Από «κέρβερος», ο πιο αδύναμος κρίκος

Άλλα ήθελα να γράψω, αλλά θα σταθώ σε ένα πρόσωπο στο σημερινό σημείωμα γιατί συμβαίνει κάτι που μου θυμίζει παλιές παθογένειες, συστατικό της πορείας που είχε το κλαμπ μέχρι και τα όρια της διάλυσης πριν λίγα χρόνια.

Αναφέρομαι στη στοχοποίηση του Χουλιάν Κουέστα. Είναι οξύς ο χαρακτηρισμός «στοχοποίηση», αλλά θα εξηγήσω το σκεπτικό μου.

Ο Κουέστα ήρθε πέρσι άγνωστος στη Θεσσαλονίκη και σύντομα το Χαριλάου συμφωνούσε «βρήκαμε τερματοφύλακα για χρόνια».

Ήρθε με συμβόλαιο εβδομήντα χιλιάδων ευρώ και μετά τα μισά της σεζόν, το κλαμπ σκεφτόταν και σύντομα συζητούσε με τον εκπρόσωπό του το ενδεχόμενο επέκτασης της συνεργασίας τους.

Και φέτος, μετά τους αγώνες με τη Μόλντε, ασκείται ένα είδος πίεσης για την ενίσχυση της θέσης του τερματοφύλακα, δυστυχώς προσωποποιημένη από το ότι «η πρόκριση χάθηκε για τα λάθη του Κουέστα», όπως είναι η κρατούσα άποψη.

Δεν θα επιχειρηματολογήσω καν για κανένα από τα γκολ στα οποία εμπλέκεται και την συμμετοχή στις ίδιες φάσεις και άλλων παικτών του Άρη αν και έχω να πω. Γκολ χωρίς λάθος δε μπαίνει.

Θέλω μόνο να μείνω στο πρόσωπο Κουέστα: Πέρσι, ήταν εξαιρετικό ότι «μπορεί να γίνεται σεισμός στο γήπεδο κι ο Ισπανός παραμένει ψύχραιμος», ενώ φέτος «είναι ψυχρός». Και βλέπουμε διάφορες άλλες τέτοιες αντιθέσεις στην αντιμετώπισή του.

Όλα αυτά ενώ, σήμερα, ο Άρης εκτός από τον Ισπανό δεν έχει άλλο έτοιμο τερματοφύλακα και ακόμη και αν υποτεθεί ότι θα πάρει, μέχρι τη στιγμή που θα είναι σε θέση να αγωνιστεί, πάλι ο Ισπανός θα αποτελεί την πρώτη επιλογή.

Είναι λάθος και πριν από αυτό είναι και άδικο, να πέσει σαν ανάθεμα πάνω στον Κουέστα το «χρέωμα» του αποκλεισμού από τη Μόλντε.

Ο Άρης πρέπει να συνεχίσει, να μπει στη σεζόν με όλα του τα χαρτιά και να το κάνει χωρίς κάποιος από τους παίκτες του να καεί ως υπαίτιος, από την απογοήτευση του αποκλεισμού.

Ίσως κανένας από εσάς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο Κουέστα είναι ένας από τους ελάχιστους παίκτες του Άρη που άλλαξαν προπονητή φέτος. Ο Αλέκος Ράντος, έφερε τη δική του μεθοδολογία, τη δική του ένταση και πίεση στην προπόνηση. Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι πολύ σύντομα, ο Ισπανός “θα ανοίξει” και θα είναι το ίδιο ή και καλύτερος από πέρσι;

Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι δεν θα το κάνει, πόσο εύκολα πήγαμε από το “κλείστε τον να μην τον χάσουμε” στο “πάρτε τερματοφύλακα άμεσα” και πόσο ανεπηρέαστο πιστεύετε ότι μπορεί να τον αφήνει ένα εγκατεστημένο αίσθημα έλλειψης εμπιστοσύνης στο γήπεδο αν στην πρώτη επιστροφή της μπάλας στον Ισπανό, όλο το Χαριλάου… κρατήσει την ανάσα του;

Ας αφήσουμε το κλαμπ να πάρει αποφάσεις. Την επομένη της υπογραφής του Ματέο στον Ερυθρό Αστέρα, έκλεισε ο Μαντσίνι. Μοιάζει να μην είναι “άσχετοι” και “αμύριστοι”, έτσι δεν είναι;