Με 70.000 εμπροσθοφυλακή και μιλιούνια στα χαρακώματα

Το εγχείρημα του PAOK TV θα προχωρήσει, δεν έχει πως, γιατί, ίσως και θα δούμε.

Πως το είχε πει ο Κολοκοτρώνης στην ομιλία του στην Πνύκα, πως «ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της πατρίδας μας και δεν την παίρνει πίσω;».

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση μας, το πήραμε απόφαση πως θα πετύχει και θα το κάνουμε να πετύχει.

Ο λαός του ΠΑΟΚ μπορεί να χάσει μόνο από τον εαυτό του, όποτε διχάζεται, όταν γίνεται γροθιά δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταφέρει αυτό που έβαλε ως στόχο.

Το μπόρεσε το 2007 με την ομάδα να βρίσκεται με 1.5 πόδι στο γκρεμό, την πήρε στα χέρια του και την δεύτερη χρονιά την οδήγησε στη δεύτερη θέση της κανονικής περιόδου.

Την επόμενη έχασε το πρωτάθλημα ελέω Σπάθα, μετά ήρθε ο αποκλεισμός της Φενέρ, της Δυναμό Ζάγκρεμπ και η πρόκριση στους 32 του Γιουρόπα, χάνοντας το επόμενο βήμα για τους 16 στη λεπτομέρεια, από την ΤΣΣΚΑ.

Την επόμενη ήταν η σειρά της Τότεναμ, ποια άλλη ομάδα με τόσα προβλήματα από το παρελθόν και χωρίς χρηματοδότη κατάφερε τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, από εκεί που ήταν διασωληνομένη;

Δείτε τον Παναθηναϊκό που η αύρα από τα χρόνια που πρωταγωνιστούσε δεν έχει φύγει κι όμως, κατάντησε ένα πράγμα αφημένο στη μοίρα του, σκιά του εαυτού του. Λες και ο σύλλογος είναι βαλσαμωμένος.

Αντίθετα με τον ΠΑΟΚ των δυο γενεών που ανδρώθηκαν στην Τούμπα χωρίς να έχουν δει κάτι εφάμιλλο της ιστορίας του, άρα δεν υπήρχαν ζωντανές εικόνες που να προσφέρουν κίνητρο για να τις ξαναζήσεις. Μόνο διηγήσεις των παλιότερων και κάποιες κιτρινισμένες φωτό, από εποχές που στη μόδα ήταν η φαβορίτα και το παντελόνι-καμπάνα.

Και χωρίς αυτό το χειροπιαστό που θα μας έδινε δύναμη όμως, το ξεκινήσαμε μόνο για να ξεδιψάσουμε την τρέλα μας.

Θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί το χαρτί την εποχή Ντέμη που έκανε εξαιρετικές πορείες, με τη διαφορά που εκείνοι ξεκίνησαν από το μηδέν, μπαίνοντας στο 44. Εμείς κουβαλούσαμε στην πλάτη και τις παλιές αμαρτίες, το 2007 ο Ζαγοράκης πλήρωνε σχεδόν τρεις ομάδες, καθώς διακανονίστηκαν χρωστούμενα ακόμα και σε παίκτες της προηγούμενης χιλιετίας.

Το χαρτί του Ντέμη όχι μόνο έσβησε τα χρέη, αλλά δεν πλήρωνε ούτε ΦΠΑ, ας μην το ξεχνάμε…

Και δεν ήταν μόνο το 2007, θυμηθείτε τι συνέβη στις 2 Μαρτίου του 2016 στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός τότε με τον Μακ, που ο κόσμος ξέσπασε δίνοντας το σύνθημα και τον Ιβάν να δηλώνει «φτάνει μέχρι εδώ ήταν, αυτό το νταβατζηλίκι θα τελειώσει».

Δεν τελείωσε στις 3 Μαρτίου ούτε στις 4, πήρε χρόνο όπως ακριβώς θα πάρει και το εγχείρημα του PAOK tv, που σε σχέση με τα βουνά που είχαμε να διαβούμε το 2007 και τον Μάρτη του 2016, μοιάζει με απλή ανηφόρα.

Παραμένει δύσβατος ο δρόμος πάντως, κυρίως επειδή πρόκειται για κάτι πρωτοείσακτο. Τα νερά της αγοράς του pay per view είναι αχαρτογράφητα, είναι κι ο Τζάμπας απασχολημένος με τα δικά του γαμώτο, να τα χαρτογραφούσε μια στάλα ως ειδικός σε ζητήματα χάρτου.

Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο, το κοινό δεν είναι εξοικειωμένο με pay per view και τέτοια κόλπα, καλά καλά εμείς οι 25άρηδες που παίζουμε την τεχνολογία στα δάχτυλα, θέλουμε το χρόνο μας. Υπάρχουν μπαρμπάδες που βλέπουν υπολογιστή και νομίζουν ότι πρόκειται για ωρολογιακή βόμβα, άλλοι πάλι δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους χρεωστική κάρτα. Περιμένουν στις ουρές των τραπεζών για να κάνουν αναλήψεις.

Είναι και το ότι κατά ένα ποσοστό εξαρτάσαι από το ευμετάβλητο των ψυχολογικών μεταπτώσεων μέρους του κοινού σε τέτοια εγχειρήματα. Χάνει μια ευκαιρία ο Πέλκας και πάνω στα νεύρα του λέει ο άλλος «να πάτε να γ@μηθείτε, δεν έχει pay per view, πάω να τα φάω σε μαστίχες…»

Κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο, ούτε απλό, όλα θα γίνουν όμως.

Ο ΠΑΟΚ  έκανε sold out στα διαρκείας εξαντλώντας τα 22χιλ και κάτι που εξέδωσε και στο πρώτο του παιγνίδι στην Τούμπα όχι με σπουδαίο αντίπαλο, πούλησε κάτι λιγότερο από 50χιλ τηλεοπτικά εισιτήρια.

Υπόψιν πως προερχόταν από αποκλεισμό με τον Άγιαξ και ήττα από την Σλόβαν, δεν υπήρχε δηλαδή ούτε ο ενθουσιασμός από κάποια επιτυχία ή θετικό αποτέλεσμα.

Στο παραπάνω συνυπολογίστε πως η οριστικοποίηση του εγχειρήματος αποφασίστηκε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας και η έναρξη των πωλήσεων ξεκίνησε μερικά 24ωρα πριν την πρεμιέρα με τον Παναιτωλικό.

Επαναλαμβάνω πως πρόκειται για δυσκολίες και αναποδιές που είναι αναπόφευκτες, σιγά σιγά όλα θα μπουν στο αυλάκι.

Με πακέτα προσφορών, καλύτερη οργάνωση, προώθηση του εγχειρήματος, χορηγίες και πολλά άλλα.

Το βασικό όπλο ωστόσο παραμένει πως βάλαμε την υπογραφή μας ότι θα πετύχουμε και θα πετύχουμε.

Είναι αυτή η αντίδραση που μας βγαίνει, το γινάτι που λέμε, από την τακτική των υπολοίπων, που δε μας αφήνει περιθώριο.

Αυτό που εξηγούσα προχθές, πως όσοι κατηγορούσαν την ΠΑΕ για το τηλεοπτικό τάλιρο δεν ήταν οι ΠΑΟΚτσήδες που αναγκαστικά θα το δώσουν, αλλά οι προσκείμενοι σε άλλες ομάδες, λες και θα έβγαινε από την τσέπη τους.

Μερικούς μήνες πριν γκάριζαν για τη συμφωνία με την ΕΡΤ παριστάνοντας τους ευαισθητοποιημένους για τα ιερά χρήματα των φορολογουμένων, τώρα γκαρίζουν επειδή θα πληρωθούν από τσέπες ΠΑΟΚτσήδων!!!

Είναι και μαλάκες δηλαδή, ξερνάνε χωρίς ξύλο!

Για τη στάση της Nova δεν άφησα την παραμικρή μομφή, εξ΄αρχής ξεκαθάρισα πως πρόκειται για εταιρία που κοιτάει τα συμφέροντα της. Όποια κι αν είναι αυτά.

Ο ΠΑΟΚ όμως δεν είναι ΠΑΕ, ο Σαββίδης δεν είναι επιχειρηματίας, δεν έχει δικαίωμα να περιφρουρεί τα δικά του συμφέροντα αναζητώντας και δημιουργώντας πηγές χρηματοδότησης, για να μη συγχύζονται τα ΠΟΚεμον.

Ακόμα κι αν αληθεύει πως πίσω από τη στάση του συνδρομητικού κρύβεται ο Βαγγέλας που στο μεταξύ βόλεψε και μερικούς ημέτερους, η οπτική μου δεν αλλάζει.

Μέχρι και αυτό, θα το ενέτασσα στο πλαίσιο του πολέμου που κηρύχτηκε τον Μάρτη του 2016, όπως πολεμάμε εμείς με όλα μας τα όπλα, το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι αντίπαλοι.

Αν δηλαδή ήμουν εγώ σε επιτελική θέση στη Nova, στο γαύρο θα πρότεινα 3.5 ευρώ. Όχι ανά παιγνίδι, για ολόκληρη τη σεζόν μιλάμε. «Να πάτε στο alter να πάρετε περισσότερα» θα τους έλεγα.

Στον «ο Άρης» επειδή έχω μια αδυναμία θα έδινα κάτι παραπάνω, ας πούμε 4 ευρώ. Σε δόσεις όμως και σε δεκάλεπτα, μην πάρει όλο το μπακίρι ο ξάδερφος στο σπίτι του και μπούνε πάλι κλέφτες…

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα λοιπόν, το εγχείρημα του PAOK tv ήταν μονόδρομος. Πριν καλά καλά κλείσουμε εβδομάδα, καταλήγουμε πως ακόμα κι αν η Nova πλήρωνε αύριο στον ΠΑΟΚ τα χρήματα που ήθελε, η απάντηση έπρεπε να είναι «λίγα τα 7.5, πλέον θέλουμε 12». Όχι για να πάρουμε 12, αλλά για το ενδεχόμενο να μας τα προτείνουν και να απαντήσουμε καπάκι «το σκεφτήκαμε ξανά, 19 θέλουμε…»

Όταν το εγχείρημα του ΠΑΟΚ αρχίσει ν΄ αποδίδει καρπούς, αναγκαστικά θ΄ακολουθήσουν κι άλλοι και θα καταντήσει η NOVA να παρακαλά τον Ηρόδοτο και τον Χαραυγιακό.

ΥΓ. Στα γεγονότα του Μάρτη του 2016 που έδωσαν το έναυσμα για ανατροπή των Γκιρτζίκηδων και αλλαγή του σκηνικού, έχω αναφερθεί πολλές φορές.

Ο Βαγγέλας πλήρωσε την απληστία και τη βούληση του να κάνει επίδειξη ισχύος, τι πιο απλό από το να δινόταν το καθαρό πέναλτι στον Μακ, να τελείωνε το παιγνίδι 2-2. Και να καθάριζε ο Ολυμπιακός την πρόκριση στον Πειραιά, κερδίζοντας δια περιπάτου έναν από τους χειρότερους ΠΑΟΚ της εποχής Σαββίδη, με κάτι σε 3-0 ή 4-1.

Δε θα καθόμασταν απλά στ΄ αυγά μας, αλλά θα μας εγκλώβιζε στην εσωστρέφεια. Δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη τιμωρία για μας, μέχρι σήμερα θα μαλώναμε αν έπρεπε να παίξουμε 4-4-2 και όχι 4-5-1.

Αντ’ αυτού μας συσπείρωσε, μας εξαγρίωσε, μας ανάγκασε να βλέπουμε τα άκρα ως μονόδρομο και τελικά επαληθεύτηκε ο κανόνας της ζωής, πως «με τον τρελό δεν παίζεις, διότι η τρέλα είναι απρόβλεπτη».

Και στον ΠΑΟΚ δεν υπάρχει ένας τρελός, από τη μια είναι ο λαός κι από την άλλη ο ιδιοκτήτης, με τη σχέση τους να διέπεται από ευγενή άμιλλα.

Επιβεβαιώθηκε από την πορεία της ερυθρόλευκης ΕΠΟ, επιβεβαιώνεται ξανά με τη δημιουργία του PAOK tv κόντρα σε όλους και σε όλα.

Και κυρίως, από την αντίδραση της ΠΟΚεμον κονότητας, που και το 2016 και το 2019, μας λοιδορούσε.

Την ευχαριστούμε που με τη στάση της ομολογεί πόσο χαλάστηκε και φροντίζει να μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να ημερέψουν, ούτε δευτερόλεπτο…