Κι o Φερέιρα στοίχημα είναι, αλλά δεν το ξέρει

Εκείνο που με έκαιγε περισσότερο και από την πρόκριση πριν το παιχνίδι με την Σλόβαν, ήταν η εικόνα της ομάδας, η αντίδραση που θα έβγαζε και κυρίως, η τακτική αντιμετώπιση της αναμέτρησης.

Τα περί πρόκρισης, εσόδων κλπ δεν τα απαξίωνα απλώς τα έβαζα σε δεύτερη μοίρα, ούτως ή άλλως θα επρόκειτο για δαίμονες στους οποίους εμείς ανοίξαμε την πόρτα, άρα θα ήταν δική μας υποχρέωση να τους ξορκίσουμε. Δεν μας επέβαλε κάποιος να αλλάξουμε τον αρχιτέκτονα της ομάδας, ούτε να ξοδέψουμε κοντά στα 10 εκατ. ευρώ για αποκτήσεις ποδοσφαιριστών που ακόμα δεν έχουν δικαιώσει ούτε στο ελάχιστο τα ποσά που δαπανήθηκαν.

Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος ο ΠΑΟΚ ήταν απογοητευτικός, γύριζε απλώς τη μπάλα έξω από την περιοχή των αντιπάλων, ανεβάζοντας τα ποσοστά της στατιστικής στον τομέα κατοχής, τίποτα περισσότερο. Κατοχή είχαμε και το 40 από τους Ναζί, δεν σήμαινε κάτι αυτό…

Καμία φρέσκια ιδέα για διάσπαση του προβλέψιμου από τον πρώτο αγώνα τρόπου παιχνιδιού των Σλοβάκων, κανένας νεοτερισμός. Σέντρα στη σέντρα, ξανά σέντρα και μερικές σέντρες ενδιάμεσα, για να σπάει η μονοτονία.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα ο sentragoal fm, θα μας ταίριαζε γάντι πάντως αν αναλάμβανε το pay per listen της ραδιοφωνικής μετάδοσης…

Καρμπόν με το περσινό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ κόντρα στο χαρτί, όπου μετά το γκολ και την αποβολή του Ζαμπά, μπλοκάραμε κάθε δίοδο από τον άξονα, οδηγώντας την ανάπτυξη των γηπεδούχων στις πτέρυγες.

Αν έβλεπες τον Μπίσεσβαρ για πρώτη φορά προχθές, θα έλεγες «ωραίος παίκτης, μπαλαδόρος, αλλά κούραση βρε αδερφέ, πολύ το ταλαιπωρεί το τόπι…».

Ο Ολλανδός το ταλαιπωρούσε επειδή δεν είχε που να το μοιράσει και προσπαθούσε να αυτοσχεδιάσει, πέρσι δεν ήταν παρά ένα γρανάζι μηχανής που δούλευε ρολόι, φέτος ανέλαβε ρόλο μηχανής για να τρέξει ο ίδιος την ομάδα.

Σαν τους μασίστες μια άλλης εποχής που κινούσαν αυτοκίνητα τραβώντας τα με σκοινί.Το κατάφερναν, αλλά με σχεδόν μηδενικές ταχύτητες και ένα μήνα στο κρεβάτι για να συνέλθουν απ΄τις οσφυαλγίες…

Είναι αυτό που έχω επαναλάβει πάμπολλες φορές, πως το σημαντικό είναι η ομάδα, σ΄ένα δουλεμένο σύνολο οι καλοί θα φαίνονται Μαραντόνες. Στο απροετοίμαστο, οι καλοί θα μοιάζουν μέτριοι και οι υπόλοιποι άχρηστοι. Κι έτσι εύκολα κι απλά, φτάσαμε στην απαξίωση του ρόστερ που μέχρι πρόσφατα αποθεώναμε.

Η αγωνιστική ανετοιμότητα και η τακτική ανεπάρκεια αφορούν δίχως άλλο τον προπονητή, μόνο που αυτός είναι ο πιο καινούργιος απ΄ όλους. Καλά καλά δεν έχει κλείσει δίμηνο στην ομάδα και προσπαθεί να της μάθει να παίζει με τον τρόπο που νομίζει. Για ομάδα μιλάμε, όχι μουσική που αλλάζεις το στικάκι και από σκυλάδικα το γυρνάς σε ambient.

Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά με προβλημάτισε με τον Πορτογάλο, είναι οι δηλώσεις του.

Θα ρωτήσει κάποιος «και τι είναι ο κάθε Φερέιρα, ρήτορας ή πολιτικός για να κρίνεται από τις δηλώσεις του;»

Τίποτα από τα παραπάνω, προπονητής παραμένει, ο λόγος του καθενός όμως μαρτυρά τρόπο σκέψης, διαύγεια πνεύματος με την οποία προσεγγίζει κάθε στιγμή.

Οι ξεκάθαρες ή μπερδεμένες σκέψεις, η ηρεμία ή η σύγχυση, η κατάματη αντιμετώπιση της αλήθειας ή η κάλυψη πίσω από δικαιολογίες μόνο ασήμαντη δεν είναι, αν αναλογιστείς πως ο ίδιος άνθρωπος ελάχιστο χρόνο πριν απευθυνόταν στους αθλητές για το πως θα βελτιωθούν, σκεφτόταν τρόπους για να γυρίσει το παιγνίδι.

Με την ίδια θολούρα ή καθαρότητα μυαλού θα έβρισκε λύση και στα προηγούμενα, που ήταν και πιο ουσιώδη μάλιστα, από τις δηλώσεις που ενδιαφέρουν τους δημοσιογκράφιτι για να δικαιολογήσουν το μεροκάματο.

Στη συνέντευξη Τύπου λοιπόν ο Φερέιρα δήλωσε ευθαρσώς πως αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Έντιμη στάση, δίχως άλλο.
Λίγα λεπτά νωρίτερα όμως μιλώντας στο PAOK tv, ξεκίνησε αναφερόμενος στο γκολ που φάγαμε από 40 μέτρα στο πρώτο σουτ του αντιπάλου, χρεώνοντας την τύχη, τον τερματοφύλακα, ίσως και τον ανάδρομο Ερμή.

Επαναλαμβάνοντας στη συνέχεια πως «και πάλι με δόση τύχης φάγαμε το δεύτερο γκολ», καθιστά την ερμηνεία μου κάθε άλλο παρά αυθαίρετη.

Έστω και σε μικρότερη απόσταση από 40 μέτρα, το σουτ ήταν μεν το πρώτο αλλά ο παίκτης ήταν εντελώς αμαρκάριστος. Στο ίδιο χρονικό σημείο ο ΠΑΟΚ δεν είχε ούτε αυτό το σουτ, με εξαίρεση μια κεφαλιά μόνο που ο Άκπομ ήταν μαρκαρισμένος.

Τα παραπάνω, δε μπορεί να είναι θέμα τύχης, ούτε ατομικής ολιγωρίας, ούτε αστρολογικός γρίφος.

Στο δεύτερο μέρος μάλιστα η ίδια φάση αμαρκάριστου παίκτη της Σλόβαν που σούταρε από πιο κοντινή απόσταση και φάτσα την εστία, επαναλήφθηκε.
Το ίδιο και με μια κεφαλιά, από την καρδιά της περιοχής.

Οι φιλοξενούμενοι είχαν δοκάρι, πέτυχαν γκολ με τον παίκτη τους να βρίσκεται αμαρκάριστος στην περιοχή μετά από κόρνερ (!!!) δεν είναι μια φάση λοιπόν.

Άρα δε μπορούμε να μιλάμε για τύχη και άλλα τινά, ακόμα κι αν δεχτούμε πως υφίσταται αποτελεί θήραμα και την κυνηγάς για να την πάρεις με το μέρος σου. Θηλυκού γένους είναι άλλωστε, έτσι συμβαίνει και με τις γυναίκες. Άπαξ και δεν τις κυνηγήσεις, μπακούρι θα μείνεις.

Στο ίδιο επίπεδο τραγικότητας και ο ισχυρισμός πως «η πρόκριση χάθηκε στο πρώτο παιχνίδι».

Δεν είναι δυνατόν να εκληφθεί ως σοβαρή μια τέτοια εκδοχή, όταν καλείσαι να ανατρέψεις ένα σύνηθες σκορ στην έδρα σου, κόντρα σε υποδεέστερο αντίπαλο.

Και τελικά να κοπιάζει λιγότερο για να κάνει ευκαιρίες όχι αυτός που επιβαλλόταν να σκοράρει, αλλά εκείνος που έπρεπε απλά να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα.

Όχι στην κόντρα μάλιστα που δε θα ήταν παράξενο, αλλά σε στατικές και οργανωμένες επιθέσεις.

Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ο Φερέιρα έχει ελαφρυντικά, με πρώτο και καλύτερο την ηλικία του, δεν είναι ο περπατημένος προπονητής που έχει ζήσει χαρές και στραπάτσα για να γνωρίζει πως να τα διαχειριστεί.

Η πορεία του έχει ως μοναδικό σταθμό την πρώην ομάδα του, είναι διαφορετικό να ξεκινάς ως πουθενάς χωρίς να υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις από σένα, από το να καλείσαι για πρώτη φορά να σηκώσεις ένα τεράστιο βάρος.

Είναι και το συμβόλαιο που τον βαραίνει, όταν ο εργοδότης σου έχει πληρώσει 2.5 εκατ. ευρώ ρήτρα αποδέσμευσης υπογράφοντας σου κλειστό τριετές με 2εκ ετησίως, αισθάνεσαι σαν αυτός από τον οποίον κρέμονται τα πάντα.

Δεν το κουβαλούσε όταν ξεκινούσε στην Μπράγκα, όπως κι ο Λουτσέσκου που είχε έρθει με συμβόλαιο ελαφρώς αυξημένο απ’ ότι στην Ξάνθη και μάλιστα ως λύση ανάγκης χωρίς να υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες από εκείνον.

Οπότε και να αποτύγχανε, θα ήταν απλώς ένα στοίχημα της στιγμής, κάποιος που ήλθε, είδε και απήλθε.

Στην πραγματικότητα και ο Φερέιρα στοίχημα είναι, μόνο που δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος καθώς η όλη διαδικασία τον κάνει να νιώθει σαν χρυσοφόρα επένδυση που κουβαλά στην πλάτη του τα 8εκ που κόστισε η μετακίνηση του.

Κάτι ανάλογο είχε γίνει με τον Στέφενς, με τη διαφορά πως στην ηλικία που είχε έρθει ήταν περπατημένος αφενός, έβλεπε το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο του ως εφάπαξ, αφετέρου. Δεν είχε βλέψεις για παραπάνω, η ομάδα έχανε και πέρα έβρεχε, το μυαλό του ήταν στη συναγρίδα που θα φάει μετά, μια και ο γιατρός του είχε πει πως το κλίμα στην Ελλάδα και η Μεσογειακή διατροφή, ενδείκνυται για την ηλικία του.

Ο Φερέιρα βρίσκεται στο άλλο άκρο, όσο ταραχώδης και κοστοβόρος ήταν η διαδικασία μεταγραφής του στον ΠΑΟΚ, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να κάψει την καριέρα του, πριν καλά καλά ξεκινήσει!

Είναι καθαρά θέμα διοίκησης, να του δώσει να καταλάβει πως οφείλει να εργασθεί χωρίς να κουβαλά κανένα βάρος, με πρώτο και καλύτερο τον πακτωλό που δαπανήθηκε για πάρτη του.

Η πίεση από την αντικατάσταση του άκρως πετυχημένου Λουτσέσκου και των εκατομμυρίων που κόστισε, μπορεί ν΄απαλειφθεί μόνο από τους προϊσταμένους του.

Αν αφεθεί στην τύχη του με την ελπίδα πως η κατάσταση θα στρώσει από μόνη της με την πάροδο του χρόνου, πετάμε οινόπνευμα σ΄ ένα χαρτί, που οι συνθήκες έλευσης του, το κατέστησαν εξ΄ αρχής εύφλεκτο!

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο χρόνος από μόνος του δεν γιατρεύει το παραμικρό, ίσα ίσα που αποτυχίες σαν αυτή της Πέμπτης επιβαρύνουν περισσότερο τις πλάτες…