Ο γίγας Βαλμπουενά, η «ντροπή», τα «άκυρα», το… VARάτε, το bullying της ΚΕΔ και δυο φάσεις – μήνυμα

Για να πάρεις πρωτάθλημα δεν χρειάζεται να είσαι καλός σε όλα τα παιχνίδια. Χρειάζεται να είσαι αποτελεσματικός. Κυνικός. Οταν ένα ματς δεν πάει καλά, πρέπει να ξέρεις να πετυχαίνεις τον στόχο σου. Όταν υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να μην… νικήσεις, θα πρέπει να βρίσκεις τρόπο να το καταφέρνεις. Οι τρεις πόντοι είναι πάντα το ζητούμενο. Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος ακόμη και όταν δεν είναι καλός να μπορεί να παίρνει τρίποντα, να μαζεύει πόντους και να πηγαίνει παρακάτω. Και αυτό έκανε το βράδυ της Κυριακής.

Η αναμέτρηση με τη Λάρισα ήταν εξ αρχής επικίνδυνη. Δύσκολη. Μια έξοδος από εκείνες που «μυρίζουν» αίμα. Και το κλίμα έγινε περίεργο μετά τις ανακοινώσεις της ΑΕΛ, για τον διπλό δανεισμό των Ουάρντα και Κάτσε από τον ΠΑΟΚ. Δύο δανεισμοί που προκάλεσαν έκπληξη και συνειρμούς. Συνειρμούς που μικρή σημασία έχουν, αλλά που πάντα κινητοποιούν τις αισθήσεις.

Ούτε ο Αλέξης Κούγιας, όμως, ούτε οι Ουάρντα και Κάτσε αγωνίστηκαν χθες. Αλλά και να αγωνίζονταν, δεν θα κατάφερναν τίποτε. Διότι αγωνίστηκε αυτή η σπουδαία περίπτωση που ονομάζεται Ματιά Βαλμπουενά. Ενας παίκτης παράδειγμα προς μίμηση για κάθε νεούδι που θεωρεί εαυτόν «παιχταρά», έχει τουπέ, ύφος και άκρατη υπεροψία, ενώ δεν έχει περάσει καν την πόρτα του… χωριού του. Αυτός ο απίθανος ποδοσφαιράνθρωπος που το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει την τύχη να φιλοξενεί, είναι ίσως ο βασικός λόγος που ο Ολυμπιακός πέρασε με τη νίκη από τη Λάρισα.

Δεν είναι ότι ευστόχησε στο πέναλτι που έδωσε εν τέλει τη νίκη στον Ολυμπιακό. Είναι η συνολική του εικόνα. Είναι το γεγονός ότι μέχρι το 90′ έτρεχε ασταμάτητα, πότε για να δημιουργήσει, πότε για να καλύψει. Εδινε οδηγίες, πάσαρε, έκοβε, κάλυπτε χώρους, ηρεμούσε το παιχνίδι της ομάδας του, και όταν στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε, έπαιξε «ξύλο» με τους αντιπάλους, απάντησε με το ύψος της προσωπικότητάς του στις προκλήσεις των παικτών της ΑΕΛ και γενικώς έδωσε το παράδειγμα στους συμπαίκτες του. Ένα μήνυμα σαφές: «Αφού σκοτώνεται ο Βαλμπουενά, πρέπει να το κάνω κι εγώ».

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ BULLYING ΤΗΣ ΚΕΔ

Η νίκη ανήκει στον Βαλμπουενά. Κυρίως, διότι ο Γάλλος έδωσε το στίγμα του τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός για να πάρει το φετινό πρωτάθλημα. Πώς πρέπει να αντιδράσουν οι αντίπαλοί του, αλλά και οι διάφοροι διαιτητές-καρμανιόλες που θα βρεθούν μπροστά του. Μια τέτοια περίπτωση, άλλωστε, μπορεί να θεωρηθεί και ο Ευαγγέλου. Ο διαιτητής που… δεν είδε ένα ξεκάθαρο πέναλτι του Μπέρτου στην ανατροπή του Ελ Αραμπί και περίμενε να περάσει ένα λεπτό, να το δει το VAR ώστε να το υποδείξει, είναι ο ίδιος που έδωσε το παρακάτω φάουλ υπέρ της Λάρισας, στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Επαναλαμβάνω: Υπέρ της Λάρισας, που μπήκε πάλι στην περιοχή του Ολυμπιακού.

Ο διαιτητής που δίνει αυτό το φάουλ, λοιπόν, πώς μπορεί να κριθεί; Ποια είναι η θέση και η άποψη του Περέιρα και των λοιπών φωστήρων της ΚΕΔ για τέτοιου τύπου υποδείξεις; Είναι ανθρώπινα λάθη; Δεν θα σταθώ σε τίποτε άλλο. Αυτή η φάση είναι ξεκάθαρη και δίνει το στίγμα της διαιτησίας του Ευαγγέλου και του κάθε Ευαγγέλου. Μπορεί να είναι μια συνέχεια της περίφημης ανακοίνωσης της ΚΕΔ μετά την πρώτη αγωνιστική, που ενώ έκανε πρωτοφανές bullying στους διαιτητές.

Η ΔΙΠΛΗ ΜΠΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΙΤΡΙΝΗ…

Είναι ο ίδιος διαιτητής που στο εγκληματικό διπλό χτύπημα με μπουνιές από τον Φατιόν, στον σβέρκο του Βαλμπουενά, έκρινε ότι έπρεπε να δώσει… κίτρινη κάρτα και όχι να αποβάλλει ακαριαία τον μέσο της Λάρισας. Και καλά, ο Ευαγγέλου είχε… τσίμπλες στα μάτια. Οι διαιτητές VAR τι έκαναν; Δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τον συνάδελφό τους, ότι επρόκειτο για φάση ξεκάθαρη, που έπρεπε να επιφέρει την αποβολή το παίκτη της Λάρισας. Τι ζητάμε τώρα όμως, ε;

ΤΑ «ΑΚΥΡΑ» ΓΚΟΛ

Επίσης, σχετικά με το VAR και τον Ευαγγέλου, έχει σημασία να μας πουν πόσο σίγουροι είναι ότι ο Ελ Αραμπί είναι οφσάιντ στη φάση του δεύτερου γκολ που πετυχαίνει. Κι αν είναι σίγουροι, γιατί δεν έδειξαν ένα πειστικό πλάνο για να το αποδείξουν-επιβεβαιώσουν; Και ας πούμε ότι η αμφιβολία είναι πάντα υπέρ του αντιπάλου του Ολυμπιακού στην εποχή της «Εξυγίανσης». Στο γκολ του Μεριά τι έγινε; Φάουλ και εκεί; Γιατί βιάστηκε τόσο πολύ ο Ευαγγέλου να υποδείξει φάουλ πέντε μέτρα μακριά από το σημείο που ο Μεριά σκόραρε; Είδε φάουλ… καραμπινάτο του Γκιγιέρμε σε αντίπαλό του, που δεν είχε καμία σχέση με τη φάση και την μπάλα; Κι αν το είδε, πώς ήταν τόσο σίγουρος; Ενώ δεν ήταν στο πέναλτι; Ή μήπως… αγχώθηκε από το σασπένς της αναμέτρησης. Αλήθεια, η φάση από την οποία προήλθε το γκολ της νίκης του ΠΑΟΚ στην Τούμπα τι ήταν; Ο Ακπομ έκανε φάουλ στον Ευαγγέλου ή δεν έκανε. Κι αν δεν έκανε, γιατί είναι φάουλ του Γκιγιέρμε και δεν είναι του Αγγλου; Οι απαντήσεις είναι περιττές.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Ολυμπιακός ξέρει πολύ καλά τι έχει να αντιμετωπίσει (και) φέτος. Ξέρει πολύ καλά ότι είναι ανεπιθύμητος στους έχοντες τα γένια και τα χτένια. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν τον νοιάζει η άποψή τους. Και απαντάει με νίκες, με προσωπικότητα και με πραγματικό ποδόσφαιρο σε… πρακτικές άλλου τύπου.

ΥΓ. Η δήλωση του Ματιέ Βαλμπουενά πως ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου της Λάρισας είναι ντροπή για το ποδόσφαιρο είναι η αποτύπωση αυτού που συμβαίνει κατ’ επανάληψη. Είναι το ίδιο γήπεδο που πέρυσι ο Βιεϊρίνια υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού. Είναι το ίδιο γήπεδο που προσβάλει ακόμη και τα χωράφια με την εικόνα του. Τι φταίει το χορταράκι του θεού να συγκρίνεται με αυτό το χάλι; Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός νίκησε σε αυτόν τον αγωνιστικό χώρο-παγίδα, είναι σπουδαίο. Και είναι σπουδαίο, διότι ευτυχώς δεν χρειάστηκε να χάσει κάποιον ποδοσφαιριστή του με τραυματισμό.

ΥΓ2. Τραυματισμό, ωστόσο, που αποκόμισαν Ποντένσε και Τσιμίκας, από κλοτσιές των αντιπάλων τους. Μάλιστα, αυτό το φάουλ που δεν έδωσε ο Ευαγγέλου στον Πορτογάλο -ενώ έγινε… σάντουιτς από δύο αντιπάλους του και δέχθηκε δύο κλοτσιές, η μία στον αστράγαλο- αήκει στην παραπάνω κατηγορία, που έχει να κάνει με την ΚΕΔ και το bullying που προκύπτει από μία και μόνο ανακοίνωση.

ΥΓ3. Ο Ολυμπιακός βελτίωσε εντυπωσιακά το ρόστερ του. Και το βελτίωσε με τον δικό του τρόπο. Με παίκτες που αποκτήθηκαν με τη λογική που κάνει μεταγραφές ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Παίκτες που ήρθαν για να παίξουν εδώ και τώρα. Παίκτες με ποιότητα, παραστάσεις, ταλέντο, διψασμένοι για ποδόσφαιρο, ασχέτως ηλικίας. Αλλά και παίκτης-επενδύσεις. Που αγοράστηκαν με πολλά λεφτά, γιατί ο σύλλογος τους πιστεύει. Ο Μπενζιά, ο Λοβέρα, ο Μπρούνο Γκασπάρ, αλλά και ο 18χρονος Κρίστιαν Μπέλιτς, είναι τρεις περιπτώσεις που περικλείουν ολόκληρη τη μεταγραφική πολιτική του Ολυμπιακού. Τέσσερις περιπτώσεις απολύτως ενδεικτικές του τρόπου που δουλεύει και επενδύσει ο σύλλογος. Επενδύσεις για το μέλλον, αλλά και για το παρόν του συλλόγου.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ4. Ο τρόπος που δουλεύει (και δούλεψε και αυτό το καλοκαίρι) ο μεταγραφικός μηχανισμός του Ολυμπιακού, υπήρξε υποδειγματικός. Αστοχίες πάντα θα υπάρχουν. Αλλά η επιτυχία των κινήσεων και κυρίως το πόσοι από τους πρώτους στόχους αποκτήθηκαν, είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Λεπτομέρειες προσεχώς… Όπως και για ό,τι έγινε στην υπόθεση Ολυμπιακού – Ποντένσε – Σπόρτινγκ…