Η στατιστική απεικόνιση του καρέ της κορυφής με τη λήξη του πρώτου γύρου εξηγεί τα πώς και τα γιατί ως εδώ, ενώ αποτελεί οδηγό για τις όποιες μεταγραφικές παρεμβάσεις...
Η ολοκλήρωση του α’ γύρου επιβεβαίωσε την αίσθηση που υπήρξε από τις πρώτες αγωνιστικές, εκεί στο τέλος του Σεπτέμβρη, για την φετινή -μεγαλύτερη από το παρελθόν- αδυναμία των «ισχυρών», των διεκδικητών του τίτλου, να μετουσιώσουν και στο χορτάρι την θεωρητική ισχύ τους! Η διασπορά των βαθμών για τους πρωτοπόρους κινήθηκε εξ αρχής γύρω στο 30% κι εκεί κατέληξε! Μια πραγματικότητα που χρειάζεται να πάμε πίσω 15 χρόνια, στη σεζόν ’02-’03 (στο «πρωτάθλημα της Ριζούπολης») για να την ξαναβρούμε…
Η ομάδα με τις λιγότερες ήττες (μόλις μία), ο Ατρόμητος, είχε τις περισσότερες ισοπαλίες (έξι) λόγω επιθετικής δυσχέρειας και συμπληρώνει ως 4ος το καρέ της κορυφής, ενώ εκείνη με τις περισσότερες ήττες (τρεις), ο Ολυμπιακός, το οδηγεί μπροστά από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, έχοντας και τις περισσότερες νίκες εξαιτίας της ευχέρειας του στο σκοράρισμα! Κι αυτό το μοτίβο (επιθετικές και αμυντικές συμπεριφορές) εξηγεί πλήρως τα πώς και τα γιατί ως εδώ, ενώ (θα πρέπει να) αποτελεί οδηγό για τις όποιες μεταγραφικές παρεμβάσεις…
Οι «ερυθρόλευκοι», λοιπόν, έφτασαν στα 32 γκολ τους κυρίως επειδή έβγαλαν 137 τελικές προσπάθειες (σουτ και κεφαλιές) μέσα από τη μεγάλη περιοχή των αντιπάλων τους (μέσος όρος εννέα ανά ματς) και μόλις 55 έξω απ’ αυτή (αν και παράδοξο που δεν επιχείρησαν περισσότερες με την παρουσία των Φορτούνη, Μάριν, Οτζίτζα)…
Στον αντίποδα, η ΑΕΚ τελείωσε τον γύρο με 99 προσπάθειες εντός περιοχής αντιπάλων και με 111 εκτός, καταλήγοντας σε δέκα λιγότερα γκολ από τους Πειραιώτες! Μάλιστα, εκ της τετράδας, η Ενωση είναι η μοναδική με τέτοιο συντελεστή (περισσότερες τελικές απ’ έξω αντί εντός της αντίπαλης περιοχής)…
Ο ΠΑΟΚ των 24 τερμάτων ενεργητικό «χτύπησε» 111 φορές μέσα από την περιοχή των αντιπάλων του, ενώ τα 20 γκολ των Περιστεριωτών προέρχονται μεν από τις μόλις 85 τελικές τους στα αντίπαλα καρέ, αλλά θα ήταν λιγότερα αν δεν υπήρχε η εντυπωσιακή παραγωγικότητα του Ουαρντά έξω από το «κουτί»…
Το παραγωγικό χάντικαπ των ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ατρομήτου έναντι του Ολυμπιακού αντισταθμίστηκε, ωστόσο με ιδιαίτερα καλύτερες αμυντικές συμπεριφορές (ομαδικές και ατομικές) κι έτσι κατέληξαν εντός δύο βαθμών διαφοράς οι τέσσερείς τους ακριβώς στα μισά της κούρσας! Οι «δικέφαλοι» επέτρεψαν στους αντιπάλους τους να ολοκληρώσουν μέσα στις περιοχές τους μόνο 39 και 48 φορές αντίστοιχα, την ώρα που οι πρωταθλητές μέτρησαν 69 τελικές εναντίον τους! Κι αυτή η ειδοποιός διαφορά έφερε και το διπλάσιο παθητικό (16 γκολ στα δίχτυα των Προτό – Καπίνο, επτά και οκτώ σ’ αυτά των Τσιντώτα – Ανέστη και Πασχαλάκη – Ρέι)…
Ακόμα, όμως και με τον αριθμό τόσων τελικών εντός της περιοχής τους θα μπορούσαν να τα έχουν πάει πολύ καλύτερα οι Πειραιώτες, αρκεί να λειτουργούσαν όπως ο Ατρόμητος! Κι αυτός 70 τελικές δέχθηκε μέσα από την περιοχή του, αλλά τα οκτώ γκολ παθητικό του εξηγούνται από τις 57 καίριες αποκρούσεις (Γιαννιώτης και αμυνόμενοι) έναντι 47 των «ερυθρόλευκων»…
Τέλος, υπάρχει ακόμα ένας συντελεστής σ’ αυτά τα 15 ματς που εξηγεί αρκετά τις παραπάνω ανισορροπίες των πρωτοπόρων: Η διαφορά των λαθών τους σε σχέση με τα κλεψίματα τους (ανάκτηση της κατοχής). Κι εδώ ο Ολυμπιακός είναι ο χειρότερος (44 λάθη ανά αγώνα με 14 κλεψίματα έναντι 39-14 της ΑΕΚ, 37-23 του ΠΑΟΚ και 41-20 του Ατρομήτου)…
Κοντολογίς, ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε με βραχεία κεφαλή πρωταθλητής χειμώνα λόγω του 16,67% της ευστοχίας του, παρότι επέτρεπε στους αντιπάλους τους να σκοράρουν με 13,56%! Εκμεταλλέυτηκε ότι οι διώκτες του στο παραγωγικό κομμάτι είχαν μικρότερα ποσοστά αν και ήταν συμπαγέστεροι αμυντικά (στο 10,48% η ΑΕΚ με 11,11% τους αντιπάλους της, στο 12,83% ο ΠΑΟΚ με 8,64% τους αντιπάλους του και στο 13,16% ο Ατρόμητος με 6,25% τους αντιπάλους του)…