Ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει!

Πλησιάζουν οι μέρες για την επόμενη, την πέμπτη κατά σειρά, μάχη του Ολυμπιακού σε αυτήν τη διαδικασία των προκριματικών για μία θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα από το μονοπάτι των «μη πρωταθλητών»!

Μέχρι τώρα οι ερυθρόλευκοι έχουν πάρει άριστα, αφού προσπέρασαν με άνεση το εμπόδιο της Πλζεν και άφησαν έξω με δύο νίκες τη «φανταχτερή» Μπασακσεχίρ. Συνεπώς ο Πέδρο Μαρτίνς έχει μάλλον λιγότερες «δεύτερες σκέψεις» κι ας θεωρείται πιο δυνατός αντίπαλος η Κράσνονταρ από τους δύο προηγούμενους…

Το βασικό θεώρημα στο ποδόσφαιρο μας λέει ότι «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει». Πόσο μάλλον όταν βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για να αφήσεις τη φαντασία σου να ταξιδέψει. Ο Μαρτίνς έτσι κι αλλιώς μας έχει δείξει ότι ποντάρει στη «μονιμότητα» κι όχι στις πολλές αλλαγές από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Το περίφημο rotation θα έχει άλλωστε την ευκαιρία να το εφαρμόσει στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, το οποίο υπάρχει στο πρόγραμμα ανάμεσα στις αναμετρήσεις με τους Ρώσους, το επόμενο Σάββατο, για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Κι έπειτα, ποιες θα ήταν οι κινήσεις που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει;

Μπορεί να αλλάξει κάτι από την άμυνά του που έχει κρατήσει το παθητικό στο «μηδέν» στα τέσσερα παιχνίδια; Προφανώς και όχι. Στον άξονα οι Γκιγιέρμε- Μπουχαλάκης έχουν το προβάδισμα, αλλά και ο τρίτος της παρέας Μαντί Καμαρά παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής, οπότε «βολεύονται» όλοι τους.

Για τη θέση του οργανωτή υπάρχει μόνον ο Βαλμπουενά και δεν θα έβγαινε από την ομάδα ακόμη και αν υπήρχε κι άλλος «νέος» στο Ρέντη, καθώς θα πρέπει να διανύσει κανείς μεγάλη… απόσταση για να ανοίξει την πόρτα της ενδεκάδας του Πορτογάλου προπονητή. Ο Μασούρας έχει «ταιριάξει» απόλυτα με τον Τσιμίκα στην αριστερή πτέρυγα, άρα δύσκολο θα χάσει τη θέση του και ο μόνος που έχει δώσει «δικαιώματα» είναι ο Ντανιέλ Ποντένσε.

Και μπορεί ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς στο λίγο χρόνο που έχει πάρει να μας έχει δώσει καλό δείγμα, όμως σε τέτοιες περιπτώσεις προτιμάς τον πιο έμπειρο παρά τον πρωτάρη που αν μπει από την αρχή στο παιχνίδι υπάρχει ο κίνδυνος να «χαθεί». Άλλο είναι να πηγαίνεις στο ματς όταν έχει «τρέξει» ο χρόνος, άρα και οι αντίπαλοι έχουν ξοδέψει αρκετές δυνάμεις κι εντελώς διαφορετικό όταν προσαρμόσουν πάνω σου το αμυντικό τους πλάνο…

Κι όσο για την επίθεση, ο Ελ Αραμπί μπορεί να έχει έρθει με τις περγαμηνές του (εύκολου) γκολ, ωστόσο την πίεση που αρκεί ο «τίμιος» Γκερέρο στους στόπερ δύσκολα θα μπορούσε να την προσφέρει κι εκείνος, τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση. Συνεπώς σε υποχρεώνουν και οι συνθήκες να το σεβαστείς το κλασικό θεώρημα της μπάλας…