Ο νικητής της ζωής Ντέιβιντ Μπλατ

Ντέιβιντ Μπλατ. Προπονητής μπάσκετ από το λεγόμενο πάνω ράφι. Δόξα, επιτυχίες, αναγνωρισιμότητα και παχυλά συμβόλαια. Φουσκωμένοι τραπεζικοί λογαριασμοί που του λύνουν το πρόβλημα της επιβίωσης για όλη του ζωή. Για την ακρίβεια όχι μόνο του ίδιου και της οικογένειας του, αλλά και των επερχόμενων γενεών της. Όλα καλά λοιπόν και ξαφνικά το σοκ.

Η ατυχία, το χτύπημα της μοίρας όπως το «βαφτίζουν» αρκετοί, ήρθε και ήταν μάλιστα και πολύ σκληρό. Η διάγνωση καταπέλτης. Ο προπονητής του Ολυμπιακού πάσχει από Πολλαπλή Σκλήρυνση και συγκεκριμένα από την πιο σπάνια μορφή της, την Πρωτοπαθή Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση (PPMS). Για έναν άνθρωπο με την καθημερινότητα του κόουτς των ερυθρολεύκων η νέα πραγματικότητα λόγω της ασθένειας αυτής μοιάζει εφιαλτική. Ε και; Ο Αμερικανοϊσραηλινός τεχνικός δεν το βλέπει έτσι.

Αποφασίζει να αντλήσει δύναμη από την ίδια την δουλειά του, από την σκληρή και γεμάτη ανταγωνισμό ατμόσφαιρα της εργασίας του, αποφασίζει με λίγα λόγια να κάνει την ασθένεια του κομμάτι της καθημερινότητας του και όχι την ίδια του τη ζωή. Αρωγό σε αυτή του την επιλογή, πέρα από το στενό οικογενειακό περιβάλλον και τους φίλους, είχε και θα έχει τον Σύλλογο του. Ο Ολυμπιακός στέκεται δίπλα του με ανθρώπινο τρόπο αποδεικνύοντας ότι υπάρχει συναίσθημα και μέσα στον απόλυτο επαγγελματισμό.

Τι προσπαθεί όμως να κάνει ο Μπλατ με την επιστολή του αυτή, τι επιδιώκει; Επιθυμεί να κερδίσει την προσοχή ή τον οίκτο μας; Προσπαθεί να «χτίσει» άλλοθι για την επερχόμενη σεζόν; Επιζητά την κάλυψη και στήριξη του κόσμου χτυπώντας στο συναίσθημα του αν κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά οι ερυθρόλευκοι αποφασίσουν να χωρίσουν οι δρόμοι τους; Όχι βέβαια σε καμία περίπτωση. Τίποτα από τα ανωτέρω δεν αποτελεί επιδίωξη του.

Ο εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ άλλο θέλει. Θέλει να δείξει στον φίλαθλο κόσμο χρησιμοποιώντας την δική του ασθένεια και τις αλλαγές που αυτή έφερε στην ζωή του, πόσο λάθος είναι η νοοτροπία που διακατέχει τον σύγχρονο άνθρωπο. Πόσο μικρά είναι στην πραγματικότητα τα ζητήματα που είναι ικανά να μας χωρίσουν σε στρατόπεδα στην διάρκεια μιας μέρας. Πόσο μηδαμινά και χωρίς νόημα είναι όλα μπροστά στο υπέρτατο αγαθό της υγείας.

Πόσο σημαντικό είναι να δοξάζεις την τύχη σου και τον Θεό που για μια ακόμα μέρα σηκώθηκες υγιής και ικανός να κάνεις πράξεις που για σένα μοιάζουν εύκολες και αυτονόητες κινήσεις, ενώ για άλλους αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια. Πόσο σημαντικό είναι να λες στους φίλους σου και στην οικογένεια σου ότι τους αγαπάς και να τους δείχνεις. Πόσο σημαντικό είναι να παλεύεις κόντρα σε όλους και σε όλα ακόμα και αν η μοίρα φαίνεται να σου γυρίζει την πλάτη.

Πόσο σημαντικό είναι να μην ψάχνεις για το γιατί εκεί που δεν υπάρχουν απαντήσεις, αλλά να συνεχίζεις τον αγώνα σου με μεγαλύτερη ένταση από την προηγούμενη. Πόσο σπουδαίο είναι να μην τα παρατάς ακόμα και αν όλοι και όλα σε δείχνουν καταδικασμένο. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής τι θα ήμασταν χωρίς τους αγώνες μας;

Η ασθένεια του Ντέιβιντ Μπλατ και δύσκολη είναι και θα γίνεται ολοένα και λιγότερο διαχειρίσιμο το νέο περιβάλλον που αυτή θα φέρνει στη ζωή του. Πέρα όμως από την οποιαδήποτε έκβαση της μάχης, ακόμα και αν οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του, ο κόουτς αποφάσισε να κερδίσει τον μεγαλύτερο τίτλο της καριέρας του. Αυτόν του αγωνιστή της ζωής, γιατί στο φινάλε το ταξίδι έχει την ίδια, για να μην πω μεγαλύτερη, αξία από τον τελικό προορισμό…

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Ευχαριστούμε για το σπουδαίο μάθημα ζωής και ας θυμόμαστε κάθε φορά πριν μπούμε σε μια άνευ ουσίας αντιπαράθεση, πριν ασχοληθούμε με κάτι επουσιώδες, πριν στεναχωρηθούμε για κάποιο υλικό αγαθό που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε, την επιστολή του μεγάλου Ντέιβιντ Μπλατ…