Νίκη στη σκιά των προβλημάτων

Τουρνουά, όπως το Ακρόπολις, γίνονται για να μπορούν οι ομάδες να βλέπουν πριν τα μεγάλα ραντεβού προβλήματα, αδυναμίες και ελλείψεις. Είναι όμως πολλές φορές δυνατόν να κρύβουν και ορισμένες δυσάρεστες εκπλήξεις. Δεν είναι λίγες οι φορές στην ιστορία των σπορ που τεράστιοι παίκτες έχασαν μεγάλες διοργανώσεις γιατί τραυματίστηκαν στα τελευταία τεστ πριν οι ομάδες βρεθούν στον τελικό προορισμό τους. Έτσι και τώρα, λίγο πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας, ελοχεύει ο κίνδυνος η Εθνική μας ομάδα να χάσει παίκτη ή και παίκτες. Την Παρασκευή είχαμε στο φιλικό με την Ιταλία τον τραυματισμό του Σλούκα και χθες σε αυτό με την Τουρκία του Παπαπέτρου. Μέχρι αυτή την ώρα μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν για την κατάσταση των δύο αθλητών. Ο μεν γκαρντ της Φενέρ δείχνει να κινδυνεύει περισσότερο, αφού δεν πρόκειται να πάει την Τετάρτη στην Κίνα με την υπόλοιπη αποστολή συνεχίζοντας την θεραπεία του και ελπίζοντας να ξεπεράσει το πρόβλημα που αποκόμισε, ενώ για τον φόργουορντ του Παναθηναϊκού η εκτίμηση ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί. Πάμε να τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Ο Κώστας Σλούκας έχει μια κάκωση από άμεση πλήξη και μια θλάση στη γάμπα. Σύμφωνα με το ιατρικό επιτελείο της Εθνικής ο παίκτης δεν μπορεί να αγωνιστεί νωρίτερα από ένα δεκαήμερο γεγονός, με βάση το χρόνο που απομένει ως το πρώτο τζάμπολ, που καθιστά εξαιρετικά αμφίβολη τη συμμετοχή του. Η κατάσταση του θα εκτιμάται μέρα με τη μέρα και αν ανταποκριθεί πλήρως στην θεραπεία που υποβάλλεται τότε θα ταξιδέψει στην Κίνα για το Παγκόσμιο. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου από την άλλη αισθάνθηκε μυικό σπασμό στη μέση σε μια προσπάθεια του να παίξει χαμηλή άμυνα και κανείς δεν ξέρει, με δεδομένο το πόσο ύπουλοι μπορεί να αποδειχθούν οι τραυματισμοί εκεί, σε τι βαθμό θα τον επηρεάσει. Τέρμα με τα ιατρικά ανακοινωθέντα όμως. Ας ρίξουμε και μια ματιά στα αγωνιστικά.

Τι είδαμε στο παρκέ εναντίον των Τούρκων διαφορετικό από το ματς κόντρα στους τιφόζι; Είδαμε την δυσκολία που αντιμετωπίζουμε εναντίον ζώνης. Χωρίς αξιόπιστους σουτέρ, χωρίς καθαρό μυαλό και δημιουργία, η ζώνη δεν διασπάται εύκολα. Η ικανότητα ορισμένων παικτών μας, ιδιαιτέρως του Γιάννη, στο ένας εναντίον ενός είναι μια λύση αρκεί να βελτιωθούμε στις βολές που θα προκύπτουν από τα φάουλ. Το καλό, το οποίο βέβαια απόντος και του Μπουρούση δεν το είδαμε χθες, είναι πως έχουμε την τύχη να διαθέτουμε αρκετούς ενδιάμεσους δημιουργούς. Τι σημαίνει αυτό; Ψηλούς ή φόργουορντ που έχουν την ευχέρεια να φτιάχνουν φάσεις για τους συμπαίκτες τους με ασίστ εντός της ρακέτας ή στην αδύνατη πλευρά. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως επιβάλλεται να έχουμε διαρκή κίνηση στην επίθεση και γρήγορη κυκλοφορία. Πρόβλημα σήμερα εμφανίσαμε όταν οι Τούρκοι μας πίεσαν ψηλά. Η απόφαση του Έλληνα κόουτς να μην βάλει δεύτερο χειριστή σε εκείνο το σημείο του παιχνιδιού εμπιστευόμενος την επιλογή του Παπανικολάου στο δύο λίγο έλειψε να αποδειχθεί καταστροφική. Το να μπαίνει ο παίκτης του Ολυμπιακού στην αρχική πεντάδα στη θέση δύο είναι καλό ως τρικ για να δώσει πολύ ύψος και ενέργεια στην άμυνα που οδηγεί σε κλεψίματα και αιφνιδιασμούς, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ο εν λόγω παίκτης έχει και την ικανότητα να κατεβάζει την μπάλα.

Σήμερα πια έχουμε το τρίτο και δυσκολότερο τεστ. Θα βρούμε απέναντι μας την μοναδική ίσως ομάδα που είναι ικανή να πάρει το χρυσό από τους Αμερικανούς. Σήμερα θα χρειαστούμε και τα δύο μεγάλα μας κορμιά, Μπουρούση και Παπαγιάννη, αλλά και την πολύ καλή μας άμυνα. Οι Σέρβοι είναι πλήρης ομάδα, με τεράστιο ταλέντο και μεγάλες προσωπικότητες. Σήμερα επομένως θα φανεί πόσο ανταγωνιστική μπορεί να είναι η Ελλάδα στο υψηλότερο επίπεδο. Ο κόσμος θα γεμίσει το κλειστό του Ο.Α.Κ.Α και είναι σίγουρο πως θα απολαύσει ένα πολύ ωραίο θέαμα. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε από τη μία πως εμείς θα περιορίσουμε το υπερόπλο της ομάδας του Τζόρτζεβιτς, τον Γιόκιτς και από την άλλη τι θα σκαρφιστούν οι αντίπαλοι μας για να βγάλουν εκτός παιχνιδιού τον Γιάννη. Τα υπόλοιπα μετά το ματς …