιά με την Βενέτσια. Πρέπει σίγουρα να ανησυχεί αυτό. Και δεύτερον τα τρίποντα. Με την Βενέτσια είχε 1/10 προσπάθειες. Νωρίς είναι ακόμα, θεωρώ ότι σιγά σιγά θα ξελύνονται όλοι και θα ανέβει αυτός ο αριθμός.

ΥΓ4 Ακούω εγκωμιαστικά σχόλια για τον Μπόλντγουιν αναφορικά με την προσαρμοστικότητά του σε αυτά που ζητάει ο Μπλατ, αλλά και για την εκτελεστική δεινότητα του Πάντερ. Επίσης μου τόνισαν ότι ο Πολ είναι «βράχος» σωματικά. Να δούμε…