Open, όχι πολύ beyond από τον ΠΑΟΚ του 2012

Δεν περπάτησε το κανάλι του Ιβάν την πρώτη χρονιά του, τα νούμερα τηλεθέασης δεν ανταποκρίθηκαν στον πακτωλό των χρημάτων που επένδυσε σε πρόσωπα και πρόγραμμα. Βεβαίως και ένα κανάλι δεν κρίνεται από το ξεκίνημα του, όπως κάθε τι απαιτεί το χρόνο του.

Ειδικά στα ΜΜΕ η κατάσταση είναι όπως το τσιγάρο, κολλάς με μια μάρκα και ζητάς αυτήν, δεν κάθεσαι να διαβάσεις πόση πίσσα και νικοτίνη περιέχει, πας και ζητάς αυτό που έχεις συνηθίσει.

Σε απόλυτο βαθμό το έβλεπες παλιά στις εφημερίδες, με εξαίρεση ένα αποκλειστικό θέμα που θα σε κέντριζε, συνήθως επέλεγες εκείνη με την οποία κατά κάποιον τρόπο ταυτιζόσουν.

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν για την τηλεόραση, οι βασικοί κανόνες όμως είναι πιο ελαστικοί.

Το ότι το Open δεν έχει κερδίσει μερίδιο ανάλογο των επενδύσεων Σαββίδη πάντως, μόνο παράξενο δεν είναι.

Βίοι παράλληλοι με τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ, επενδύσεις, προβληματισμός στα μέσα της χρονιάς για τις επιδόσεις της ομάδας, κοσμογονικές αλλαγές το επόμενο καλοκαίρι και φτου κι απ΄την αρχή.

Κρίνοντας με βάση το παρελθόν και δεδομένου πως σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, εικάζω πως με τον Σαββίδη γενικώς υπάρχει το εξής θέμα:

Όντας άνθρωπος που δε λυπάται το χρήμα και είναι διατεθειμένος να πληρώνει πολλά για να οδηγεί στην κορυφή τις εταιρίες του, είτε πρόκειται για τον ΠΑΟΚ, είτε το Open, είτε το Μακ Παλλάς, προκαλεί επανάπαυση στους γύρω του.

Φτιάχνουν ένα ξενοδοχείο πχ και σκέφτονται «και τι έγινε μωρέ που σύμφωνα με τα σχέδια οι σουίτες θα ήταν τιρκουάζ και μας βγήκαν καναρινί; Θα τις ξαναβάψουμε, λεφτά υπάρχουν…»

Λεφτά υπάρχουν βέβαια για να γίνουν οι σουίτες κούκλες, όχι για να πετιούνται άσκοπα, επειδή ο αρμόδιος βαριέται να ασχοληθεί ή εμπιστεύεται έναν ξάδερφο που του έδωσε τη δουλειά.

Το ενδεχόμενο να αφήνει ο ίδιος ο Σαββίδης να εννοηθεί πως δεν τον χαλάνε οι σπατάλες, πρέπει μάλλον να αποκλειστεί, αφού τρελαίνεται όταν δεν βλέπει αποτελέσματα. Αντίθετα, αν κρίνει πως αξίζει τον κόπο, μπορεί να δώσει παραπάνω απ΄όσα χρειάζονται.

Πρέπει πρώτα όμως να πεισθεί πως οι συνεργάτες του, θ΄ανταποκριθούν στο ρόλο τους και θα αξιοποιήσουν στο έπακρο τα χρήματα του.

Η περίπτωση Open θυμίζει το ξεκίνημα του στον ΠΑΟΚ το 2012, όπου παρά τα χρήματα που έπεσαν, αυτά επενδύθηκαν σε κάτι ουδέτερο, χωρίς βάση και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Αυτό δεν είχε ΠΑΟΚ του απίθανου Τσιστιακόφ κι εκείνου του ακόμα πιο απίθανου Τζακ Αγγελίδη και άρχισε να χτίζεται με την ανάληψη της προεδρίας από τον ίδιο τον Ιβάν κι εκχώρηση αυξημένων αρμοδιοτήτων στον Γκαγκάτση.

Ο ΠΑΟΚ σήμερα είναι μαγαζί που ξέρει τι ζητάει πριν μπει μέσα στο γήπεδο, έχει σφυγμό, χαρακτήρα, πλάνο και στόχευση. Δεν ψάχνεται από εδώ κι από εκεί κι ότι του κάτσει.

Αυτό λείπει και από το Open, με το φέρε δυο που ήταν στο Mega, έναν άλλον που κάποτε έκανε υψηλή τηλεθέαση στο Star και μια που έδειχνε μπούτι στον ΑΝΤ1, δε γίνεται δουλειά.

Πρακτικές που θυμίζουν το καλοκαίρι που ο ΠΑΟΚ ήθελε να πάρει τον Τζιμπούρ και τον Χολέμπας, νομίζοντας αφελώς πως επειδή θα φέρει δυο βασικούς από το γαύρο, θα γίνει καλύτερος από το γαύρο.

Καλύτερος από το γαύρο έγινε με τον Άκπομ και τον Μπίσεσβαρ, δημιουργώντας ένα concept δικής του έμπνευσης και παραγωγής και όχι ξεπατικώνοντας κάτι πετυχημένο από κάποιον που βρισκόταν σε ανώτερο επίπεδο.

Το οποίο θα χρυσοπλήρωνε και χωρίς αποτέλεσμα μάλιστα.

Χρησιμοποιώντας κι ένα απτό παράδειγμα από το κανάλι, παρά τον πακτωλό των εκατομμυρίων που σπαταλήθηκαν στο φετινό πρόγραμμα του καναλιού, η εκπομπή που σάρωσε ήταν του Μουτσινά, με σενάριο που δεν «εκλάπη» από αλλού. Και δεν ήταν ιδιαιτέρως κοστοβόρο, ως παραγωγή.

Εννοείται πως για να στήσεις ένα κανάλι θες αναγνωρίσιμες φάτσες κι εκπομπές που είναι οικείες στον κόσμο και προσδίδουν ένα κύρος, έστω και για την πρώτη γνωριμία, αν το όλο πακέτο δεν έχει χαρακτήρα όμως, θα πετάς τα λεφτά σε βαρέλι χωρίς πάτο.

Το συγχωρεμένο το Mega ας πούμε είχε χαρακτήρα, πέρασε εξ αρχής στον κόσμο ως ο σοβαρός σταθμός που είχε κύρος. Δεν πα να λέτε πως ήταν διαπλεκόμενο ή ότι άλλο. Μετράει όχι τι ήταν, αλλά τι πουλούσε ότι ήταν.

Κάθε εκπομπή του Mega ήταν εναρμονισμένη σ΄αυτό το προφίλ, δεν υπήρχε περίπτωση να δεις reality σαν αυτά του Μικρούτσικου, όπου ο κερατάς πήγαινε στο στούντιο για να ακούσει από τη σύντροφό του ότι τον κεράτωνε, γινόταν τούρμπο, με τον παρουσιαστή να παίζει ρόλο κυανόκρανου.

Αυτά τα έβλεπες στον ΑΝΤ1 που καθιερώθηκε υιοθετώντας ένα πιο λαϊκό look, το Star από την άλλη κινούνταν σε πιο νεανικό και ανάλαφρο πλαίσιο.

Υπήρχαν εκπομπές σε κάθε κανάλι λοιπόν, κομμένες και ραμμένες στη φιλοσοφία του και δε χωρούσαν σε άλλη συχνότητα.

Ο Σκάι του Αλαφούζου ξεκίνησε ως εναλλακτικό σταθμός, με δήθεν οικολογικές ευαισθησίες. Την ώρα που το Mega έδειχνε C.L και το Star ταινία με τον Μπραντ Πιτ σαρώνοντας σε τηλεθέαση, ο Σκάι επέμενε σε ντοκιμαντέρ για το πως πηδάει ο λαχανί σκίουρος την ροζ χελώνα στον Αμαζόνιο!

Ούτε ο Θωμαίδης δεν τα έβλεπε.

Κι όμως σιγά σιγά έπλασε χαρακτήρα, έδινε στίγμα και δημιουργώντας ταυτόχρονα ειδησεογραφικό προφίλ, εκμεταλλεύτηκε το κενό του Mega και σήμερα είναι κορυφή.

Ακόμα και το Epsilon όπως ήταν πριν το αγοράσει ο Σαββίδης είχε χαρακτήρα, συγκεντρώνοντας κατά βάσει τους παρηκμασμένους τηλεαστέρες που είχε ξεράσει το σύστημα.

Ποιος είναι άραγε ο χαρακτήρας του Open, που αναφερόταν, που απευθυνόταν, που στόχευε;

Το πρωί ξεκινούσε με τις κλασικές εκπομπές ειδησεογραφικού χαρακτήρα που έδιναν αίσθηση σοβαρότητας και στη συνέχεια είχε την Καινούργιου να ασχολείται με την 46χρονη ξαναμμένη ζωντοχήρα, που θέλει να αποπλανήσει το γκόμενο της κόρης της.

Καπάκι Μουτσινάς με ελευθεριάζουσα ως και σόκιν ρητορική και ως κερασάκι επανέκαμψε ο ψαγμένος ερευνητής Αυγερόπουλος!!! Το ότι πρόκειται για μια από τις αξιοπρεπέστερες τηλεοπτικές παρουσίες, δεν το συζητάμε.

Δεν έδενε με το υπόλοιπο όμως , ούτε το υπόλοιπο έδενε μαζί του. Όπως και το σκέτο υπόλοιπο μεταξύ του. Σου έδινε την εντύπωση ενός τηλεοπτικού συνονθυλεύματος με ολίγον από Mega, ANT1, Star και μια ψιλή από ΕΡΤ, χωρίς να είναι τίποτα από τα παραπάνω.

Η τηλεθέαση είναι το ελάχιστο μπρος στο ότι η συνολική εικόνα αφορούσε ένα πακέτο από ασύμβατα μοσχεύματα.

Η λογική «φέρε μου πρόσωπα που έκαναν κάποτε τηλεθέαση να τους βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι και να αθροίσουμε τα νούμερα τους» είναι καταστροφική, σε κανάλια που είχαν χαρακτήρα διέπρεψαν όλοι αυτοί! Αν δεν υπάρχει αρμονία, Μέσι και Ρονάλντο να φέρεις ομάδα δεν κάνεις.

Αντί δηλαδή να γίνεις τραγουδίστρια πλασάροντας το δικό σου προσωπικό στυλ, φτιάχνεις κάτι με από Μαντόνα, Αρβανιτάκη, Βανδή και Σοφία Βέμπο! Γίνεται;

Έτσι προσπάθησε αρχικά να προχωρήσει ο ΠΑΟΚ και κατάφερνε κάθε χρόνο μια τρύπα στο νερό.

Έφερνε παίκτες με καλό βιογραφικό για να φτιάξει ομάδα, ενώ στο σωστό ήταν το ανάποδο.

Να φτιάξει ένα πλάνο και να φέρει ικανούς ποδοσφαιριστές για να το υποστηρίξουν και να το εκτοξεύσουν.

Αντί να αγοράσει σπίτι και να το εξοπλίσει αναλόγως, αγόραζε πρώτα έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές και μετά έψαχνε σπίτι για να τα ταιριάξει μέσα.

Έτσι συμβαίνει και με το Open, αποπειράθηκε να επενδύσει ειδησεογραφικά στο ξεπερασμένο μοντέλο των ματιών της Έλλης!

Κάποτε είχε πέραση, έγδυνε τον καλεσμένο με το λάγνο βλέμμα της, με χροιά φωνής που παρέπεμπε σε ερεθισμένη νεάνιδα και χορτασμένη μαντάμ.

Φτάνει όμως, μπαγιάτεψε, παραφορέθηκε.

Όσο περπάτησε, περπάτησε, δεν πάει άλλο, ειδικά όταν τον ίδιο ρόλο υποδύεται μια σοβαντισμένη milf.

Το ίδιο με τον Λαζόπουλο, όσο έκανε χαβαλέ ή κάτι σαν σάτιρα σάρωνε, όταν χρησιμοποίησε τα χαρίσματα του για να γίνει ψυχρός προπαγανδιστής, η κοινή γνώμη τον απέρριψε.

Αυτό ήταν το πρόβλημα του Open, πως ξόδεψε πολλά για πρόγραμμα χωρίς να έχει οργανόγραμμα και συγκεκριμένο στόχο, θύμισε κάποιον που βγήκε στην παραλία φορώντας σκαρπίνι και μαγιό, πιστεύοντας πως θα εντυπωσιάσει επειδή τα πλήρωσε ακριβά.

Πιο αξιοπρεπής θα ήταν με μαγιό από τη λαϊκή και παντόφλες από τον στρατό, τουλάχιστον δε θα του έμενε η στεναχώρια πως ξόδεψε ένα σκασμό λεφτά, για να γίνει ανέκδοτο…